Savezna Republika Brazil Republica Federativa do Brasil
Zastava Grb
Uzre?ica :  Ordem e Progresso Red i napredak
Himna :  " Hino Nacional Brasileiro "
Polo?aj Brazila
Glavni grad		Brasilia 15°49′S 47°52′W  /  15.817°S 47.867°W  / -15.817; -47.867
Slu?beni jezik		portugalski
Dr?avno uređenje
?  Predsjednik		Luiz Inacio Lula da Silva
?  Potpredsjednik		Geraldo Alckmin
Zakonodavstvo
Nezavisnost		7. septembar 1822.
Povr?ina
? Ukupno		8.514.877 km 2 ( 5. )
?  Vode  ( % )		0.65
Stanovni?tvo
? Ukupno		202.656.788 ( 5. )
?  Gusto?a		23,7/km 2
BDP  ( PKM )		2014
? Ukupno		2,505 biliona US$ ( 7. )
?  po stanovniku		12.526$
Gini  (2012)		51.9
HDI  (2013)		0.744 ( ) ( 79. )
Valuta		brazilski real
Vremenska zona		UTC -2 do -5
Pozivni broj		+55
Internetska domena		.br

Brazil ( portugalski : Brasil ), slu?beno Savezna Republika Brazil (portugalski: Republica Federativa do Brasil ), jest najve?a i najmnogoljudnija dr?ava u Ju?noj Americi i povr?inom zauzima polovinu ovog kontinenta. Ukupna povr?ina iznosi 8.514.877 km ² . Po veli?ini povr?ine peta je u svijetu , iza Rusije , Kanade , Kine i SAD .

Prote?e se na velikom podru?ju, obuhvataju?i sredi?te kontinenta i isto?nu obalu Atlantskog okeana . Grani?i sa Urugvajem , Argentinom i Paragvajem na jugu, Bolivijom i Peruom na zapadu, te Kolumbijom , Venecuelom , Gvajanom , Surinamom i Francuskom Gvajanom . Velik dio Brazila pripada slivu rijeke Amazon i prekriven je ki?nim ?umama . Brazil je federacija koja se sastoji od 26 dr?ava i Saveznog okruga glavnog grada Brasilije . Ve?ina stanovnika ove nacije su koncentrisani du? isto?ne obale. Iako se njen glavni grad Brazilija nalazi daleko u unutra?njosti, sve ve?i broj migranata se također kre?e ka unutra?njosti. Razvijeni gradovi ove nacije, ogromne hidroelektrane i industrijski kompleksi, rudnici i plodno obradivo zemlji?te ?ine je jednom od glavnih svjetskih ekonomija. Međutim, Brazil se također bori sa izuzetno velikim socijalnim nejednakostima, zagađenjem prirodne okoline, povremenim finansijskim krizama, a ponekad i zastojem politi?kog sistema.

Brazil je jedinstven u ju?noameri?kom kontinentu, jer se nakon nezavisnosti od Portugala nije podijelio u odvojene zemlje kao britanske i ?panske kolonije u regiji. Umjesto toga, zadr?ao je svoj ??identitet kroz vijekove i razne oblike vlasti. Zbog te hegemonije , portugalski jezik je glavni govorni jezik osim među brazilskim Indijancima, posebno onima u udaljenijim prostranstvima amazonskog sliva. Na prijelazu u 21. vijek Brazilci su obilje?ili 500. godi?njicu od dolaska Portugalaca sa mje?avinom javne proslave i neodobravanja. ^[1]

Historija [ uredi | uredi izvor ]

Brazil prije dolaska Evropljana [ uredi | uredi izvor ]

