Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ippolito Aldobrandini
, nado o
24 de febreiro
de
1536
e finado o
3 de marzo
de
1605
), foi un
papa
da
Igrexa catolica
, elixido como tal o
30 de xaneiro
de
1592
, e tomando o nome de
Clemente VIII
.
O mais destacado do seu pontificado foi, sen dubida, a sua reconciliacion con
Henrique IV de Francia
e o seu distanciamento da politica de
Filipe II de Espana
. Cando en
1593
Henrique de Borbon se viu forzado a levantar o cerco o cal sometera Paris ante a soa aproximacion dos terzos espanois procedentes de Flandres e comprendeu a inestabilidade con que portaba a coroa de
Francia
, reconverteuse ao catolicismo deixando aos defensores da ortodoxia cristia sen razons en que basear a sua oposicion a nova monarquia borbonica. Dous anos despois, Clemente VIII absolveu solemnemente ao rei converso e admitiuno sen restricions no seo da
Igrexa
.
O indulxente perdon papal destilaba esencias politicas. Ningunha accion cabia esperar xa de Filipe II contra
Inglaterra
, e en Francia era innecesaria a sua intervencion unha vez retornado o seu rei a obediencia da
santa se
. Pola contra, o poder que acumulara o monarca espanol fixose sentir no propio
Vaticano
e transcendia a
Italia
enteira. Como sucedera tantas veces en similares circunstancias, maquinaba o papa a forma de librarse dun incomodo protector e non atopou outra ca de trocar as alianzas. Clemente VIII viu en Henrique IV un valioso asociado na tarefa de sacudirse do xugo espanol, por iso, cando en
1595
o Borbon declarou formalmente a guerra a Espana, o papa apresurouse a levantar as penas eclesiasticas que pesaban sobre daquel.
Dous anos mais tarde tivo ocasion de poner a proba a fidelidade do novo rei
catolico
e sacar proveito da sua asociacion. En outubro de
1597
morria sen descendencia Afonso II, duque de Ferrara, e presentouselle o papa unha ocasion unica para anexionar a praza forte aos Estados Pontificios. Espana non compartia o proxecto de Clemente e manobrou para que
Cesar d'Este
, un curman ilexitimo de Afonso, dese continuidade a dinastia, pero o papa acudiu a Henrique IV que lle prometeu a axuda militar necesaria para levar a bo termo o seu plan. Filipe II non quixo abrir unha nova fronte de loita e desistiu da pelexa. As tropas pontificias puideron asi entrar en Ferrara sen obstrucion, ocupar a cidade e integrala nas posesions da igrexa. Conseguido o seu obxectivo, o papa Clemente mediou entre Espana e Francia para que desenvolvesen negociacions de paz que culminaron o
2 de maio
de
1598
co
Tratado de Vervins
.
A execucion de
Giordano Bruno
o 17 de febreiro de
1600
, da que Xoan Paulo II pediu publicas escusas en nome da Igrexa, ensombrece a memoria do papa Clemente VIII.
