Jan Olaf Chmielewski

Jan Chmielewski w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1895 Ni?ny Nowogrod , Imperium Rosyjskie
Data i miejsce ?mierci	1 grudnia 1974 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Wojskowy na Pow?zkach
Zawod, zaj?cie	architekt, urbanista
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Olaf Chmielewski (ur. 27 stycznia ^? / 8 lutego   1895 w Ni?nym Nowogrodzie , zm. 1 grudnia 1974 w Warszawie ) ? polski in?ynier architekt , urbanista , wykładowca akademicki.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w rodzinie Bronisława i Zofii z Le?niewskich, jego dziadkowie byli Polakami na przebywaj?cymi na zesłaniu. Po ?mierci ojca w 1908 przeniosł si? z matk? i rodze?stwem do Warszawy, gdzie rozpocz?ł nauk? w szkole ?redniej Edwarda Rontalera . Uko?czył j? w 1913, wst?pił do Zwi?zku Strzeleckiego , a nast?pnie do Polskiej Organizacji Wojskowej , maj?c dziewi?tna?cie lat zgłosił si? ochotniczo do Legionow Polskich . W 1916 dostał si? do rosyjskiej niewoli, podczas wybuchu rewolucji pa?dziernikowej przebywał w Sankt Petersburgu , jako urodzony w Rosji został wcielony do podlegaj?cej marynarce obrony wybrze?a Armii Czerwonej , sk?d zbiegł w 1918.

Do Warszawy powrocił we wrze?niu 1919, rozpocz?ł studia w Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Rotwanda i Wawelberga , a nast?pnie kontynuował na Wydziale In?ynierii L?dowej Politechniki Warszawskiej , a nast?pnie na Wydziale Architektury pod kierunkiem Oskara Sosnowskiego , Rudolfa ?wierczy?skiego i Tadeusza Tołwi?skiego . Działał wowczas w Zwi?zku Niezale?nej Młodzie?y Socjalistycznej ??ycie” , a nast?pnie w Komunistycznej Partii Polski . Od 1924 był asystentem Oskara Sosnowskiego w Katedrze Architektury, a nast?pnie jako adiunkt Tadeusza Tołwi?skiego w Katedrze Budowy Miast. Prac? magistersk? obronił w marcu 1930, była ona jednym z pierwszych studiow planowania regionalnego, wst?pił wowczas do Stowarzyszenia Architektow Polskich .

Rownolegle do pracy naukowej na Politechnice pracował pod kierownictwem Stanisława Ro?a?skiego w Biurze Planowania Regionalnego Okr?gu Warszawskiego, w 1936 awansował na kierownika. W tym okresie wypracował koncepcj? planistyczn? ?Warszawy funkcjonalnej” oraz Warszawskiego Zespołu Miejskiego , prace kontynuował rownie? w konspiracji po wybuchu II wojny ?wiatowej . Został aresztowany w 1943 i uwi?ziony na Pawiaku , sk?d przetransportowano go do obozu na Majdanku . Po ucieczce powrocił do Warszawy, uczestniczył w konspiracyjnych pracach planistycznych, obronił wowczas doktorat . Po upadku powstania warszawskiego znalazł si? w obozie Dulag 121 w Pruszkowie , sk?d zbiegł i pieszo dotarł do Zakopanego , gdzie planował rozpocz?? konspiracyjn? prac? społeczno-polityczn?. Po raz kolejny został aresztowany, ponownie udało mu si? zbiec i przedosta? na tereny zaj?te przez Armi? Czerwon? , wst?pił do Polskiej Partii Robotniczej .

W 1945 powierzono mu kierowanie Wydziałem Urbanistyki w Biurze Odbudowy Stolicy ^[1] oraz doł?czył do kierownictwa Głownego Urz?du Planowania Przestrzennego przy Ministerstwie Odbudowy. W 1946 został profesorem kontraktowym na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, trzy lata po?niej Głowny Urz?d Planowania Przestrzennego uległ likwidacji. W tym czasie został profesorem nadzwyczajnym i obj?ł kierownictwo nowo powstałej Katedry Planowania Przestrzennego, w 1952 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.

Po powstaniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej został jej członkiem, działał w partyjnym Komitecie Uczelnianym. Rownolegle do pracy na Politechnice przez pewien czas kierował Zakładem Teorii Układow Przestrzennych Instytutu Urbanistyki i Architektury i Pracowni? Planowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk . W 1958 nale?ał do grupy inicjuj?cej powstanie Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju przy Polskiej Akademii Nauk, a nast?pnie wszedł w skład jej Prezydium. Nale??c przez wiele lat do Towarzystwa Urbanistow Polskich w 1960 otrzymał tytuł członka honorowego, rownocze?nie działał w Polskim Towarzystwie Geograficznym , Polskim Zwi?zku ?eglarskim oraz wchodził w skład zarz?du Yacht Klubu Polskiego i Zwi?zku Kapitanow ?eglugi Morskiej.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Pow?zkach (kwatera B 29-1-6) ^[2] .

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
• Krzy? Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954) ^[3]
• Złoty Krzy? Zasługi (19 lipca 1946) ^[4]
• Medal Zwyci?stwa i Wolno?ci 1945
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955) ^[5]
• Złota Odznaka honorowa ?Za Zasługi dla Warszawy” (1957)
• Złota Odznaka ?Za zasługi dla wojewodztwa warszawskiego” (1970)
• Złota Odznaka Towarzystwa Urbanistow Polskich (1973)

?rodło: In memoriam - Pami?ci Architektow Polskich - Jan Olaf Chmielewski ^[6]

Nagrody [ edytuj | edytuj kod ]

• Nagroda Pa?stwowa III stopnia za prac? nad planem przestrzennym rejonu Zakopanego (1950)
• Zespołowa nagroda Komitetu do Spraw Urbanistyki i Architektury II stopnia (1956)
• Honorowa Nagroda SARP za wybitne zasługi w dziedzinie planowania przestrzennego (1967)

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Stanisław Łoza (red.) , Czy wiesz kto to jest? , Wydawnictwo Głownej Ksi?garni Wojskowej Warszawa 1938, tom II s. 38.
• Juliusz Jerzy Malczewski (red.) , Cmentarz Komunalny Pow?zki dawny Wojskowy w Warszawie , wyd. ?Sport i Turystyka”, Warszawa 1989, s. 230, ISBN  83-217-2641-0 .
• Niels Gutschow, Barbara Klein, Vernichtung und Utopie. Stadtplanung Warschau 1939?1945 , Junius-Verlag, Hamburg 1994, s. 15, ISBN  3-88506-223-2 .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Stanisław Berezowski ?Jan Olaf Chmielewski” Rocznik Mazowiecki 7/1979 . mazowsze.hist.pl. s. 273?283. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-14)].