Wikipedia, Entziklopedia askea
- Artikulu hau idazle zumaiarrari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus ≪
Etxegarai
≫.
Bonifazio Etxegarai Korta
(
Zumaia
,
Gipuzkoa
,
1878ko
ekainaren 5a
-
Durango
,
Bizkaia
,
1956ko
abenduaren 24a
), euskal idazle eta legegilea.
Karmelo Etxegarairen
anaia gaztea,
Madrilen
egin zituen
zuzenbideko
ikasketak. 1904. urtean Sevillako Probintzia Entzutegiko Gobernuko idazkari izendatu zuten, eta 1910ean Madrilgo Justizia Auzitegi Goreneko idazkariorde. 1922an
Eusko Ikaskuntzako
Zuzenbide arloko kidea zen eta
euskaltzain
bihurtu zen lau urte geroago, Karmelo anaia hil eta gero. 1937an
Euskal Autonomia Erkidegoko Auzitegi Nagusiko
lehendakari hautatu zuten.
Euskaltzain
eta idazle batzuk,
1927an
Euskaltzaindiak eginiko ohiko biltzar batean. Ezkerretik eskuinera, zutik:
Orixe
,
Jean Elizalde
,
Seber Altube
,
Julio Urkixo
eta
Erramun Olabide
. Eserita:
Juan Bautista Eguzkitza
, Bonifazio Etxegarai,
Resurreccion Maria Azkue
eta
Georges Lakonbe
.
Zuzenbide-, historia- eta literatura-alorreko gaiak landu zituen bere idatzietan,
Euskal Herria, RIEV
eta
Euskararen Alde
aldizkarietan argitaratuak gehienak:
- Mocion sobre derecho vasco
(1923)
- Apendice al Codigo Civil
(1925)
- El proceso a la Zamacolada
- A proposito de las palabras belenas
- Algunas voces vascas usadas en el Fuero de Navarra
- Euskal Erriko etxeen izenak
- Lucha de idiomas en Euskadi y en Europa
- Euskaldunak euskeraz
