Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Honore de Balzac
(20. mai 1799 ? 18. agust 1850) var
franskur
rithofundur. Hann skrifaði sogur i romantiskum anda en vann einnig i leikhusi og i prentun og skrifaði lista- og bokmenntagagnryni, ritgerðir og dagblaðagreinar. Hann samdi rumar niutiu skaldsogur og smasogur fra 1829 til 1855 og er þeim jafnan safnað saman undir titlinum
La Comedie humaine
(
Mannlegi gleðileikurinn
).
Balzac var fremstur meðal franskra skaldsagnahofunda sins tima og tok fyrir ymsa sagnageira i verkum sinum; þ. a m. heimspekiskaldsogur, fantasiur og skaldsogur i bundnu mali. Hann skaraði fram ur oðrum hofundum i
raunsæi
, serstaklega i bokunum
Faðir Goriot
og
Eugenie Grandet
. Raunsæi hans var þo blandað hugsjonahyggju sem kom sterkt fram fyrir tilstilli skopunargafu hans.
Balzac komst svo að mali i formala sinum fyrir
Mannlega gleðileikinn
að markmið hans væri að skrasetja hinar ymsu tegundir folks i samfelagi hans tima likt og fræðimenn hefðu skrasett tegundir dyra. Hann hafði fengið þa hugmynd er hann las verk
Walter Scott
að hann gæti miðlað heimssyn sinni með skaldsogum. Balzac vildi kanna olikar samfelagsstettir og einstaklingana innan þeirra til þess að skrifa ?soguna sem jafnvel sagnfræðingar gleyma; sogu hefða“.
I verkum sinum lysir Balzac þroun kapitalismans og þvi hvernig borgarastettin ruddi ur vegi gamalli aðalsstett sem ekki tokst að aðlagast breyttum timum. Stjornmalaskoðanir hans sjalfs voru oljosar: Að orðinu til var hann konungssinni, hollur einveldi gomlu
Burbonaættarinnar
og andsnuinn
juliriki
Loðviks Filippusar
Frakkakonungs. Þo hneigðist hann einnig i verki til frjalslyndishugmynda og kom verkamonnum gjarnan til varnar arin 1840 og 1848 þott hann skrifaði litið um þa i bokum sinum. Þott hann hafi sagst vera
ihaldssamur
voru
Karl Marx
og
Friedrich Engels
miklir aðdaendur boka hans og lasu i þær hugmyndir um
stjornleysishyggju
og byltingaranda.
Fyrir utan skaldverk sin fekkst Balzac i senn einnig við blaðamennsku og greinaskrif. Hann var sannfærður um að hlutverk rithofundarins væri að rikja yfir hugsun mannanna og barðist þvi fyrir rettindum rithofunda og stuðlaði að stofnun stettarfelags þeirra.
Balzac var otull rithofundur og vann ser gjarnan til olifis. Hann var eyðslusamur, lifði hatt og var stoðugt a flotta undan lanadrottnum sinum. Hann faldi sig gjarnan fyrir þeim með þvi að nota dulnefni og flytja oft milli husnæða. Balzac var einnig kvensamur og atti i morgum astarsambondum þar til hann kvæntist loks arið 1850 russnesku greifynjunni de Hanska, sem hann hafði þa stigið i væng við i um sautjan ar. Þar sem ritstorf hans nægðu ekki til að sja fyrir honum rak Balzac sifellt ymis misvel heppnuð hliðarverkefni eins og prentsmiðju, dagblað og jafnvel silfurnamu. Hann lest storskuldugur i setri sinu i Paris.
