Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Carl Louis Maria Grasveld
(
Zeist
,
10 december
1926
-
Valkenburg
,
7 maart
2012
) was een
Nederlandse
priester die behoorde tot de orde van de
franciscanen
(
O.F.M.
). Hij was gedurende dertig jaar (1969-1999)
vicaris-generaal
onder bisschop dr.
Bernard Moller
van het
bisdom Groningen
.
Grasveld was de zesde in een gezin van zeven kinderen van een roomse steenfabrikant die getrouwd was met een zus van
KVP
-coryfee
Carl Romme
. Hij is naar zijn oom vernoemd. Grasveld bezocht tijdens de
Tweede Wereldoorlog
het
gymnasium
aan het
St. Bonifatiuscollege
in
Utrecht
, de oudste gemengde RK middelbare school (1922). Daarna studeerde hij
noviciaat
,
filosofie
en
theologie
bij de franciscanen. Op
23 maart
1952
werd hij in
Weert
door de bisschop van
Roermond
,
Guillaume Lemmens
, tot priester gewijd.
Ook voor zijn vicaris-tijd bracht Grasveld al enige jaren in diverse pastorale functies in het noorden van het land door, onder andere als
deken
van
Heerenveen
. De net benoemde bisschop Moller van Groningen, een man van wetenschap en priesteropleiding, kende zijn uitgestrekte
diasporabisdom
met zijn weinige priesters niet echt goed. Grasveld inmiddels wel. Moller stond in zijn bisschopsjaren bekend als intellectueel en uiterst minzaam, geen scherpslijper maar ook niet als een doortastend bestuurder. Bovendien bleef Moller tot aan zijn dood op 75-jarige leeftijd kampen met een broze gezondheid die hem het werk herhaaldelijk onmogelijk maakte. Grasveld, ook minzaam, geen scherpslijper, was wel een gedegen bestuurder en een werkpaard. Zo vulden beiden elkaar aan.
De laatste dertig jaar van de vorige eeuw veranderde er veel in de RK Kerk van Nederland, ook in het bisdom Groningen: de opvattingen, de deelname aan het Misbezoek, het enthousiasme voor priesterstand en kloosterroeping. Anders dan in de bisdommen
Haarlem
, Roermond en
's-Hertogenbosch
wist Groningen (sinds begin deze eeuw
Bisdom Groningen-Leeuwarden
genaamd) de heftige
polarisatie
goeddeels buiten de bisdomgrens te houden. Dat mocht op het conto van zowel Moller als Grasveld worden geschreven en ook op dat van de 'diaspora'-katholieken in deze dunst bevolkte regio.
Toen bisschop Moller in het laatste jaar van zijn ambtsperiode overleed, was het voor zijn generatiegenoot Grasveld duidelijk dat ook zijn tijd erop zat. Hij liet zich nog tot plaatsvervanger
diocesaan administrator
kiezen. Hij werkte Mollers opvolger in, de vele decennia jongere
Wim Eijk
, die hij helemaal niet kende. Na 35 jaar in het noorden vertrok Grasveld naar het zuiden van Nederland. Daar deed hij nog jaren enig pastoraal dienstwerk. De laatste twee jaar van zijn leven werd hij in Valkenburg verzorgd. Bij Grasvelds overlijden typeerde Eijks opvolger bisschop
Gerard de Korte
hem als 'een hartelijk en gemoedelijk mens aan wie het bisdom veel dankbaarheid verschuldigd' was.
[1]
Behalve om zijn bestuurlijk werk voor bisdom en kerkprovincie was Grasveld gekend om zijn inzet voor
oecumene
en het maatschappelijk activeringswerk 'solidair Friesland'. Kort voor zijn afscheid van Groningen prees hij de positie van katholieken in het noorden van het land: 'Ik vind het zalig om in de minderheid te zijn.'
[2]
Bronnen, noten en/of referenties
Bron
Referenties
|