Joseph Bech
(ur.
17 lutego
1887
w
Diekirch
, zm.
8 marca
1975
w
Luksemburgu
) ?
luksemburski
polityk piastuj?cy najwy?sze stanowiska pa?stwowe w swoim kraju zarowno przed, jak i po
II wojnie ?wiatowej
.
W Europie przez specjalistow zaliczany do grona tak zwanych ?
ojcow integracji europejskiej
”.
Urodził si? w
Diekirch
w
Luksemburgu
. Studiował prawo na Uniwersytetach we
Fribourgu
(w
Szwajcarii
) oraz w
Pary?u
. W roku
1912
otrzymał stopie? doktora nauk prawnych. Przez krotki okres swojego ?ycia z sukcesami pracował w wyuczonym zawodzie, otwieraj?c w
1914
roku własn? kancelari?. Prawie rownocze?nie jednak rozpocz?ła si? jego błyskotliwa kariera polityczna.
Kariera polityczna przed II wojn? ?wiatow?
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Pierwszym szczeblem kariery politycznej Josepha Becha było uzyskanie mandatu do
luksemburskiej Izby Deputowanych
z ramienia Partii Chrze?cija?skiej w
1914
r. Siedem lat po?niej, w roku
1921
, obj?ł stanowisko Ministra Spraw Wewn?trznych i Edukacji. Funkcj? t? sprawował przez 4 lata, do roku
1925
, w ktorym został zdymisjonowany na skutek wykluczenia reprezentowanej przez niego partii z koalicji rz?dowej. Nast?pnie,
16 lutego
1926
roku, po upadku gabinetu
Pierre Pruma
, przyj?ł propozycj? obj?cia stanowiska pi?tnastego Premiera Luksemburga, ktory to urz?d sprawował do
1937
roku. Rownolegle pełnił on funkcje Ministra Spraw Zagranicznych oraz Rolnictwa.
Podkre?la si?, i? w okresie pierwszego piastowania stanowiska premiera, na skutek istniej?cej wowczas niekorzystnej dla
Luksemburgu
sytuacji mi?dzynarodowej (mi?dzy innymi silne uzale?nienie gospodarcze od
Niemiec
), Joseph Bech stał si? zwolennikiem idei internacjonalizacji, ktora w owczesnych czasach nie miała jednak wi?kszej racji bytu.
Od roku
1937
Bech, a? do okresu powojennego, stale wypełniał funkcj? Ministra Spraw Zagranicznych oraz Rolnictwa, czasowo ł?cz?c je z tekami innych resortow (np. Edukacji).
Działalno?? w czasie II wojny ?wiatowej
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Z racji piastowania najwy?szych stanowisk pa?stwowych w
Luksemburgu
, Joseph Bech zmuszony był, wraz z innymi ministrami i
Wielk? Ksi??n? Charlotte
, do opuszczenia kraju wkrotce po napa?ci
nazistowskich Niemiec
, ktora miała miejsce
10 maja
1940
r. Podobnie jak przedstawiciele pozostałych zaatakowanych pa?stw w analogicznej sytuacji, poszkodowani udali si? do
Londynu
, gdzie ustanowili luksemburski rz?d na uchod?stwie. Wowczas, w
1944
roku, z inicjatywy m.in. Josepha Becha podpisany został traktat ustanawiaj?cy zal??ek wspolnoty pomi?dzy
Belgi?
,
Holandi?
i Luksemburgiem ?
Beneluxu
. Zdobyte wowczas do?wiadczenie zaprocentowało przy negocjacjach dotycz?cych tworzenia
Europejskiej Wspolnoty Gospodarczej
po
II wojnie ?wiatowej
.
Lata po zako?czeniu
II wojny ?wiatowej
były okresem intensywnych działa? ministra Becha na arenie mi?dzynarodowej, ale tak?e w samym
Luksemburgu
, zwi?zanych z propagowaniem przyst?powania kraju do nowo powstaj?cych organizacji mi?dzynarodowych (
ONZ
,
NATO
). Wowczas te? rozpocz?ł si? powolny proces integracji w zachodniej cz??ci kontynentu europejskiego, ktorego or?downikiem Joseph Bech był od samego pocz?tku. Dzi?ki jego działaniom Luksemburg nie tylko popierał utworzenie
Europejskiej Wspolnoty W?gla i Stali
, ale tak?e przeforsował propozycj? swojej ojczyzny jako miejsca siedziby powstaj?cej organizacji.
W roku
1953
otrzymał dodatkowe mo?liwo?ci propagowania pro-integracyjnych działa?
Luksemburga
na arenie mi?dzynarodowej poprzez obj?cie po raz drugi w swojej karierze stanowiska Premiera Rz?du Luksemburga (
29 grudnia
). Funkcj? t? sprawował do
1957
r. Mi?dzy innymi z jego inicjatywy i pod jego przewodnictwem odbyła si?
konferencja mesy?ska
, w wyniku ktorej podpisane zostały
Traktaty rzymskie
, konstytuuj?ce
Europejsk? Wspolnot? Gospodarcz?
.
W roku
1959
Joseph Bech przestaje piastowa? ostatni? z funkcji ministerialnych ? Ministra Spraw Zagranicznych. Jego ostatnim epizodem oficjalnej kariery politycznej było przewodniczenie
luksemburskiej Izbie Deputowanych
w latach
1959
?
1964
. Po zło?eniu tego stanowiska, w wieku 77 lat, przestaje sprawowa? oficjalne funkcje pa?stwowe. W mi?dzyczasie, w roku
1960
, w uznaniu dla jego wieloletnich działa? na arenie europejskiej promuj?cych pokoj i jedno?? kontynentu, został uhonorowany
Nagrod? Karola Wielkiego
. Prze?ywszy 88 lat, zmarł w
Luksemburgu
.