Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Sera
Bjarni Þorsteinsson
(
14. oktober
1861
?
1938
) var
islenskur
prestur
og
tonskald
en er þekktastur fyrir að hafa safnað
islenskum þjoðlogum
og fekk siðar
professorstitil
fyrir verk sitt.
Bjarni varð student
1883
fra Latinuskolanum i Reykjavik, lauk profi i
Prestaskolanum
1888
og vigðist sama ar til
Siglufjarðarprestakalls
, sem hann þjonaði samfleytt i 47 ar. Arið
1892
kvæntist hann
Sigriði
dottur
Larusar Blondals
syslumanns Hunvetninga. Þau eignuðust 5 born.
Veturinn 1903-1904 var sera Bjarni i
Kaupmannahofn
að rannsaka og afrita songlegar heimildir ur gomlum islenskum handritum. Hann atti i miklu striði við Bokmenntafelagið um utgafu þjoðlagasafnsins, þvi að felaginu ox mjog i augum fyrirferð þess. Loks fekk hann
Carlsbergssjoðinn
til að gefa bokina ut. Viðurkenningu verks sins fekk Bjarni mjog af skornum skammti fyrst i stað. Þingið vildi fyrst ekki styrkja hann neitt, enda hofðu menn litinn skilning a þessu starfi hans. Það voru helst
Danir
sem greiddu gotu hans, tonskaldið
J.P.E. Hartmann
og professor Angul Hammerich, danska kennslumalaraðuneytið og Carlsbergssjoðurinn, með þvi skilyrði að Alþingi syndi einhvern lit, sem svo marðist i gegn.
Islensk þjoðlog
kom svo ut a arunum
1906-
1909
.
Landstjornin
sæmdi siðan Bjarna professorsnafnbot, aðallega með tilliti til þessa verks.