Masakra w Sabrze i Szatili

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Masakra w Sabrze i Szatili ( arabski. : ???? ???????) została dokonana na palesty?skich uchod?cach w dniach 16?18 wrze?nia 1982 roku przez liba?skie maronickie oddziały (zwane rownie? ?chrze?cija?sk? milicj?”) pod dowodztwem Elie Hobeiki . Odbyło si? to za pełnym przyzwoleniem dowodztwa izraelskich sił zbrojnych , ktorych jednostki interwencyjne w południowym Libanie otoczyły obozy uchod?cow palesty?skich krotko przed masakr?. Liczba ofiar oceniana jest na od 700 do 3500, z czego wi?kszo?? stanowili starcy, kobiety i dzieci.

Opis wydarze? [ edytuj | edytuj kod ]

Nazwa ?Sabra” odnosi si? do ubogich okolic Zachodniego Bejrutu , s?siaduj?cych z obozem uchod?cow ?Szatila”, zało?onym dla palesty?skich uchod?cow w 1949 roku. Przez lata zatarły si? granice pomi?dzy nimi i powszechnie nazywano je ?obozami Sabra i Szatila”.

Od 1975 do 1990 roku w Libanie trwała wojna domowa . Jedn? ze stron konfliktu była milicja znana jako ?Falanga” ? zbrojne rami? chrze?cija?skiej partii Kataeb . Była ona sojusznikiem Izraela w walce z OWP .

OWP u?ywała południowego Libanu jako bazy wypadowej przeciwko Izraelowi, a Izrael dokonywał odwetowych nalotow na pozycje OWP w Libanie. 6 czerwca 1982 Izrael zdecydował si? na interwencj? wojskow?, wprowadzaj?c 60 000 ?ołnierzy na terytorium Libanu. Interwencja ta została oficjalnie pot?piona przez ONZ . Po dwoch miesi?cach w wyniku działa? USA podpisano zawieszenie broni, na mocy ktorego Liban miał pozostawa? pod nadzorem sił mi?dzynarodowych.

1 wrze?nia oficjalnie zako?czono wycofywanie sił OWP z okolic Bejrutu, co zapowiadało stabilizacj? sytuacji. Uległa ona jednak gwałtownemu pogorszeniu 14 wrze?nia wskutek zamachu bombowego, w ktorym zgin?ł Baszir al-D?umajjil ? nowo wybrany prezydent Libanu i jednocze?nie lider Falangi. Zamach ? jak si? po?niej okazało ? został przeprowadzony przez prosyryjskiego bojowkarza, lecz o zabojstwo obwiniono pocz?tkowo OWP. W kilka godzin po zamachu Ariel Szaron zdecydował o ponownym wkroczeniu sił izraelskich do zachodniej (muzułma?skiej) cz??ci Bejrutu, łami?c warunki ww. zawieszenia broni. Jako uzasadnienie tej decyzji Szaron przedstawił ocen?, jakoby w Bejrucie pozostało 2000-3000 ?terrorystow” z OWP (według danych administracji ameryka?skiej liczba pozostałych tam członkow grup bojowych OWP była w rzeczywisto?ci znikoma) [1] . Oddziały izraelskie otoczyły m.in. dwa obozy uchod?cow palesty?skich: Sabra i Szatila.

Szaron i Refa’el Etan zezwolili członkom Falangi na wkroczenie do obozow pod pretekstem uj?cia ukrywaj?cych si? tam bojownikow OWP. 16 wrze?nia 1982 o godzinie 18. falangi?ci weszli do obozow. Kieruj?c si? ch?ci? odwetu za zabojstwo D?emajela w ci?gu nast?pnych 36-48 godzin dokonali oni masakry mieszkaj?cych tam Palesty?czykow.

Odpowied? mi?dzynarodowa [ edytuj | edytuj kod ]

16 grudnia 1982 Zgromadzenie Ogolne ONZ pot?piło masakr? i oficjalnie uznało j? za akt ludobojstwa [2] . ?adne akcje narodowe ani mi?dzynarodowe nie zostały nigdy przedsi?wzi?te przeciwko dowodcy Elie Hobeika, ktory zgin?ł 20 lat po?niej w wybuchu bomby w Bejrucie.

Masakra przyci?gn?ła uwag? mediow na całym ?wiecie. Wi?kszo?? relacji skupiała si? na roli Izraela. Włoscy pracownicy lotnisk zbojkotowali izraelsk? lini? lotnicz? El Al . W synagogach w Mediolanie i Rzymie podło?ono bomby.

Tygodnik ?Time ” opublikował 21 lutego 1983 artykuł opisuj?cy Szarona jako bezpo?rednio odpowiedzialnego za masakr?.

Benny Morris w ksi??ce Israel’s Secret Wars napisał, ?e Izrael udost?pnił buldo?ery do zakopywania ciał zamordowanych Palesty?czykow.

W szwedzko-francusko-niemiecko-liba?skim filmie dokumentalnym Massaker [3] (2005) sze?ciu byłych ?ołnierzy liba?skich, ktorzy uczestniczyli w masakrze, zeznało, ?e Izrael bezpo?rednio brał w niej udział. Jeden z nich stwierdził, ?e widział izraelski buldo?er niszcz?cy zamieszkany budynek wewn?trz obozu. Inny zeznał, ?e izraelscy ?ołnierze zaopatrzyli ich w materiały do zniszczenia ciał pozostawionych na ulicach.

W 2008 roku Ari Folman , jeden z ?ołnierzy izraelskich bior?cych udział w tych zaj?ciach, zrealizował animowany film Walc z Baszirem [4] , w ktorym podejmuje prob? odpowiedzi na pytanie o odpowiedzialno?? swoj? i wspołtowarzyszy za masakr?. Film ten, utrzymany w konwencji dokumentu, zdobył Złoty Glob 2009 w kategorii najlepszy film zagraniczny, a tak?e był nominowany do Oskara w tej samej kategorii.

Sabra i Szatila po masakrze [ edytuj | edytuj kod ]

Zaraz po masakrze siły Izraela zacz?ły opuszcza? Bejrut. Ochron? obozow powierzono Włochom. Kiedy po kolejnych atakach na siły mi?dzynarodowe Włochy wycofały swoich ?ołnierzy z Libanu, bezpiecze?stwo obozow zostało przekazane oddziałom szyickiej milicji Amal .

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ Dodatkowe ?wiatło na okoliczno?ci wydarze? i rol? sił zbrojnych Izraela rzucaj? m.in. odtajnione dokumenty ameryka?skie, wspomniane w artykule New York Times z wrze?nia 2012 roku.
  2. ↑ A/RES/37/123(A-F) UN General Assembly, 16 grudnia 1982 .
  3. ↑ Massaker . dschointventschr.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-10)]. .
  4. ↑ Vals Im Bashir w bazie IMDb ( ang. ) .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Masakra_w_Sabrze_i_Szatili&oldid=71672408 ”