Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej W?gierski
herbu
Belina
(ur.
1581
w
Ostrorogu
, zm.
11 listopada
1638
) ?
protestancki
kaznodzieja. Pochodził z drobnoszlacheckiej rodziny wielkopolskiej wywodz?cej si? z
W?gierek
w dawnym
powiecie pyzdrskim
. Urodził si? jako najstarszy syn
Wacława W?gierskiego
i nieznanej z nazwiska Jadwigi.
Kształcił si? w szkole
braci czeskich
w Ostrorogu, a nast?pnie w
Ko?uchowie
na ?l?sku oraz w
1599
r. we
Frankfurcie nad Odr?
, gdzie powrocił ponownie w
1605
r. W
1607
r. został rektorem szkoły w Ostrorogu, a rok po?niej prywatnym kaznodziej? Krzysztofa Mycielskiego w
Borz?ciczkach
.
17 maja
1609
r. ordynowany na duchownego Jednoty braci czeskich, został nadwornym kaznodziej?
Rafała Leszczy?skiego
. Od
1611
r. przeniosł si? do Małopolski i
19 marca
został domowym kaznodziej? Marianny z Leszczy?skich ksi??nej Zasławskiej. Pełnił przez jaki? czas rownie? obowi?zki pastora kalwi?skiego zboru w
Beł?ycach
oraz w
Lubartowie
. Zmarł na
atak apopleksji
podczas wygłaszania kazania.
Z jego spu?cizny literackiej pozostało niewiele, bo zaledwie okoliczno?ciowy łaci?ski wiersz weselny na za?lubiny brata,
Andrzeja W?gierskiego
i Doroty z Orliczow, pochodz?cy z
1624
r. Został on wydany drukiem w zbiorku
Epithalamia votiva
(
Baranow
1629).
- A. W?gierski,
Libri quattuor Slavoniae reformatae
, Varsoviae 1973, s. 433-434.
- Akta synodow ro?nowierczych w Polsce
, oprac. M. Sipayłło, t. IV, Warszawa 1997, s. 184 in.
