Есе?от на ?он Лок од 1960 ?Есе? во врска со човековиот разум.
Есе?
е кратко кажано парче од
текст
. Често е напишана од авторска лична гледна точка. Есеите може да се
книжевна критика
,
политички манифести
,
научи аргументи
, наб?удувачите од секо?дневниот живот, се?ава?а, и рефлексии на авторот.
Дефиници?ата на есе? е не?асна, се преклопуваат со оние на една стати?а и за краток расказ. Речиси сите современи есеи се напишани во проза, но работи и во стих да се нарекоа есеи (на пример, Александар папата Есе? за куритика и Есе? за човекот).
Многу е тешко да се дефинира жанрот во ко? есеи ?е падне.
Како роман, есе?от то? е литературен уред за веле??и дека речиси сe за речиси ништо, обично на одредена тема. По традици?а, речиси по дефиници?а, есе?от е кратко парче, и поради тоа е невозможно да се овозможи на сите нешта целосна претстава во рамките на еден есе?. Но, збирка есеи може да покриваат речиси колку зем?ата, и покриваат речиси како темелно, како што може долго роман. Есеи припа?аат на книжевни видови, чи?а кра?на вари?абилноста може ефикасно да се проучува во рамките на три-poled референтна рамка. Постои столб на личен и автобиографски; таму е столб на об?ективни, фактичката, конкретните-особено, и таму е столб на апстрактно-универзално. Пове?ето есеисти се дома и во нивната на?добра во соседството на само еден од трите столбови есе?, или во на?мал само во соседството на три од нив. Тоа се претежно лични есеисти, кои пишуваат фрагменти од рефлективен автобиографи?а и кои бараат во светот преку клучалката на анегдота и опис. Тоа се претежно цел есеисти кои не говорат директно за тебе, туку да обратат внимание кон надворешноста на некои книжевни или научни или политичка тема.... На пове?ето богато ги задоволува есеи се оние кои се на?добрите не на една, не две, туку на сите три светови во кои тоа е можно за есе? за да постои.
Зборот есе? потекнува од францускиот essai ко? значи оглед, осврт, обид, експеримент.
Есе?от е краток прозен текст, со критички, филозофски и публицистички елементи, каде авторот со секо?дневен ?азик разработува актуелни културно-општествени проблеми за кои сe уште нема ?асен став во ?авноста или има многу различни ставови.
Во есе?от доа?а до израз личниот став на авторот, неговиот избор на проблемите кои ?е ги опфати, неговиот сопствен стил на изложува?е и заклучува?е, но мора да има мисловна разработка на проблемот, како и доследност во заклучува?ето. Во есе?от се анализира, критикува, се дава заклучоци и сето тоа уметнички се обликува.
Есеите на?често се посветени на книжевноста, инспирирани од книжевни дела, па затоа се користат принципите на самата книжевност. Но сепак, темите на есе?от може да бидат и од секо?дневниот живот, политиката, истори?ата, географи?ата итн. итн.
(Во последно време е префорсирана употребата на есеите во образованието, особено на Запад, па под тоа вли?ание и ка? нас. Основната, првичната иде?а е секако добра - учениците да ги изнесат сопствените ставови во врска со неко?а тема. Но, за жал, тоа ретко се случува. Обично тие само копираат текстови од интернет кои не ги ни читаат, им ги носат на наставниците и мислат дека си ?а завршиле работата.
Не! Есе?от е труд. Вистинскиот есе? бара работа, истражува?е, чита?е, донесува?е сопствени судови, а потоа образложува?е на истите со аргументи. Само ако учениците се придржуваат на основните правила, ако самите го напишат сво?от есе?, тогаш може да има успех и од есе?от да има ефект.)
Литературен есе? се пишува за об?аснува?е, критика или дава?е личен став за некое книжевно дело (расказ, роман, песна, драма...). Може да се однесува за целото дело (во вид на лектира) или да се одговори на определена, конкретна тема (на пример, за ликовите, за неко? мотив од делото, за стилот на авторот итн.)
.
Во воведот на литературниот есе? е добро да се биде краток, да се дадат само сугестии, односно да се посочи правецот кон што ?е се движи анализата во понатамошниот текст.
Во сво?от план за пишува?е треба ?асно да се издво?ат околу 6 конкретни точки што ?е се обработат и за кои ?е се дадат поконкретни детали. За секо?а од овие точки треба да се напише еден до два пасуса и тие незабележливо да се поврзат со наредните.
Кога ?е го кажете вашиот став, вашата поента ? мора и да ?а докажете. Кога ?е коментирате за ликовите, врските ме?у ликовите, темата, стилот итн. мора да се поврзете со изворниот текст, да дадете пример, или пак да цитирате ? да го наведете целиот извадок.
Цитатите мора да се во нов ред и во наводници.
Избегнува?те ?а замката на просто прераскажува?е на целата приказна и сконцентрира?те се на оние делови од книгата кои имаат врска со зададената тема. Мора да бидете селективни. Непотребните раскажува?а го оптоваруваат текстот, го прават здодевен и често се надвор од темата (така се бега од темата).
Всушност, на?важниот дел е да се одговори на зададената тема.
На кра?от, заклучокот треба да биде збир од сите поенти. То? треба на?директно да одговори на темата.
Стилот на пишува?е е на?добро да биде службен, зашто разговорниот ?азик изгледа несериозно и не е прифатлив за вакви текстови (освен ако се работи за неформален есе?).
Треба да бидете креативни. Не мора да се согласувате со офици?алната критика. Но, вашите оригинални идеи и ставови треба ?асно да ги образложите и да ги поткрепите со докази. Да се биде креативен значи да се има сво? став, значи дека литературата (делото) ве допрело на посебен начин и вие тоа го искажувате.
Примери за есеи:
(?е биде надоплонето...)