A
pintura rupestre
e aquela forma de expresion
artistica
pictorica que se plasma sobre as rochas, xeralmente no interior de covas, grutas ou cavernas empregadas como abrigo polos
homes
, pero tamen a ceo aberto e sobre diferentes obxectos.
As pinturas rupestres nas paredes das cavernas, nas cales se representan seres humanos e
animais
, poden ser encontradas en todolos
continentes
da
Terra
. Parece que todolos grupos humanos, o pasaren pola fase de cazadores e recolectores, iniciaron este tipo de traballo plastico duradeiro no cal expresan a especial relacion que tinan coas criaturas do seu contorno e coas suas deidades.
A existencia deste tipo de pinturas esta documentada dende tempos non moi antigos.
Jose Mariano Rothea
, misioneiro en San Ignacio de
1759
a
1768
, conecia algunhas das grandes pinturas rupestres da
Baixa California
. Este e o dato mais antigo que se posue sobre o conecemento destas pinturas.
Marcelino Sanz de Sautuola
descubriu en
1879
as pinturas da
cova de Altamira
, en
Cantabria
.
Juan Cabre
descubriu en
1907
unhas pinturas de cervos na
Roca dels Moros
, no barranco de Calapata, en
Cretas
,
Teruel
, dun estilo diferente das pinturas de Altamira.
As formas artisticas rupestres corresponden a epocas prehistoricas. Estas pinturas permiten acreditar que o home, dende tempos
prehistoricos
, creou un sistema de expresion artistica cun grao de complexidade suficiente para poder distinguir nel varias tendencias ou escolas.
Unha delas e a tradicionalmente chamada
franco-cantabrica
, que se desenvolve en
Europa
, especialmente en territorio
frances
e o Norte da
Peninsula Iberica
. Son conecidas as pinturas de:
Nunha data moi posterior, mais relacionadas coas transformacions
climaticas
xurdidas no
Mesolitico
, aparecen no sur de
Europa
novas culturas que dan lugar a novas tendencias pictoricas. En
Espana
, ademais da zona cantabrica e pirenaica, atopanse pinturas rupestres na area do Levante (
Cataluna
,
Valencia
,
Murcia
e
Andalucia
), con caracteristicas que permiten considerala unha escola diferenciada. Destacan as seguintes:
A escola franco-cantabrica caracterizase por empregar motivos moi variados, representanse dende contornos e impresions de mans a figuras de
animais
, siluetas en negro de
cabalos
,
bisontes
,
cervos
e outras especies propias da
fauna
do contorno (
mamuts
, xabaris,
rinocerontes
,
elefantes
etc.), as veces tamen
gravados
na rocha. Nunha primeira etapa os motivos desta pintura emprega formas sinxelas. Mais adiante o sentido artistico vaise perfeccionando e as figuras non so se perfilan, senon que tamen se decoran no seu interior cun profundo naturalismo, introducindo variedade cromatica, sentido do volume e movemento. As figuras, ainda que se xustaponen sobre a parede, non forman escenas, e case nunca aparece a figura humana. En cambio e moi frecuente a aparicion de
signos
e
simbolos
, que se relacionan co caracter maxico-relixioso que se lles atribue a estas manifestacions artisticas.
As pinturas rupestres levantinas distinguense das representacions maxicas de animais da escola franco-cantabrica polos seus temas, referidos a actividade humana: a vida cotia, a caza, a guerra etc. As representacions seguen un estilo que tende a
estilizacion
, o cal o aproxima a arte rupestre africana.
Os motivos e materiais das distintas pinturas rupestres do mundo tenen un parecido entre si, a pesar de teren sido realizadas a miles de quilometros de distancia e a miles de anos de diferenza. Os materiais que se usaban eran o
carbon de lena
e diferentes terras de cores, aglutinadas con
auga
ou
graxas
de animais.
Considerase que as pinturas rupestres estan relacionadas con rituais
maxicos
ou
relixiosos
para propiciar a
caza
, imprescindibles para a alimentacion e a subsistencia. Os primeiros homes tiveron fortemente arraigado un sentido maxico co que pretenderon dominar as forzas naturais adversas ou potenciar as favorables. A maxia e a forma que tina o home de enfrontarse a esas forzas naturais e ponelas o seu servizo, pois cria que posuindo o simbolo ou a representacion das cousas se posuia a mesma cousa.
Sobre as paredes ou o teito das covas, os artistas prehistoricos debuxaban ou pintaban os distintos animais que cazaban. Tamen pintaban escenas de significado ritual ou maxico como, por exemplo, o rito da
fertilidade
. Crian que representar un
bisonte
era unha forma de propiciar a sua
caza
ou que a representacion dunha
muller
cuns grandes
seos
aseguraba a fertilidade.