Ikono de Sankta Melania la Plijuna.
Melania la Plijuna
(
Romo
,
383
?
Jerusalemo
,
439
) estis elstara persono en la
Romo
de
5-a jarcento
, en amikaj rilatoj kun
A?gusteno de Hipono
kaj
sankta Hieronimo
. ?i estas kultata sanktulino ?e ?iuj kristanaj eklezioj konfesantaj la kulton al la sanktuloj.
?i estis filino de la senatano Valerio Publikola,
[1]
roma patricio de la
gento Valeria
, ri?ega prorietulo kun poseda?oj en Romo,
Sicilio
,
Hispanio
.
Ga?lujo
,
Akvitanio
,
Britanio
kaj
Nord-Afriko
dum ?ia patrino apartenis al la
gento Ceionia
. ?i estis survojigita al la kristana kredo iniciate de la patra avino,
Sankta Melania la Plia?a
, kiu post la trofrua morto de la edzo estis alirinta al voto de ?asteco kaj al la asketa vivo en
Jerusalemo
kie ?i estis fondinta “duoblan” mona?eiojn.
Kiam ?i a?is dekkvarjare, la patro, kiu deziris heredulon al kiu transdonis sian senmezuran poseda?aron, ?in devigis edzini?i al ri?a kuzo
Valerio Piniano
. Melania, kiu volis savi sian ?astecon, petegis ke la edzo ne sekse plenumu la geedzi?on. Sed, sekve de premoj de la parencaro kaj aparte de la patro, fine ?i generis unue filinon kiu mortis post unu jaro kaj sekve filon, kiu mortis tujpost la naski?o. Anka? Melania malsani?is, tiam Finiano votis ke se ?i sani?us mem kun ?i vivu en ?asteco.
Melania sani?is, kaj la voto estis respektata, kun grava malkonsento de la patro Publikola, kiu tamen mortanta en sia lito kelkan jaron poste, pardonpetis pri siaj entrudi?oj en ?ian vivon kaj ?in igis heredulino de ?iuj siaj ri?a?oj.
En
406
, eble anka? sekve de son?o spertita kune de Melania kaj Piniano (grimpado de multe ata muro, anta? ol povi transiri tre mallar?an pordon por eniri la
?ielan Regnon
) kaj sekvante la konsilojn de la avino Melania, en konsento kun la patrino Albina kaj kun la edzo Piniano, ?i decidis forlasi sian ri?an rezidejon en Romo por transloki?i al sia kampara poseda?o ?e
Nola
, kie ?i travivis en granda a?stereco, sin dedi?ante al la asistado de la enkarcerigitoj kaj senrimeduloj. Altiritaj de ?ia famo, multaj junulinoj kolekti?is ?e ?i, alestigante fakte centron de mona?eja vivo.
?irka?
406
-
408
, dum alproksimi?is la barbaraj invadoj, kiuj jam estis disrabantaj la
Ga?lujon
, Melania kaj Piniano decidis vendi ?iujn siajn propra?ojn en
Italio
por donaci ?ion al la malri?uloj kaj retiri?i en
Nord-Afriko
. Tiu decido estis malakcepte taksata de la parencaro, kaj precipe de la frato de Piniano, kiu e? aliris tribunalojn dum iliaj sklavoj ribelis.
Melania, por garantii al si justan vendon de siaj propra?oj, helpetis de la bopatrino de la imperiestro
Flavio Honorio
, Serena, kiu poste, pro tiu helpo, estis ekzekutigita de Senato kiel perfidinta de Romo. Fakte, tiu vendo ka?zis, la?eble, ekonomian malstabili?on ?uste en momento en kiu la okcidenta imperio bezonis multajn monajn rimedojn por financi armeojn kaj rezisti kontra? la
Gotoj
de
Alariko la 1-a
[2]
?iukaze, de la enspezo de la vendo de la propra?o de Melania profitis multaj malri?uloj de la tuta imperio, malsanuloj, prizonuloj; multaj sklavoj estis liberigitaj kaj estis helpataj multaj pre?ejojni kaj mona?ejoj, aparte tiuj de la
Palestino
,
Egiptio
kaj
Sirio
.
En la momento de la disrabo de Alariko, en
410
, Melania, Piniano, Albina kaj avino Melania, sukcesis forfu?i al insulo
Lipari
, kies lo?antoj estis ?ikanataj de
piratoj
, kiuj tiam infestis la mediteraneon. Melania donacis al ili multe da mono por ke ili ne turmentu la insulanojn, poste la tuta grupo atingis Afrikon kaj establi?is en sia propra?o de
Numidio
en
Tagasto
kie oni ekkonis
A?gustenon de Hipono
kun kiu naski?is vera amikeco. Melania en Tagasto fondis du mona?ejojn por tiuj sklavoj de ?i liberigitaj kaj dezirantaj konduti kun ?i religian asketecon.
En
417
Melania decidis transloki?i al
Palestino
, kune kun la edzo kaj la patrino. En Jerusalemo, kie travivis 23 jarojn, ?i da?rigis filantropian agadon donacante al malri?uloj la enspezon de la vendo de siaj hispanaj poseda?oj kaj fondis grandan mona?ejon najbare de la
Olivarba monto
. ?i ekkonis
Hieronimon
al kiu fari?is fidela amikino kaj kunlaborantino. De tie ?i iris vizitis la
Patrojn de la dezerto
.
Post la morto de ?ia patrino Albina (
431
), ?i iris al
Konstantinopolo
(
436
) ?e la onklo
Rufio Antonio Agripnio Volusiano
, kiu, malsana, akceptis esti baptita.
La imperiestrino
Helia E?docia
, pilgrimante al
Jerusalemo
(
437
), sekvis ?ian konsilon rilate entreprenojn avanta?e de kristanaj pre?ejoj kaj mona?ejoj.
En decembro de
439
Melania, konscii?inte ke alproksimi?is la morto, iris al
Betlehemo
, kie pardonpetis al la kunfratinoj pri sia rigoro, ilin benis, kaj serene forpasis la 31-an de decembro.
La
roma martirologio
celebras la liturgian memoron la 31-an de decembro. Melania estis ?iam multe venerata de la
bizanca eklezio
kie svarmas ikonoj ?in reprezentantaj kune kun
Albina de Cezareo
kaj
Valerio Piniano
.
- ↑
Nekonfuzenda kun sennombraj
samnomuloj
- ↑
Elizabeth Clark.
Ascetic Piety and Women's Faith: Essays on Late Ancient Christianity
- Alban Butler
|
Il primo grande dizionario dei santi secondo il calendario
| 2001| Edizioni PIEMME S.p.A | Casale Monferrato|isbn= 88-384-6913-X
- Mariano Rampolla del Tindaro
, a?toro
Di un catalogo cimiteriale romano; Di una biografia di santa Melania Giuniore
| 1900, G. Bertero, Roma
- Mariano Rampolla del Tindaro
,
Santa Melania Giuniore Senatrice romana
| 1905| Documenti contemporanei e note n.XVII pp. 179-180, Roma.