Николо Паганини ( ?енова , 27 октомври 1782 - Ница , Франци?а , 27 ма? 1840 ) бил итали?ански виртуоз на виолина и композитор . Бил ненадминат ма?стор на виолинската техника и му била припишувана дури и ма?иска мо?. Компонирал виолински концерти, сонати, камерна музика и познатите ?каприча“ за соло виолина.

Детство

Паганини е роден во ?енова, Итали?а, како трето од шест деца на Антонио и Тереса Паганини. Неговиот татко бил неуспешен трговец, но успеал да заработува со свире?е на мандолина.На петгодишна возраст, Николо почнал да учи да сви мандолина од татко му, а започнал со виолина на седумгодишна возраст. Неговите музички таленти биле брзо препознаени што му донеле многубро?ни стипендии за часови по виолина. То? учел ка? многу локални виолинисти, вклучува??и ги ?овани Сервето и ?акомо Коста, но напредокот на Паганини ги прекорачил нивните способности.То? и неговиот татко тогаш отпатувале во Парма за да бараат понатамошно упатство од Александро Рола. Кога го чул Рола Паганини веднаш го испратил ка? неговиот учител Фердинандо Паер а подоцна бил препратен ка? учителот на Паер Гаспаро Гирети. Иако Паганини ни ка? два?цата не останал долго ,тие имале значително вли?ание на неговиот стил.

Раните години на неговата кариера

Семе?ството Паганини побарало засолниште во нивниот имот во Ромерон, близу Болзането. До 1800 Паганини и татко му патувале во Ливорно, каде Паганини свирел на концерти а татко му продолжил со неговата работа. Во 1801, осумнаесетгодишниот Паганини бил именуван како прва виолина од Република Лука. Неговата слава како виолинист била иста како репутаци?а на коцкар и женскарош. Со присоединува?е на Лука со Франци?а, регионот бил во рацете на сестрата на Наполеон, Елиза Бачиочи со што Паганини станал виолинист во нивниот двор и приватен учител на не?зиниот сопруг, Фелис. Кога дворот на Бачиочи се префрлил во Фиренца, Паганини заминал.

Виртуозот што патува

Следните неколку години Паганини се вра?а во територи?ата на Парма и ?енова. Иако бил многу популарен со околната ?авност, не бил доволно прочуен во другите делови на Европа. Неговиот прв пробив дошол со концертот во Ла Скала во Милано 1813 година. Концертот бил многу успешен. Како последица на ова, то? го привлекол вниманието на други истакнати, но конзервативни музичари од Европа. Неговите сре?ава?е со Чарлс Филип Лафонт и Луис Спохр создале соперништво ме?у нив.Неговите концерти во следните години биле ограничени само во Итали?а. Неговата слава се проширила во Европа со турне?а ко?а започнала во Виена во август 1828 со застанува?е во секо? поголем европски град во Германи?а, Полска и Бохеми?а сe до Стразбур февруари 1831. Ова продолжило со турне?а во Париз и Британи?а. Покра? неговите дела то? свирел и изменети верзии на делата напишани од неговите предци како што се Рудолф Крузер и ?овани Батиста Виоти. Доцни години на кариера и влошува?е на здрав?е Низ неговиот живот, Паганини не бил странец на хроничните заболува?а. Иако нема прецизни лекарски докази, се верува дека бил заболен од синдром на Марфан.Неговите чести концерти и екстравагантниот начин на живот му наштетиле на неговото здрав?е. Му бил ди?агностициран сифилис и неговото лекува?е вклучувало меркур и опиум што предизвикале сериозни физички и психолошки последици.Додека бил во Париз заболел од туберкулоза. Иако неговото оздравува?е било брзо, неговата кариера била проследена со чести откажува?ата заради неговите проблеми со здрав?ето, од на?обичниот грип до депреси?а, ко?а што траела од денови до месеци. Во септември 1834 Паганини ставил кра? на неговата кариера и се вратил во ?енова. То? го посветил своето време на об?авува?е на неговите композиции и методи. Прифа?ал ученици од кои два?ца доживеале умерен успех: виолинистот Камило Сивори и Гаетано Чиандели ко? свирел на виолончело.

Последни години, смрт и погреб [ уреди | уреди извор ]

Во 1836 Паганини се вратил во Париз за да отвори казино. Неговото моментално пропа?а?е го довело до финансиски пропаст и морал да ги продаде сопствените инструменти на аукци?а за да ?а поправи загубата. На Божи? 1838, то? заминал за Марсе? и нака? Нис состо?бата му се влошила. Во 27 ма? 1840 Паганини починал од внатрешно кваре?е. Поради асоци?аци?ата со ?аволот биде??и не успеал да се исповеда Црквата не сакала да го закопа неговото тело. Требало 4 години и вли?ание од папата за да Црквата го пренесе телото во ?енова, но тоа пак останало непогребано. Конечно тоа се случило во 1876 на гробиштата во Парма.

Значе?е и вли?ание [ уреди | уреди извор ]

Животот и творештвото на Паганини се опишани во биографскиот филм ? Паганини “ од 2013 година во режи?а на Бернард Руз (Bernard Rose) при што улогата на Паганини ?а игра Де?вид Герет (David Garrett). ^[1]

Наводи [ уреди | уреди извор ]