Stotine izvornih plemena naseljavala su Brazil u vrijeme dolaska Evropljana, od kojih su neka ?ivjela unazad najmanje 10 000 godina u brdsko-planinskim podru?jima Minasa Geraisa . Bili su podijeljeni u ?etiri jezi?ke grupe: Tupi-Guarani , Ge , Karib , i Aravak . Tupi-Guarani su uglavnom naseljavali podru?ja du? atlantske obale, Ge narodi su ?ivjeli na otvorenom sredi?njem platou. Karibs i Aravaks koji su bili napredniji u tehnologiji, a posebno u pravljenju keramike i ?ivjeli su u slivu rijeke Amazon. Najagresivniji su bili Karibs narodi koji su bili ratoborni, a ponekad su praktikovali kanibalizam kao i Tupi narodi koji su ?ivjeli na morskoj obali. Ve?ina brazilskih domoroda?kih naroda obitavala je u privremenim naseljima. Nizine Ju?ne Amerike imale su ?ivotinje koje se nisu mogle pripitomljavati kao lame i zamorci sa Anda , a samim tim i brazilska plemena su bila u neprestanom pokretu u potrazi za divlja?i. Sistem rijeke Amazon redovno je plavio okolna podru?ja, ?ine?i ?ivot na njegovim rubovima nesigurnim. Njegova zemlji?ta su bila slaba, obeshrabruju?i sadnju poljoprivrednih biljaka. Nije bilo pisanih jezika, tako da zabilje?ena historija indijanskih naroda datira samo od dolaska Evropljana, (neobu?enih posmatra?a u najboljem slu?aju) koji su zapisali ono ?to su mogli razumjeti iz pri?a doma?ih pripovjeda?a. Portugalski moreplovci koji su stigli u Novi svijet 22. aprila 1500 . godine bili su dugo vremena iskusni u poslovima pomorstva i putovanjima otkrivaju?i nove zemlje. Kao rezultat toga , nisu bili opsjednuti snovima o zlatu i sjajnim narodima koji su motivisali manje iskusne istra?iva?e, uklju?uju?i i ?pance . ^[2]

Kolonizacija [ uredi | uredi izvor ]

Portugalski kralj je poslao impozantnu armadu u Indiju pod vođstvom Pedra Alvaresa Cabrala , ?iji je pravac jedrenja sa?inio sam Vasco da Gama . Da bi izbjegao mirni Gvinejski zaliv , Cabral je odjedrio tako daleko na zapad da je 22. aprila 1500. godine ugledao kopno Ju?ne Amerike. Portugal je novi posjed u po?etku zvao "Vera Cruz" ("Istinski krst"). Međutim, ubrzo je preimenovan u Brazil zbog obilne koli?ine brazila, drva (Pau-Brasil) pronađenih na toj teritoriji, a za koje je utvrđeno da daju vrijednu crvenu boju. Portugalci nisu uspjeli otkriti plemenite metale u Brazilu i zato su usredsredili svoju pa?nju na unosnu trgovinu sa Azijom . Brazil je postao neka vrsta ni?ije zemlje nad kojom je portugalska kruna imala samo povr?nu kontrolu. Evropski rivali brzo iskori?tavaju to zanemarivanje. Posebno su Francuzi ulazili na ovaj portugalski posjed u Ju?noj Americi i sami isporu?ivali brazil drva u Evropu . Portugalska apatija se zavr?ava za vrijeme vladavine Joao III , koji je postepeno pomakao pa?nju u kolonijalnim poslovima iz Azije u Ameriku. Portugalska kruna je 1533 . godine napravila prvi sistematski napor da se uspostavi vlast u Brazilu. Podijelila je koloniju u 15 nasljednih kapetanija ili feuda, a svaka je se protezala oko 260 km. du? obale i na neodređenoj udaljenosti ka unutra?njosti. Samo dvije kapetanije su na kraju bile uspje?ne: Sao Vicente (u sada?njoj dr?avi Sao Paulo) i Pernambuco. Kapetanija Pernambuco je bila pretvorena u veliko podru?je za proizvodnju ?e?era, nude?i prvi primjer profitabilnog poljoprivrednog izvoza iz Novog svijeta u Evropu.

