Ten artykuł nale?y dopracowa? : od 2020-04 → poprawi? styl ? powinien by? encyklopedyczny , od 2020-04 → zweryfikowa? tre?? i doda? przypisy . Po wyeliminowaniu niedoskonało?ci nale?y usun?? szablon {{Dopracowa?}} z tego artykułu.

Jacques Mayol

Jacques Mayol (po lewej) wr?czaj?cy puchar Franckowi Messegue za rekord ?wiata we freedivingu w kategorii ?stały balast” (1989)
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1927 Szanghaj
Data i miejsce ?mierci	22 grudnia 2001 Elba
Obywatelstwo	francuskie
Multimedia w Wikimedia Commons

Jacques Mayol (ur. 1 kwietnia 1927 w Szanghaju , zm. 22 grudnia 2001 na Elbie ) ? nurek francuski , wielokrotny rekordzista ?wiata we freedivingu . Był zwany ?człowiekiem- delfinem ”. W 1981 roku został nominowany do nagrody International Awards for Valor in Sports za wytrwało?? i dzielno?? w pokonywaniu nowych granic.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w Szanghaju w Chinach . Był obywatelem ?wiata. Mieszkał mi?dzy innymi w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, na wyspie Elba we Włoszech oraz na wyspie South Caicos (Turks i Caicos, Bahamy). Sp?dzał rownie? sporo czasu w Japonii, gdzie po?wi?cał si? pasji nurkowania i jednoczenia z natur? oraz morzem, a tak?e zajmował si? produkcj? i pisaniem scenariuszy do wielu filmow dokumentalnych. Był pierwszym wolnym nurkiem, ktory zszedł na gł?boko?? 100 metrow (330 stop) ( 23 listopada 1976 ).

Pierwszy oficjalny rekord w nurkowaniu bez aparatu oddechowego został odnotowany w 1949 roku, kiedy Raimondo Bucher zszedł na gł?boko?? 30 metrow. W 1953 roku dwaj Włosi, Alberto Novelli i Ennio Falco osi?gn?li rekordow? gł?boko?? 43 metrow. W 1966 roku Włoch Enzo Maiorca zanurkował na 54 metry. Potem Mayol osi?gn?ł 60 metrow. Do 1975 roku Mayol przesun?ł t? granic? do 92 metrow. W ko?cu Mayol ustanowił swoj słynny rekord 100 m. Rekordowe nurkowanie odbyło si? w asy?cie zespołu profesjonalnych nurkow, lekarzy i przedstawicieli mi?dzynarodowej organizacji nurkowej CMAS . Zej?cie na gł?boko?? 100 metrow, oficjalnie skontrolowane i zmierzone przez Włoski Komitet Bada? Podwodnych, odbyło si? w pobli?u wyspy Elba i trwało trzy minuty i czterdzie?ci sekund. To historyczne wydarzenie, kulminacja ponad 15 lat treningu, jest jednym z najwi?kszych osi?gni?? sportowych, dokonanym pomimo ostrze?e? lekarzy, ktorzy uwa?ali, ?e Mayol nie wytrzyma ogromnego ci?nienia wody. Udało mu si? jeszcze zej?? na 105 metrow w wieku 56 lat. Uwa?ał, ?e tak jak pierwsze rekordy w bieganiu dały pocz?tek kolejnym rekordom, tak i jego wynik zostanie poprawiony przez młodszych nurkow, wykorzystuj?cych podobne, mo?e nieco ulepszone, metody nurkowania na wstrzymanym oddechu. W czasie naukowo-badawczej fazy swojej kariery probował odpowiedzie? na pytanie, czy człowiek ma ukryty podwodny potencjał, ktory mo?e zosta? obudzony poprzez rygorystyczny fizyczny i psychologiczny trening ^[1] . Rekord w wolnym nurkowaniu (kategoria no limits), ktory wynosi obecnie 214 metrow i został ustanowiony 14 czerwca 2007 przez Austriaka Herberta Nitscha , zdaje si? potwierdza? t? hipotez? .

Koncepcj? jedno?ci człowieka z oceanem, w tym z delfinami ? Homo Delphinus ? Mayol przedstawił w biograficznej ksi??ce o tym samym tytule ^[a] , ktora do dzisiaj jest bibli? dla wszystkich freediverow (osob nurkuj?cych na zatrzymanym oddechu).

Maj?c ponad 70 lat Jacques Mayol wci?? nurkował i pływał niemal codziennie. Potrafił przebywa? pod wod? nawet przez cztery minuty i nurkowa? na gł?boko?? 40 metrow. Rozwijał swe umiej?tno?ci wykorzystuj?c jog? oraz dogł?bn? znajomo?? filozofii Wschodu. Mayol uwa?ał ?strach” za wroga i mowił: ?Kiedy zejdziesz na dno i odwrocisz si? w gor?, czujesz wielk? r?k? natury, ktora stoi na twojej drodze. Wtedy wła?nie dopada ci? strach. Czy zdołam wroci? na powierzchni?? Strach jest wrogiem, bo po?era wielkie ilo?ci tlenu; ostatnie trzydzie?ci metrow to prawdziwa m?ka, wiedz? o tym tylko ci, ktorzy tego do?wiadczyli. Ostatnie dziesi?? metrow to jak dziesi?? tysi?cy. Bol ogranicza nasze mo?liwo?ci. Jednak najwa?niejsze nie jest dla mnie bicie rekordow, lecz poczucie jedno?ci z nasz? matk? ? morzem”.

Film Wielki Bł?kit , wyre?yserowany przez Luca Bessona w 1988 , był zainspirowany ?yciem Jacques’a Mayola i histori? włoskiego nurka Enzo Maiorca . Mayol brał udział przy pisaniu scenariusza i rownie? pojawia si? w jednej scenie filmu jako cameo . Odtworc? głownej roli był francuski aktor Jean-Marc Barr . Drug? głown? rol? w tym filmie zagrał słynny aktor francuski Jean Reno , wcielaj?c si? w posta? Enzo Molinariego, tylko w ogolnym zarysie wzorowan? na Maiorce.

22 grudnia 2001 w wieku 74 lat Mayol popełnił samobojstwo, wieszaj?c si? w swym mieszkaniu na Elbie we Włoszech . Zmagał si? z depresj? ^[2] . Zgodnie z jego wol? prochy rozsypano nad wybrze?em Toskanii ^[3] .

W 2017 powstał film dokumentalny Człowiek delfin po?wi?cony biografii Jacques’a ^[4] .

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]