Томас Пинчон (англиски: Thomas Ruggles Pynchon Jr. , 8 ма? 1937, ?у?орк , САД ) ? американски писател .

Животопис [ уреди | уреди извор ]

Томас Пинчон е роден на 8 ма? 1937 година во ?у?орк. Студирал физика на Универзитетот Корнел , но кон кра?от на втората година ги напуштил студиите и стапил во американската морнарица. Во 1957 година се вратил на Корнел студира??и англиски ?азик и книжевност, а дипломирал во 1959 година, по што во текот на две години работел во Боинг . По об?авува?ето на третиот роман ?Винижитото на гравитаци?ата“, Пинчон го свртел вниманието поради одбива?ето да се по?ави во ?авноста, што предизвикало бро?ни гласини за неговиот идентитет. Во 1997 година, телевизиската ку?а Си Ен Ен успеала да го сними, а Пинчон се согласил да даде интерв?у под услов да не бидат об?авени фотографиите . Пинчон живее на Менхетн , во ?у?орк. ^[1]

Творештво [ уреди | уреди извор ]

Првото дело на Пинчон, расказот ?Ситниот дожд“ е об?авено во 1959 година, а првиот роман ?V“ го об?авил во 1963 година и за него ?а добил Фокнеровата награда за на?добар роман. Неговото творештво е скромно по обем и се состои од само неколку романи и раскази. Сепак, то? се смета за еден од на?важните и на?вли?ателни американски писатели во втората половина на 20 век , ко? дал голем придонес кон бро?ните книжевни експерименти ? од постмодернизмот , хиперлитературата до киберпанкот . Неговата книжевност се сфа?а како мозаик и како игра, како бескраен лавиринт од можни толкува?а, а неговите текстови се структурирани во форма на сложени загатки чи?а порака не може целосно да се дефинира ниту да се исцрпи. Основните елементи на неговото творештво се: бескра?ното умножува?е на светот и на претставите за него, метафората на мрежата, комбинаци?ата на црниот хумор и фантази?ата со цел да го наслика човечкото оту?ува?е во хаосот на модерното општество. Според Давид Албахари , книжевните ликови на Пинчон насто?уваат да не бидат дел од никаков систем, да излезат од нивните оме?ени простори и да преминат во зоната во ко?а на?целосно може да се оствари слободата на духот и на телото. Трите главни точки во поетиката на Пинчон се парано?ата , ентропи?ата и теори?ата на информациите . Во неговата проза има вли?ани?а од бро?ни книжевни правци, но то? често го користи и ?азикот на науката со цел попрецизно да го изрази парадоксот на светот во ко? напорот за создава?е ред носи уште поголем неред. Така, трите основни елементи на неговата проза зборуваат за загубата на светот, на стварноста, на енерги?ата и на смислата. Пичнон е важен и како извонреден хроничар на времето, и тоа како хроничар од ?задната“ страна на времето, страната на популарната култура и на технологи?ата . Исто така, то? може да се чита и од политичката страна: на пример, неговиот расказ ? Та?ната интеграци?а “ е мало ремек-дело кое ги допира расните проблеми во САД во 1950-тите. И воопшто, то? е еден од на?длабоките согледувачи на американската култура ко? и ден-денес вли?ае врз книжевните трендови и врз елитниот дел од американската ?авност. Живее??и во целосна анонимност (на пример, то? не дозволувал неговата фотографи?а да биде ставена во неговите дела), Пинчон успеал до себе да направи мит за писател ко? стои наспроти комерци?ално-конзумеристичката американска ?авност. ^[2]

Библиографи?а [ уреди | уреди извор ]

Пинчон е автор на следниве дела: ^[3]

• ?Ситниот дожд“ ( The Small Rain , расказ, 1959)
• ?Смртност и милост во Виена“ ( Mortality and Mercy in Vienna , расказ, 1959)
• ?Низозем?е“ ( Low-Lands , расказ, 1960)
• ?Ентропи?а“ ( Entropy , расказ, 1960)
• ?Под розата“ ( Under the Rose , расказ, 1961)
• ?V“ (роман, 1963)
• ?Та?ната интеграци?а“ ( The Secret Integration , расказ, 1964)
• ?Светот (Ово?), месото (Г-?а Едипа Мас) и завештанието на Пирс Инверарити“ ( The World (This One), the Flesh (Mrs. Oedipa Maas), and the Testament of Pierce Inverarity , расказ, 1965)
• ?Повикува?ето на бро?от 49“ ( The Crying of Lot 49 , роман, 1966)
• ?Стегнува?е“ ( The Shrink Fits , 1966)
• ?Виножитото на гравитаци?ата“ ( Gravity's Rainbow , роман, 1973)
• ? Бавен ученик “ ( Slow Learner , збирка раскази, 1984)
• ?Винланд“ ( Vineland , роман, 1990)
• ?Ме?сон и Диксон“ ( Mason and Dixon , роман, 1997)

Некои од расказите на Пинчон се преведени на македонски ?азик : расказот ?Ситниот дожд“ е об?авен во првиот бро? на списанието ? Маргина “, а подоцна во ова списание е об?авен и расказот ?Смртност и милост во Виена“. Во 2004 година, издавачката ку?а Темплум го об?авила скратената верзи?а на збирката ?Бавниот ученик“ со наслов ? Та?ната интеграци?а “. ^[4]

Наводи [ уреди | уреди извор ]