Kralj Joao III je odlu?io da oja?a svoju vlast u Brazilu objedinjavanjem neefikasnih kapetanija ( portugalski donatarios) pod centralnu administraciju. Za generalnog guvernera imenovan je Tome de Sousa, portugalski plemi? sa velikim iskustvom iz Afrike i Indije . Sousa je do?ao u Brazil 1549. godine i osnovao grad Salvador (dana?nji Bahia), glavni grad iz kojeg ?e se Brazilom upravljati u narednih 214 godina. Sousa također postavlja lokalne zvani?nike u kapetanijama i utvrđuje strate?ke ta?ke du? obale. U gradovima je osnovao op?tinske organizacije sli?ne onima u Portugalu. Brazil je tada po?eo da privla?i doseljenike u sve ve?em broju. Do 1600 . godine Bahia i Pernambuco su imali svaki po oko 2,000 evropljana i vi?e nego dvostruki broj afri?kih robova i doma?ih indijanaca. Brazil jedva da je i doveden pod kraljevsku Portugalsku vlast prije nego ?to je Francuska napravila odlu?an napor da se uspostavi stalna kolonija na tom podru?ju. Godine 1555 . francuski vojnici zauzimaju prekrasnu luku Rio de Janeiro , koja neobja?njivo nije bila okupirana od strane Portugalaca. Velike portugalske snage pod Memom de Sa, guvernerom-generalom blokirali su ulaz u luku i na kraju prisilili francuski garnizon na predaju. Osnovali su grad Rio de Janeiro 1567 . godine za odbranu od budu?ih napada. Portugal je bio ujedinjen sa ?panijom od 1580 - 1640 godine, a Brazil je samim tim bio izlo?en napadima od strane neprijatelja ?panije uklju?uju?i i novu nezavisnu Holandiju . Holanđani su zauzeli i kratko dr?ali Salvador od 1624 - 1625 godine. 1630 . godine Holandska zapadnoindijska kompanija je poslala flotu koja zauzima Pernambuco i koji ostaje pod holandskom kontrolom ?etvrt vijeka. Kompanija je za guvernera svog novog posjeda izabrala princa Johana Mauritsa od Nassau-Siegena, jednog od mo?da najsposobnijih administratora u Holandiji. Holanđani su također pozvali istaknute umjetnike i nau?nike da upoznaju Evropu sa resursima i ljepotama Brazila. Međutim, samo zaradom privu?eni direktori dru?tva odbili su da podr?e prosvije?enu socijalnu politiku Johana Mauritsa, tako da on daje ostavku 1644 . Joao Fernandes Vieira, bogati vlasnik planta?e je potom pokrenuo pobunu kojom je postepeno uklonio nekompetentnog nasljednika Johana Mauritsa. Brazilci, koji su sami bez portugalske pomo?i porazili i protjerali Holanđane 1654 . godine, ostvarili su dostignu?e koje je pomoglo u rađanju brazilskih nacionalisti?kih osje?aja. ^[1] Tokom 18. vijeka privatni istra?iva?i prona?li su zlato i dijamante u dr?avi Minas Gerais . Zlato i dijamanti iz ovih rudnika se uglavnom koristilo za finansiranje dugova portugalskog kraljevskog dvora. Eksploatatorskim na?inom istra?ivanja ovih rudnika kao i prekomjernim porezima optere?ivana je kolonijalna vlast u Brazilu. Neki od popularnih pokreta za nezavisnost su protestvovali zbog nasilnog poreza od strane kolonijalne vlasti, ali su ?esto bivali odba?eni nasiljem od strane Portugala. Proizvodnja zlata je opala krajem 18. vijeka, po?ev?i period relativne stagnacije u brazilskom zaleđu. Domoroda?ka indijanska i afri?ka robovska radna snaga su se u velikoj mjeri koristile u Brazilu za razvoj kolonijalne ekonomije. ^[3]

