Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Smasaga
er stutt skalduð frasogn i
lausu mali
sem er ollu hnitmiðaðri en lengri skaldverk, eins og til dæmis
skaldsagan
og
novellan
. I smasogu er oftast aðeins um eina
aðalpersonu
að ræða og einn tiltekinn atburð i lifi hennar, viðbrogð hennar við honum og/eða oðrum personum. Goð smasaga getur með faum orðum brugðið upp ljosi sem fær lesandanum innsyn inn i gangverk personunnar og ævi hennar.
Um og eftir
1950
breyttist smasagnagerð a Islandi. Hofundar a borð við
Thor Vilhjalmsson
,
Jon Oskar
,
Steinar Sigurjonsson
,
Geir Kristjansson
og
Astu Sigurðardottur
leyfðu ser frjalsara form en tiðkast hafði. Þeir færðu ser i nyt ymsar eigindir ljoðsins, hrynjandi og stil, letu ser litið spennandi um soguþrað og brutu af se viðjar anekdotu og skritlu. Hin hefðbundna, raunsæja smasaga hafði a ser svip hlutleysis enda atti hun að vera ?gluggi“ ut i lifið. Nyja smasagan opnaði leið til huglægari tjaningar, rokvisi imyndunaraflsins kom i stað atviks, rannsokn salarlifs i stað konnunar a ytri aðstæðum. Formbylting atti ser stað i prosa.
[1]
- ↑
Heimir Palsson (1998): 91-92.
- Heimir Palsson.
Sogur ljoð og lif
(Reykjavik: Vaka-Helgafell, 1998).