Radovan Karad?i?
(
serbio
cirilico
:
Радован Кара?и?
), nado en
Penjica
(
Montenegro
) o
19 de xuno
de
1945
, e un expolitico
serbio
,
poeta
,
psiquiatra
, acusado como criminal de guerra e xenocida polo
Tribunal Penal Internacional para a exIugoslavia
da
Haia
. Na actualidade existe unha peticion de arresto internacional contra Karad?i? seguindo a directiva 61 do TPIY - ICTY que conclue que hai razoables motivos para crer na acusacion dos crimes de guerra cometidos incluindo entre eles o de xenocidio. O goberno dos
Estados Unidos
ofrece unha recompensa de
$
5 millons para o arresto de Karad?i? e de
Ratko Mladi?
. Segundo anunciou a Presidencia Serbia a noite do luns
21 de xullo
de
2008
, Karad?i? foi arrestado en
Serbia
polos servizos de seguridade do pais.
[
1
]
Karad?i? naceu en
Petnjica
preto de
?avnik
, vila daquela pertencente a
Iugoslavia
. O seu pai, Vuko, zapateiro de profesion, foi membro dos
Chetniks
, os restos do exercito do
Reino de Iugoslavia
. O seu pai ingresou no carcere cando Karad?i? era ainda un cativo. Radovan Karad?i? trasladouse a
Saraxevo
,
Bosnia e Hercegovina
en
1960
para continuar os seus estudos en
psiquiatria
e traballar no Hospital de Ko?evo. Nesta epoca fixo algo de poesia e notanse as influencias do escritor
serbio
Dobrica Cosic
, foi el quen lle animou a dedicarse a politica.
En
1989
foi cofundador do
Partido Democratico de Serbia
(
Srpska Demokratska Stranka
) en
Bosnia e Hercegovina
e dende el animou a colleitar serbios dos paises circundantes para a
Republica Serbia
, sendo o seu obxectivo formar o que se denominaba a
Gran Serbia
. Unha union de paises formouse en
24 de outubro
de
1991
, co obxectivo de representar aos Serbios en Bosnia e Hercegovina. O partido politico serbio que gobernaba en Bosnia e Hercegovina, liderado por Radovan Karad?ic, organizou a creacion das "Provincias Autonomas de Serbia" (SAOs) en Bosnia e estableceu unha asemblea para a sua representacion. En novembro de 1991, os Serbios de Bosnia tiveron un
referendo
cuxo resultado ofrecia unha maioria absoluta en favor de permanecer nun estado en comun con
Serbia e Montenegro
. O
9 de xaneiro
de
1992
a asemblea serbia proclamou a
Republica de Bosnia e Hercegovina
Република српског народа Босне и Херцеговина / Republika srpskog naroda Bosne i Hercegovine). O
28 de febreiro
de
1992
, foi adoptada a constitucion da Republica de Bosnia e Hercegovina na que declaraba que os territorios autonomos serbios, as municipalidades e as entidades etnicas serbias en Bosnia e Hercegovina eran baixo esta constitucion parte do estado federal de
Iugoslavia
.
O
29 de febreiro
e o
1 de marzo
de
1992
celebrouse un referendo sobre a independencia de
Bosnia e Hercegovina
da
Iugoslavia
. Os serbios boicotearon o referendo mentres que os
bosniacos
e os
croatas
, que representaban un 64% do total do voto, o resultado final foi dun 98% en favor da independencia. O
6 de abril
de
1992
, Bosnia foi reconecida polas Nacions Unidas como un estado independente. Karad?ic comezou deste xeito a ser o primeiro presidente dos bosniacos na administracion serbia de
Pale
aproximadamente o
13 de maio
de
1992
tralo colapso de
Iugoslavia
. A vez que asumia este novo cargo, adquiria tal e como describe a constitucion da administracion Serbo Bosnia o mando do exercito en tempos de guerra e paz, tendo a capacidade de promocionar ou de degradar a calquera oficial do exercito.
Con todo continuando coa idea dunha
Gran Serbia
, Karad?ic non tivo dubida de atopar apoios dentro daqueles paises seguidores maioritariamente da fe
Ortodoxa
tales como
Rusia
e
Grecia
. En febreiro de
1994
, por exemplo, contactou en segredo co goberno grego coa idea de crear unha
Confederacion Greco-Serbia
fundamentada na conecida
amizade serbiogriega
, unha idea que
Milo?evic
xa propuxera en 1992. E acusado de ordenar a
limpeza etnica
de
bosniacos
e
croatas
.
- "Os serbios so tenen dous amigos: Deus, e os
gregos
" -Radovan Karad?ic, durante un concerto en apoio dos serbios celebrado en
Atenas
,
Grecia
(1995).
- "Os de Saraxevo non contaran os seus mortos. Contaran os vivos" -Radovan Karad?ic nunha entrevista sobre o cerco de Saraxevo, 1993