Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Stafrof
er akveðin roð skrifleturstakna,
bokstafa
, þar sem hvert takn stendur fyrir eitt hljoð. A
ensku
er stafrof kallað
alphabet
(a
donsku
,
norsku
og
sænsku
alfabet
) og er nafnið dregið af
alfa
og
beta
, fyrstu tveimur stofum
griska stafrofsins
, sem eiga rætur að rekja til stafa
fonikiska stafrofsins
,
aleph
og
beth
.
Ekki nota oll ritmal stafrof; i
kinversku
eru til dæmis svonefnd
lesmerki
notuð þar sem hvert takn svarar til tiltekins orðs eða hugtaks.
Islenska
er skrifuð með
latneska stafrofinu
, að viðbættum nokkrum bokstofum.
I upphafi þess sem siðar varð stafrof voru
taknmyndir
yfirleitt notaðar og orðaforðinn var takmarkaður. Taknin stoðu fyrir tiltolulega storar einingar, svo sem heil orð. Smam saman uppgotvaði folk að hagkvæmara væri að takna einstok atkvæði eða hljoð; með þvi moti næðu miklu færri rittakn yfir oll orð tungumalsins.
Fyrsti bokstafurinn i fonikiska stafrofinu var einfolduð mynd af uxahofði, þ.e.a.s.
A
a hvolfi. "Hofðinu" var siðan snuið af Grikkjum. Annar bokstafurinn var mynd af husi sem seinna var snuið i 90 graður og varð að
B
. Stafinn
E
ma svo rekja til þess að mynd af manni þroaðist a svipaðan hatt.
Runir
minna mikið a latneska og griska bokstafagerð og hafa sennilega sinn uppruna i samskiptum við menningarsvæði
Miðjarðarhafsins
.