Video8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Video8
Ilustracja
Ilustracja
Kaseta Video8
Typ no?nika

ta?ma magnetyczna

Data premiery

1984

Pojemno??

Standard: 60/90/130 min.
Long play : 120/180/260 min.

Metoda odczytu

skanowanie spiralne

Metoda zapisu

skanowanie spiralne

Opracowany przez

Sony , Kodak

Wykorzystanie

zapis filmu

Wymiary no?nika

95 × 62.5 × 15 mm

Masa

45 g

Video8 ? standard okre?laj?cy format zapisu obrazu i d?wi?ku , wykorzystuj?cy ta?m? magnetyczn? o szeroko?ci 8 mm.

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Kamkorder Samsung VP-M50 wykorzystuj?cy ta?m? Video8

Standard Video8 został opracowany głownie przez firmy japo?skie przy wspołpracy z IEC . W marcu 1983 roku na Mi?dzynarodowej Konferencji ustalono zasadnicze parametry tego systemu, przyj?te przez 127 wytworcow sprz?tu wideo . W roku 1987 prace nad urz?dzeniami tego systemu prowadziło 17 firm, m.in. Kodak , Canon , Polaroid i Olympus . System Video8 był rozwijany z my?l? o lekkich, por?cznych kamerach z wbudowanym magnetowidem (tzw. kamkordery ). Dzi?ki dobrym parametrom technicznym i eksploatacyjnym stanowił powa?n? konkurencj? dla amatorskiego sprz?tu filmowego [1] .

W latach 80. XX wieku na rynek wprowadzono magnetowidy Video8 z funkcj? magnetofonu cyfrowego. Na kasecie 90-minutowej mo?na było zapisa? do 18 godzin d?wi?ku stereo PCM (cz?stotliwo?? probkowania 31 kHz, kwantyzacja 14 bitowa nieliniowa); zapis na 6 ?cie?kach ? ka?da po 90 minut w trybie SP lub 180 minut w trybie LP.

Rozwini?ciem standardu Video8 jest Hi8 , ktory posiada wy?sz? rozdzielczo?? (400 linii) oraz pozwala na oddzielne wyprowadzenie sygnałow luminancji i chrominancji . Urz?dzenia Hi8 posiadaj? kompatybilno?? wsteczn? pozwalaj?c na odtwarzanie i zapis ta?m systemu Video 8 z jako?ci? im wła?ciw?.

Dane techniczne [ edytuj | edytuj kod ]

Kasety [ edytuj | edytuj kod ]

Kasety wideo standardu Video8

W systemie Video8 stosowana jest ta?ma magnetyczna o szeroko?ci 8 mm, umieszczona w kasecie z tworzywa sztucznego, o rozmiarach 95x65,5x15 mm i wadze 45 gramow. S? to rozmiary porownywalne z kaset? magnetofonow? , a znacznie mniejsze ni? te systemu VHS czy Betamax [1] .

W kasetach systemu Video8 stosowane s? ta?my metalowe, tj. pokryte warstw? drobin czystego metalu. Grubo?? ta?my wynosi 13 μm, 10 μm lub 7 μm, w zale?no?ci od czasu zapisu. Przy zastosowaniu dwoch zasadniczych pr?dko?ci: pracy "standard" (20,051 mm/s) oraz pracy "long play" (10,058 mm/s), otrzymuje si? odpowiednio czasy zapisu: 60/120, 90/180 i 130/260 minut. Stosuje si? rownie? kasety o czasach zapisu 30/60 minut [1] .

Sposob zapisu [ edytuj | edytuj kod ]

Standard Video8 wykorzystuje zapis helikalny (uko?nie do kraw?dzi ta?my). Wzgl?dna pr?dko?? głowicy wizyjnej w stosunku do ta?my wynosi 3,1 m/s. Kształt drogi wyprowadzania ta?my z kasety jest podobny jak w systemie VHS i przypomina liter? M. Całkowity k?t opasania b?bna z wiruj?cymi głowicami (o ?rednicy 40 mm) wynosi 216° [1] .

?cie?ki wizyjne s? nachylone do kraw?dzi ta?my pod bardzo małym k?tem ? 4°54'58,8". Szeroko?? uko?nej ?cie?ki zapisywanej przez ka?d? z dwu głowic umieszczonych na wiruj?cym b?bnie wynosi 34,4 μm. Ka?da ?cie?ka składa si? z dwoch cz??ci [1] :

  • ?ladu wizyjnego jednej ramki, zapisanego na połowie zwoju helisy , tj. 180° k?ta opasania
  • ?ladu fonicznego sygnału stereo , zapisanego w systemie PCM ; do zapisywania fonii jest wykorzystane 30° k?ta opasania.

Na skrajach ta?my magnetycznej znajduje si? ponadto ?cie?ka analogowego sygnału fonicznego i ?cie?ka kodu czasowego (timecode) ? obydwie o szeroko?ci 0,6 mm [1] .

Zapis sygnału foniczego [ edytuj | edytuj kod ]

System Video 8 mm przewiduje trzy mo?liwe metody zapisywania sygnału fonicznego [1] :

  • konwencjonalny, jednokanałowy na ?cie?ce umieszczonej wzdłu? ta?my;
  • z modulacj? FM , zapisywany razem z sygnałem wizyjnym na wspolnej ?cie?ce;
  • stereofoniczny zapis wysokiej jako?ci z zastosowaniem modulacji PCM. Rejestracja PCM jest rownie? realizowana przy u?yciu wiruj?cych głowic stosowanych do zapisywania wizji.

Przy zapisywaniu sygnału fonicznego z modulacj? FM stosuje si? układy redukcji szumow m.in. z wykorzystaniem preemfazy i deemfazy , układy pami?ciowe i układy liniowej interpolacji zakłoce? [1] .

System zapisywania sygnału stereofonicznego z modulacj? PCM jest znacznie bardziej skomplikowany. Stosuje si? w nim 10-bitowe przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe . Przed kwantyzacj? przy zapisywaniu i po filtracji przy odczytywaniu sygnał przechodzi przez układ redukcji szumow.

Sygnał foniczny w postaci cyfrowej jest poddawany przetwarzaniu metodami cyfrowymi w specjalnym układzie procesora fonicznego z pami?ci? RAM o pojemno?ci 2 kB. Procesor realizuje: kompresj? z 10 na 8 bitow i ekspansj? z 8 do 10 bitow, detekcj? i eliminacj? bł?dow metod? interpolacji, modulacj? i demodulacj? PCM oraz kontrol? czasow?.

Cz?stotliwo?? probkowania sygnału fonicznego wynosi 31,5 kHz, pasmo przenoszenia 20-15000 kHz, dynamika 88 dB a zniekształcenia nieliniowe wyst?puj? na poziomie 0,005% [1] .

Zapis sygnału wizyjnego [ edytuj | edytuj kod ]

Rozdzielczo?? systemu Video8 wynosi około 260 linii. W celu uzyskania dokładnego ?ledzenia ?cie?ek wizyjnych oraz synchronizacji obrazu telewizyjnego zastosowano cztery cz?stotliwo?ci pilotuj?ce. Konstruktorzy z firmy Hitachi opracowali now? metod? zapisywania sygnału chrominancji dla systemow NTSC i PAL . W systemie NTSC sygnał chrominancji jest zapisywany na podno?nej o cz?stotliwo?ci rownej 0,743 MHz, a w systemie PAL 0,736 MHz [1] .

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e f g h i j Wojciech Kuleta. System Video 8 . ?Hi Fi Audio-Video”, s. 4-5, stycze? 1987.  

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]