Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diogo Pinto de Freitas do Amaral
(ur.
21 lipca
1941
w
Povoa de Varzim
, zm.
3 pa?dziernika
2019
[1]
w
Cascais
[2]
) ?
portugalski
polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, wspołzało?yciel i przewodnicz?cy
Centrum Demokratyczno-Społecznego
, parlamentarzysta, wicepremier i minister, od 4 grudnia 1980 do 9 stycznia 1981 pełni?cy obowi?zki
premiera Portugalii
.
Wykształcenie i działalno?? zawodowa
[
edytuj
|
edytuj kod
]
W 1963 uzyskał licencjat, a cztery lata po?niej doktorat z prawa na
Uniwersytecie Lizbo?skim
. Zawodowo zwi?zany z macierzyst? uczelni?, specjalizował si? w
prawie administracyjnym
. Od 1970 kierował katedr? prawa administracyjnego na Uniwersytecie Lizbo?skim. W 1984 otrzymał pełne stanowisko profesorskie. Przez pi?? kadencji przewodniczył radzie naukowej wydziału prawa. Od 1977 wykładał rownie? na
Universidade Catolica Portuguesa
. W drugiej połowie lat 90. był wspołzało?ycielem wydziału prawa na
Universidade Nova de Lisboa
, przechodz?c do pracy głownie na tej uczelni. Autor publikacji naukowych, a tak?e ksi??ki dotycz?cej
Alfonsa I
i sztuki teatralnej po?wi?conej
Wiriatusowi
.
W 1974 wkrotce po
rewolucji kwietniowej
był wspołzało?ycielem partii
Centrum Demokratyczno-Społeczne
. W latach 1974?1982 stał na czele tego ugrupowania
[3]
. Od 1976 do 1983 sprawował mandat posła do
Zgromadzenia Republiki
[4]
.
Po wyborach parlamentarnych w 1979 i 1980 wprowadzał CDS do rz?dz?cej koalicji. Od stycznia 1980 do czerwca 1983 pełnił funkcj? wicepremiera. W latach 1980?1981 był ministrem spraw zagranicznych, a od 1981 do 1983 ministrem obrony narodowej. Po ?mierci
Francisca Sa Carneiro
w katastrofie lotniczej tymczasowo kierował portugalskim rz?dem (od 4 grudnia 1980 do 9 stycznia 1981)
[3]
.
W 1986 kandydował w
wyborach prezydenckich
. Osi?gn?ł najlepszy rezultat w pierwszej turze, w drugiej turze pokonał go jednak
Mario Soares
(Diogo Freitas do Amaral otrzymał 48,8% głosow)
[5]
. W latach 1988?1991 ponownie kierował Centrum Demokratyczno Społecznym
[3]
, a w pierwszej połowie lat 90. ponownie zasiadał w portugalskim parlamencie w okresie VI kadencji
[4]
. W 1995 przewodniczył sesji
Zgromadzenia Ogolnego
ONZ
. Odszedł po?niej z zało?onej przez siebie partii po konflikcie z wchodz?cymi w skład jej kierownictwa eurosceptykami. W kolejnych wyborach wspierał
Parti? Socjaldemokratyczn?
(2002) i
Parti? Socjalistyczn?
(2005). Nale?ał do zdecydowanych przeciwnikow
interwencji
w
Iraku
. Po sukcesie socjalistow w wyborach z 2005 obj?ł stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie
Jose Socrates
. Zrezygnował z niego w 2006, motywuj?c to problemami zdrowotnymi.
- kursywa ? osoba pełni?ca obowi?zki
Przewodnicz?cy Sesji Zgromadzenia Ogolnego
ONZ