Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Joachim Murat
(25. mars 1767 ? 13. oktober 1815) var
franskur marskalkur
og flotaforingi i þjonustu
Napoleons Bonaparte
a tima
franska keisaraveldisins
. Fyrir þjonustu sina gaf Napoleon Murat furstatign arið 1804, gerði hann að storhertoga af Berg arið 1805 og siðan að konungi
konungsrikisins Napoli
arið 1808. Murat var einnig tengdabroðir Napoleons og var giftur yngri systur hans,
Karolinu
, fra arinu 1800. Murat var þekktur fyrir að vera skrautgjarn og vel klæddur, serstaklega a konungsstolnum.
Murat fæddist arið 1767 og rak fjolskylda hans gistiheimili.
[1]
Foreldrar hans vonuðust til þess að hann myndi leggja fyrir sig prestsnam en Murat mun ekki hafa verið vel fallinn i það nam; hann var nautnaseggur og fljotur að safna skuldum og komast upp a kant við samnemendur sina.
[2]
Um það leyti sem hann var kominn a skolaaldur braust
franska byltingin
ut. Murat strauk ur skolanum og gekk i
franska herinn
en neyddist fljott til að segja sig ur hernum og gerast vinnumaður a veitingahusi foður sins.
[1]
Murat gekk fljott aftur i herinn og komst i lifvarðasveitina (
Garde national
), þar sem hann kynntist Napoleon Bonaparte. Murat varð romaður fyrir að vera fær og hugrakkur riddaraforingi sem barðist jafnan i fremstu viglinu og særðist aldrei þratt fyrir að vera avallt auðþekkjanlegur vegna skrautklæða sinna. Napoleon sa hæfileika Murats og tok hann undir verndarvæng sinn. Þegar Napoleon var orðinn fyrsti ræðismaður
franska lyðveldisins
gerði hann Murat að hershofðingja og gaf honum systur sina, Karolinu, að konu.
[1]
Þegar Napoleon varð svo keisari Frakklands varð Murat konungur franska
lepprikisins
Napoli
með Karolinu sem drottningu sina.
Eftir að Napoleon for halloka i
Russlandsherfor sinni
arið 1812 var Murat fljotur að svikja fyrrverandi velgjorðamann sinn þar sem hann ottaðist að hann myndi sjalfur missa konungssæti sitt i Napoli ef hann fylgdi keisaranum afram. Þegar Napoleon sneri aftur ur utlegð sinni a Elbu gekk Murat aftur i lið með honum. Napoleon bað hins vegar osigur i hinsta sinn i
orrustunni við Waterloo
arið 1815 og var sendur i utlegð til Sankti Helenu. I kjolfarið var Murat sviptur konungsriki sinu og rekinn fra Napoli.
Murat fluði til Korsiku og reyndi þar að safna liði til þess að endurheimta Napoli en var þess i stað handtekinn og dæmdur til dauða. Murat var tekinn af lifi þann 13. oktober 1815 og gaf skotsveitinni sjalfur skipun um að skjota:
?Hermenn! Gerið skyldu yðar! Miðið a hjarta mitt en latið hofuð mitt i friði. Hleypið af!“
[1]
- ↑
1,0
1,1
1,2
1,3
?Joachim Murat“
,
Æskan
, (29.05.1902), bls. 61.
- ↑
Louis Clavel, ≪ Une mesaventure du jeune Joachim Murat en 1787 ≫, Bulletin de la Societe des Etudes du Lot, no Tome CII, 4e fascicule,? 1981, bls. 362.
