Hanne Karin Blarke Bayer
,
[
1
]
mais conecida como
Anna Karina
, nada en
Copenhague
o
22 de setembro
de
1940
e finada en
Paris
o
14 de decembro
de
2019
,
[
2
]
foi unha actriz, cantante, directora de cine e escritora
danesa
nacionalizada
francesa
. E conecida polas suas colaboracions en filmes de
Jean-Luc Godard
, sendo unha das actrices mais destacadas da
Nouvelle Vague
.
O seu pai, capitan de barco, abandonou a sua nai ao pouco tempo de nacer a nena. Viviu ata os catro anos xunto aos seus avos, idade na que comezou a vivir en varias casas de acollida. Aos oito anos trasladouse a casa da sua nai, da que intentou escapar varias veces durante a sua nenez.
Aos quince anos traballaba como secretaria ou en elevadores da cidade de
Copenhague
. Comezou a sua carreira no seu pais natal, onde actuou como cantante en cabarets para afeccionados, tamen traballou como modelo de publicidade e como actriz. A sua primeira actuacion foi nunha
curtametraxe
promocional de Ib Schemedes, a cal ganou un premio no
Festival de Cine de Cannes
.
Aos 17 anos trasladouse a
Paris
soa, buscando afastarse do seu pais natal por mor da inestabilidade da sua vida familiar e os seus desexos de facer carreira en Francia, pais que visitara anos atras. Comezou con pouco dineiro e foi nunha das suas visitas a un conecido cafe do Barrio Latino de Paris, nos arredores da Rive Gauche do
Sena
, onde lle ofreceron traballar como modelo. Obtivo traballos para revistas como
Jours de France
e
Elle
, traballando no campo da modelaxe publicitaria e en casas de moda de alto prestixio como
Chanel
. O nome artistico polo que se lle conece ata hoxe en dia foi suxerido pola propia
Coco Chanel
, cando Hanne modelaba para esta casa.
[
3
]
A sua primeira aparicion nunha longametraxe, ainda que non autorizada, foi en
On the Passage of a Few Persons Through a Rather Brief Unity of Time
, drixida polo
situacionista
Guy Debord
, na que se pode ver un anuncio que Anna realizou para unha marca de xabon. Ao fondo podiase escoitar a voz de Debord dicindo: "Os anuncios durante as interrupcions (dunha pelicula) son o verdadeiro reflexo dunha interrupcion da vida".
Carreira como actriz e directora de cine
[
editar
|
editar a fonte
]
En 1959 conece a
Jean-Luc Godard
, que despois de ver o mencionado anuncio ofreceulle interpretar un personaxe importante na sua primeira
longametraxe
O final da escapada
, que Anna rexeitou por incluir escenas nuas. A causa disto, Godard decidiu prescindir deste personaxe no filme.
Malia isto, Anna aceptou o papel protagonista no seguinte filme do director,
Le petit soldat
. Nese momento, Anna era menor de idade e non podia traballar sen a autorizacion da sua nai. O filme foi censurado en Francia porque mostraba tortura de parte dos dous bandos durante a
Guerra de Independencia de Alxeria
. En 1961 contraeron matrimonio durante a rodaxe da sua segunda pelicula conxunta, titulada
Une femme est une femme
. A sua interpretacion neste filme valeulle o premio a mellor actriz na
Berlinale
.
A partir dese momento Anna converteuse na musa de moitos dos seguintes proxectos do realizador, que se converteron nos mais reconecidos da carreira dos dous, incluindo filmes como
Vivre sa vie
,
Bande a part
,
Pierrot le Fou
,
Alphaville
e
Made in U.S.A.
. As suas colaboracions con Godard remetaron pouco antes que o seu matrimonio, en 1967.
Malia isto, a sua carreira non se limitou soamente aos filmes de Godard, nin durante o seu matrimonio nin despois. Proba disto foi a sua actuacion en
Suzanne Simonin, la Religieuse de Diderot
,
Palma de Ouro
no
Festival de Cannes
, doutro reconecido director frances da Nouvelle Vague,
Jacques Rivette
. Incluso antes de conecer a Godard, Anna Karina foi a protagonista de
Ce soir ou jamais
, do destacado director frances
Michel Deville
. Tamen traballou con
Luchino Visconti
en
Lo straniero
, xunto a
Marcello Mastroianni
. Outros filmes destacados nos que actuou foron
Justine
de
George Cukor
,
Laughter in the Dark
de
Tony Richardson
,
Apres La Repetition
de
Ingmar Bergman
,
Chinese Roulette
de
Rainer Werner Fassbinder
ou
L'Œuvre au noir
de
Andre Delvaux
.
Mantivose moi activa dende os seus inicios a principios da decada dos 60 ata que na decada dos 80 o numero de papeis que realizaba por ano diminuiu, pois comezaba outras facetas da sua vida artistica, como a de directora ou a de escritora. A sua carreira sempre tivo un enfoque internacional, pois ao longo de cinco decadas participou en filmes tanto na
Europa
(amais de Francia colaborou en obras de Italia, Alemana, Hungria, Dinamarca ou o Reino Unido), os
Estados Unidos
, o
Canada
e o
norte de Africa
.
En 1973 fundou a sua propia produtora cinematografica, chamada
Raska
, na que editou o seu debut como directora,
Vivre ensemble
, filme no que tamen traballou como actriz. Como directora tamen rodou
Les oeufs brouilles
e
Victoria
.
Nas ultimas decada fixo aparicions en festivais de cine, como o Festival de Cine de Brasilia ou o
Festival Internacional de Cine de Cannes
. Anna Karina falaba
frances
,
ingles
,
aleman
,
italiano
e
danes
, e actuou en todas estas linguas ao longo da sua carreira.
Ainda que a sua carreira musical non foi prolifica, tamen destacou como cantante. Comezou interpretando cancions na comedia musical de Jean-Luc Godard
Une femme est une femme
, ao igual que noutro filme do mesmo director,
Pierrot le Fou,
onde interpretou por vez primeira ≪Jamais je ne t'ai dit que je t'aimerais toujours≫ e ≪Ma ligne de chance≫. En 1967 obtivo un notable exito coa comedia musical
Anna
, realizada para a television francesa polo director Pierre Koralnik. As cancions do musical foron incluidas tamen no seu primeiro
LP
, titulado simplemente
Anna
, composto e producido por
Serge Gainsbourg
, co que interpretou a duo varias cancions, algo habitual nas producions do musico frances. Este musical foi levado ao teatro no ano 2014.
No ano 2000 o cantante e compositor
Philippe Katerine
produciu e compuxo para ela o disco
Une histoire d'amour
, que foi acompanado dunha xira de concertos. No 2005 gravou
Chansons de films
, unha coleccion de cancions de peliculas.
Ao longo da sua vida, Anna tamen escribiu catro novelas:
Vivre ensemble
(1973),
Golden City
(1983),
On n'achete pas le soleil
(1988) e
Jusqu'au bout du hasard
(1998) e fixo frecuentes aparicions en television.