Alfred Fiderkiewicz

Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1886 Horodenka , Austro-W?gry
Data i miejsce ?mierci	8 czerwca 1972 Warszawa , Polska
Prezydent Krakowa
Okres	od 5 lutego 1945 do 14 czerwca 1945
Przynale?no?? polityczna	Polska Partia Robotnicza
Poprzednik	Aleksander ?aruk-Michalski
Nast?pca	Stefan Wolas
Ambasador RP w Kanadzie
Okres	od 1946 do 1948
Poprzednik	Wacław Babi?ski
Nast?pca	Eugeniusz Milnikiel
Ambasador RP na W?grzech
Okres	od 1948 do 1949
Poprzednik	Piotr Szyma?ski
Nast?pca	Henryk Minc
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Jan Fiderkiewicz (ur. 2 sierpnia 1886 w Horodence , zm. 8 czerwca 1972 w Warszawie ) ? polski polityk komunistyczny, działacz Komunistycznej Partii Polski i jej legalnych przybudowek, nast?pnie w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej , poseł na Sejm I kadencji w II RP , wi?zie? KL Auschwitz , prezydent Krakowa , dyrektor Głownej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Budowniczy Polski Ludowej .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

W latach 1904?1910 pracował jako robotnik w USA. Studiował na Uniwersytecie w Bostonie (1910?1914). Od 1914 do 1922 był zatrudniony w szpitalu jako chirurg . Działał w ruchu socjalistycznym i w zwi?zkach zawodowych . Po powrocie do Polski w 1922 został wybrany posłem na Sejm I kadencji z okr?gu Kalisz jako przedstawiciel PSL ?Wyzwolenia” . W 1924 zwi?zał si? z Niezale?n? Parti? Chłopsk? , pełnił obowi?zki przewodnicz?cego jej Zarz?du Głownego w latach 1924?1927. Jednocze?nie od 1925 działał w Komunistycznej Partii Polski . W 1926 był kandydatem KPP i NPCh na prezydenta Rzeczypospolitej .

W 1927 na kilka miesi?cy został osadzony na Pawiaku . W 1928 na krotki okres aresztowany przez policj?, wyjechał do Gda?ska, a po?niej na dwa miesi?ce do ZSRR . Po powrocie do Polski praktykował jako lekarz w Milanowku (do 1943). Jego dom był miejscem kontaktow i nielegalnych spotka? członkow KPP. Pod koniec lat 30. oddelegowany do działalno?ci w ruchu demokratycznym, był członkiem Klubu Demokratycznego w Warszawie, zasiadał rownie? we władzach Stronnictwa Demokratycznego .

Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polsk? i okupacji kraju komuni?ci nadal spotykali si? w jego mieszkaniu. 14 wrze?nia 1940 aresztowany przez Gestapo , dzi?ki wysokiemu okupowi zwolniony po dwoch miesi?cach. W połowie 1941 zakładał w Warszawie organizacj? ?Proletariusz” , w styczniu 1942 przyst?pił do PPR . Blisko wspołdziałał z Marcelim Nowotk? , Pawłem Finderem i innymi czołowymi działaczami PPR. Był organizatorem spotka? przedstawicieli PPR i Delegatury Rz?du w lutym i marcu 1943. W jego domu w Milanowku cz?sto odbywały si? narady kierownictwa PPR. 28 czerwca 1943 ponownie aresztowany, od sierpnia 1943 do stycznia 1945 wi?ziony w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz .

Po zako?czeniu wojny przez krotki okres pełnił obowi?zki prezydenta Krakowa (od 5 lutego do 14 czerwca 1945). Od 3 maja 1945 był posłem do Krajowej Rady Narodowej, reprezentuj?c Polsk? Parti? Robotnicz?. Od 1945 do 1949 pracował w dyplomacji w charakterze charge d’affaires w Londynie, posła w Montrealu i Budapeszcie . Od 1948 w PZPR , z jej ramienia przewodniczył Zwi?zkowi Zawodowemu Pracownikow Słu?by Zdrowia. Był rownie? dyrektorem Głownej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Napisał kilka ksi??ek, głownie o charakterze wspomnieniowym. Od 1971 był tak?e członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Krolewskiego w Warszawie ^[1] .

Jego ?ona Stanisława z d. Urbanik (1890?1966) rownie? była działaczk? komunistyczn?.

Został pochowany 10 czerwca 1972 w Alei Zasłu?onych na Cmentarzu Wojskowym na Pow?zkach (kwatera A30-połkole-5) ^[2] . W pogrzebie wzi?ło udział kilka tysi?cy osob. Władze partyjne i pa?stwowe reprezentowali członkowie Biura Politycznego KC PZPR : przewodnicz?cy Rady Pa?stwa prof. Henryk Jabło?ski , Stefan Olszowski i Władysław Kruczek , ktory wygłosił przemowienie w imieniu kierownictwa PZPR ^[3] .

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1959) ^[4]
• Order Sztandaru Pracy I klasy ^[5]
• Krzy? Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954) ^[6]
• Krzy? Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946) ^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955) ^[8]
• Złota Odznaka honorowa ?Za Zasługi dla Warszawy” (1967) ^[9]
• Krzy? Komandorski z Gwiazd? Republika?skiego Orderu Zasługi ( W?gry , 1948) ^[10]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Biuletyn Głownej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, XXV, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1973, s. 10?12.
• Edward Gronczewski, Walczyli o Polsk? Ludow? , Warszawa 1982.
• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.
• (red. Jacek Majchrowski ), Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej , Warszawa 1994, s. 276 (biogram nr 328).
• Ludwik Hass , Masoneria polska XX wieku: losy, lo?e, ludzie , Wydawnictwo ?Kopia”, Warszawa 1996, s. 177?178 (nota biograficzna z informacj? o przynale?no?ci do lo?y).
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej