한국   대만   중국   일본 
Limp Bizkit - Wikipedia, a enciclopedia libre Saltar ao contido

Limp Bizkit

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Limp Bizkit
Orixe Jacksonville, Florida , Estados Unidos de América Estados Unidos
Periodo 1996 - Actualidade
Xenero(s) Nu metal , Rap metal
Selo(s) discografico(s) Flip
Interscope
Geffen
Membros Fred Durst
Sam Rivers
John Otto
DJ Lethal
Wes Borland
Antigos membros Mike Smith
Na rede
http://www.limpbizkit.com
IMDB: nm1552980 TV.com: people/limp-bizkit
Facebook: limpbizkit Twitter: limpbizkit Instagram: limpbizkit VK: limpbizkit MySpace: limpbizkit Youtube: UCCndqRyI-5Zl8Mutlq71ASw Souncloud: limpbizkit Spotify: 165ZgPlLkK7bf5bDoFc6Sb iTunes: 105544 Last fm: Limp+Bizkit Musicbrainz: 8f9d6bb2-dba4-4cca-9967-cc02b9f4820c Songkick: 468296 Discogs: 108722 Allmusic: mn0000290502 Deezer: 93 Genius: Limp-bizkit Editar o valor em Wikidata

Limp Bizkit e un grupo estadounidense de musica nu metal orixinario de Jacksonville, Florida . Desde a sua formacion venderon uns 60 millons de discos .

Traxectoria [ editar | editar a fonte ]

Primeiros anos [ editar | editar a fonte ]

Limp Bizkit formouse en 1994 en Jacksonville por Fred Durst (vocal) e Sam Rivers (baixo). Mais adiante Rivers presentoulle a Durst ao seu primo, o bateria John otto , en Keystone . Os tres comezaron a ensaiar xuntos. Axina viron a necesidade de conseguir un guitarrista e asi foi como entrou Rob Waters e deron comezo o grupo formalmente co nome de Limp Bizkit.

A primeira maqueta chamouse Mental Aquaducts, que contina remesturas das letras da banda anterior de Durst (Slipt 26 e 10Ft Shindig) escritas por el mesmo antes de deixala.

Otto suxeriu incorporar a Wes Borland ao grupo, o cal coneciao de ir xuntos o colexio. Durst viaxou a Filadelfia para velo tocar e convenceuse da idea de metelo no grupo. A mesma noite ofrecerlle a Wes formar parte do grupo, Wes aceptou e foi con Durst de volta a Jacksonville e con tan so media hora de ensaios tocou o primeiro concerto co seu novo grupo o mesmo dia que entrou nel. Doutra banda o ser Wes guitarrista, Waters tivo que sair do grupo para lle deixar o seu posto. A banda continuou tocando en varios concertos, dos cales o mais popular foi o de Milkbar en Jacksonville.

En 1995 , Fred Durst coneceu aos integrantes da banda KoЯn cando coincidiron nun show na comarca de Jacksonville. Durst, artista do tatuaxe, fixolle a Briand "Head" Welch, o guitarrista de KoЯn, alguns tatuaxes co que ambos comezaron a ser amigos. Durst deulle a Briand a maqueta que gravara con Limp Bizkit e os membros de KoЯn consideraron que non era interesante. Mais tarde e co recentemente chegado Wes Borland, gravaron unha segunda maqueta que tamen lle foi entregada a KoЯn e que desta vez si impresionaria o reputado grupo. Esta derradeira maqueta incluiu os temas " Counterfeit ", "Stuck", "Stalemate" e "Pollution", os cales serian editados mais adiante no seu primeiro album " Three Dollar Bill, Yall$ ".

KoЯn remitiulle a maqueta o seu produtor Ross Robinson , quen quedou tamen impresionado. Ross contactou con Limp Bizkit e tentou producilos baixo a sua empresa Flip Records pero Durst xa buscara outro produtor: Jordan Schur, ao que conecera no "Garbage concert", e ofreceralles firmar coa sua produtora Mojo Records . Nestas datas, Limp Bizkit comezaba unha xira cos grupos Deftones e House of Pain . Asi foi como coneceron a Dj Lethal , DJ de House of Pain, que acabariase unindo o grupo de Durst.

Finalmente Limp Bizkit asinou con Mojo Records, empresa que seria comprada por Flip Records e conseguintemente facendo que Schur conseguise producir o grupo.

Three Dollar Bill, Yall$ [ editar | editar a fonte ]

En 1997 Limp Bizkit grava "Three Dollar Bill, Yall$" con Ross Robinson, produtor de KoЯn e con Flip/Interscope. En xaneiro de 1998 a emisora de rock KuFO de Portland , Oregon , comeza a emitir o tema "Counterfeit". En 5 semanas pincharona sobre 50 veces e o grupo comeza a ter certa fama pola zona. O album comezou frouxo en vendas pero grazas as boas actuacions nos festivais Family Values , Ozzfest e no tour do grupo Trail of Tears , o album catapultouse ata o posto 25 en vendas no Billboard 200 ianqui.

No Ozzfest o grupo causou impresion coa actuacion de sair dun vater xigante para comezar o seu concerto. Tamen Wes Borland destacou polo seu pintoresco maquillaxe.

O mesmo tempo que triunfaba o seu sinxelo "Counterfeit", saltaba a fama a version de Limp Bizkit do tema "Faith" de George Michel incluido na BSO da pelicula " Very Bad Things " interpretada por Cameron Diaz , Christian Slater e Jeremy Piven . Mais tarde, no mesmo ano, Fred Durst colabora no tema "All in the Family" do terceiro album de KoЯn.

John Otto nos pratos

O longo de 1997 e 1998 o album superou o millon e medio de vendas acadando o dobre disco de platino.

Significant Other [ editar | editar a fonte ]

En 1999 Limp Bizkit sacou o seu novo album debutando no numero 1 no Billboard 200. So na primeira semana venderonse 834.000 copias dos aproximadamente 16 millons de discos vendidos o redor do mundo.

O sinxelo "Nookie" foi o mais exitoso e a vez polemico dos temas incluidos no album. A letra da cancion fala sobre o acto da agresion sexual e certos sectores da sociedade acusaron a Durst de misoxino e fomentador da violencia a muller tras un incidente no festival de Woodstock de 1999 onde se rexistraron agresions a mulleres durante a reproducion do devandito tema.

No tema "N 2 Gether Now" o estilo de Limp Bizkit combinase co hip hop cunha base ao estilo rap e colaboracion do rapeiro Method Man ; outros temas influenciados polo hip hop neste album son "Re-Arranged" e "Breack Stuff".

Doutra banda, Fred Durst e protagonista en diversas rifas con outros artistas coma o grupo Slipknot , o guitarrista Zakk Wylde de Ozzy Osbourne , o cantante Scott Stapp de Creed , o rapeiro Eminem e o grupo Taproot .

Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water [ editar | editar a fonte ]

2 anos e medio despois do lanzamento de Significant Other, volve Limp Bizkit co album Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water o 17 de outubro de 2000 . O novo traballo do grupo bateu o record de vendas na primeira semana con aproximadamente 1 millon de unidades vendidas so nos Estados Unidos. O album obtivo disco de ouro, platino e seis veces multi-platino.

O tema "Take a Look Around" foi a cancion principal da banda sonora da pelicula Mission Impossible 2 . Unha remestura doutra pista do album ("My Way", coa colaboracion de Method Man, Redman e DMX ) formou parte da B.S.O. do filme The Fast and the Furious . O cuarto sinxelo, "My Way", foi o tema de apertura do programa WWE WrestleMania X-Seven .

Alen do evidente exito comercial, os criticos musicais considerarono un album mediocre.

No ano 2000 o mundo musical estaba en plena loita contra a rede de intercambio de ficheiros Napster . Fred Durst, en nome do grupo, deu unha xira financiada pola devandita rede e amosou o seu apoio os sistemas de intercambio de P2P co conseguinte enfrontamento con outros grupos opostos a esta tecnoloxia como por exemplo Metallica .

No ano 2001 , durante un concerto en Sydney , Australia , unha moza de 16 anos chamada Jessica Michalik sufriu un ataque o corazon o ser arrastrada por unha marea humana que presenciaba a actuacion do grupo. 5 dias despois finou. Isto levou o grupo ante os tribunais onde finalmente demostrouse que Durst, dende o escenario, pediu a colaboracion da xente en caso de que houbera algun incidente. Finalmente o grupo foi absolto ao considerar o xuiz que foi a organizacion a responsable da morte e que o grupo avisou do perigo e pediu a colaboracion dos espectadores.

A finais do 2001 o guitarrista Wes Borland abandona o grupo. Os rumores apuntan a unha rifa con Durst.

New Old Songs e Results May Vary [ editar | editar a fonte ]

New Old Song e integramente un album de remesturas das cancions mais populares dos CD's anteriores que foi lanzado trala marcha de Wes Borland. Foi duramente criticado por fans e prensa pola gran derivacion o hip hop en detrimento do estilo metal .

No ano 2002 , Limp Bizkit lanza unha audicion mundial chamada "Put Your Guitar Where Your Mouth Is" do cal sairia un ganador que pasaria a formar parte do grupo como o novo guitarrista en substitucion de Wes Borland. O concurso foi acusado de fraude xa que os finalistas indicouselles que tinan que firmar un contrato no que cedian todos os seus dereitos de imaxe o grupo e que o contrato finalizaba os 60 espectaculos. Finalmente o novo guitarrista foi Mike Smith do grupo Snot .

En 2003 o grupo lanza o novo CD "Results May Vary" con Smith na guitarra. O album afastase de New Old Songs e volve ao estilo dos primeiros CD's da banda, pero resulta un fracaso. Este album tardou 14 semanas en alcanzar o millon de copias vendidas mentres que "Chocolate Starfish" o fixera na primeira semana. Os fans e a prensa apuntan directamente a que o motivo do fracaso e a marcha de Borland. Neste mesmo ano, comezan unha xira xunto a outros grupos de Nu Metal coma Deftones , Mudvayne e Linkin Park . Nunha das paradas, en Chicago , os asistentes do concerto lanzaron obxectos contra Fred Durst e comezaron a corear "Fuck Fred Durst" ("que lle fodan a Fred Durst") co que despois de seis cancions Durst tirou o micro ao chan e marchou do escenario non sen antes increpar o publico.

En xullo de 2004 Borland regresou o grupo, o que significou a marcha inmediata de Smith.

The Unquestionable Truth (Part 1) e Greatest Hitz [ editar | editar a fonte ]

DJ Lethal

O 3 de maio de 2005 sae a venda The Unquestionable Truth (Part 1) . O novo album conta con dous regresos a banda: o de Wes Borland a guitarra e o de Ross Robinson a producion. Este album tivo mais exito en criticas que o anterior album "Results May Vary", ainda que foi o peor album a nivel de vendas do grupo. O bateria John Otto so puido gravar un tema xa que tivo que deixar a banda por problemas persoais mentres estaban a gravar o album. No seu lugar incorporouse Sammy Siegler para rematar o CD.

O 8 de novembro de 2005 sae a venda Greatest Hitz , unha recompilacion dos mellores temas dos catro primeiros CDs acompanado dun DVD con informacion e concertos do grupo. Non tivo boa acollida e ademais coincidiu a saida do album cunha nova marcha de Wes Borland. O grupo decidiu disolverse tras esta nova marcha de Wes; Durst dedicouse a dirixir filmes mentres Otto, Rivers e DJ Lethal seguiron a carreira musical colaborando con diferentes grupos e artistas.

Xa en 2008 sae o DVD Rock im Park 2001 que e unha gravacion en directo do concerto que Limp Bizkit deu no festival Rock im Park en Alemana en 2001 .

Presente [ editar | editar a fonte ]

A mediados de 2008 o grupo anuncia na web oficial a sua volta. O 20 de maio de 2009 , o grupo inicial: Durst, Borland, Rivers, Otto e DJ Lethal; deu un concerto por primeira vez en 8 anos en Letonia. Tralo concerto confirmouse que Limp Bizkit tina planeado iniciar unha xira europea anunciando a sua volta, os seguintes destinos foron o Rock am Ring and Rock im Park en Alemanana, UK Download Festival no Reino Unido , Szczecin Rock Festival en Polonia etc...

Membros do grupo [ editar | editar a fonte ]

Actual

Ex-membros

Eventuais

Discografia [ editar | editar a fonte ]

Albums de estudio [ editar | editar a fonte ]

Data de lanzamento Titulo Selo discografico
1 de xullo , 1997 Three Dollar Bill, Yall$ Interscope
22 de xuno , 1999 Significant Other Interscope
15 de outubro , 2000 Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water Interscope
23 de setembro , 2003 Results May Vary Interscope
2 de maio , 2005 The Unquestionable Truth (Part 1) Geffen
28 de xuno , 2011 Gold Cobra Interscope
2021 Still Sucks Suretone

Albums compilatorios [ editar | editar a fonte ]

Data de lanzamento Titulo Selo discografico
4 de decembro , 2001 New Old Songs Interscope
8 de novembro , 2005 Greatest Hitz Geffen

Sinxelos [ editar | editar a fonte ]

Ano Titulo Album
1997 " Counterfeit " Three Dollar Bill, Y'all$
" Sour "
1998 " Faith "
1999 " Nookie " Significant Other
" Re-Arranged "
" N 2 Gether Now " (feat. Method Man )
2000 " Break Stuff "
" Crushed " End of Days soundtrack
" Take a Look Around " Mission: Impossible II soundtrack
Chocolate Starfish and the Hotdog Flavored Water
" Rollin' " Chocolate Starfish and the Hotdog Flavored Water
" My Generation "
2001 " My Way "
" Boiler "
2003 "Just Drop Dead" Non-album track
" Eat You Alive " Results May Vary
" Behind Blue Eyes "
2004 " Almost Over "
2005 " Bittersweet Home " Greatest Hitz

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]