Pored proizvodnje ?e?era, zlata i dijamanata Brazil je u to vrijeme proizvodio znatne koli?ine duhana i pamuka . Uzgoj stoke je također imao veliku va?nost u ekonomiji kolonije. Portugalska kolonijalna politika se zasnivala na iskori?tavanju Brazila, a ne na njegovom razvijanju. Zato je Portugal uveo trgovinski monopol zabranjivaju?i izgradnju industrije koja bi bila takmac onoj u Portugalu. Prvi glavni grad portugalske kolonije Brazil bio je grad Salvador u dana?njoj saveznoj dr?avi Bahia, osnovan 1549 . Salvador je ostao glavni grad do 1763 ., kad je Rio de Janeiro postao novi glavni grad. Portugal je povukao ovaj potez zbog svoje zabrinutosti radi spora sa ?panijom oko granice koja razdvaja ju?nu granicu Brazila od ?panskih kolonija du? rijeke Rio de la Plata . Sa zavr?etkom 18. vijeka Brazil je skoro dostigao svoju dana?nju veli?inu. ^[4]

Imperija [ uredi | uredi izvor ]

Godine 1808 . desio se najdramati?niji događaj u Brazilu od dolaska Cabrala. Vojska Napoleona Bonaparte u?la je u Portugal prisiljavaju?i cijeli kraljevski dvor da brzo pobjegne preko Atlantika u Brazil. Portugalsko prisustvo u Brazilu je sada imalo sasvim druga?iju ulogu ?to ?e imati dalekose?ne posljedice za Brazil i brazilstvo. Prebacivanje portugalskog kraljevskog dvora preko Atlantika nije bila nova ideja. Brazil je obezbjeđivao bolji strate?ki polo?aj za upravljanje carstvom koje se prostiralo ?irom svijeta, nego ?to bi to bio slu?aj sa upravljanjem iz zapadnog ruba Evrope. Ipak, bilo je potrebno da Napoleonova vojska umar?ira u Lisabon da bi ubrzala ovaj potez. Britanci su pru?ili opkoljenoj naciji pomo? u vidu pomorske pratnje za 36 portugalskih brodova kojom je plovila kraljevska porodica s pratnjom od 15 000 ljudi. U zamjenu za podr?ku britanaca kralj Joao im je odobrio ekonomske povlastice u Brazilu. Za manje od sedmicu dana po dolasku u Brazil kralj Dom Joao je potpisao odluku o otvaranju brazilskih luka za trgovinu sa inostranstvom ?to ?e otvoriti novu eru u brazilskoj historiji. Nigdje ova promjena nije bila toliko vidljiva kao u Rio de Janeiro-u gdje se kraljevska porodica naselila. Dom Joao je odmah zapo?eo mijenjati ovaj tropski zaba?eni grad u evropsku metropolu dostojnu kraljevskog dvora. On je uspostavio nacionalnu biblioteku , akademiju likovnih umjetnosti , kraljevsku ?kolu medicine , ?tampariju , nacionalnu banku, kova?nicu za kovanje novca i botani?ke vrtove . Nadgledao je izgradnju ogromnog akvadukta kojim su doticale velike koli?ine svje?e vode u grad. Prisustvo kraljevske porodice dao je veliki psiholo?ki poticaj Brazilcima. To je prvi (i jedini) put da je bilo koji evropski vladar "utabao tlo" svojih ameri?kih posjeda. Godine 1816 . krunisao se kao Joao VI kralj Brazila i Portugalije dovode?i Brazil politi?ki u istu ravan sa Portugalom. Kralj je također uspostavio vi?e centralizovanu vlast sa birokratijom u Rio de Janerio-u koja je uglavnom bila sastavljena od Portugalaca. Osim toga, kraljevski dvor donio je strast za sve ?to je francusko, a to ?e se uskoro pro?iriti na gornju i intelektualnu klasu u Brazilu. Ova zaljubljenost u francusku kulturu ?e razviti ?vrste korijene i ima?e zna?ajan uticaj na razvoj brazilske kulture. Nakon ?to su portugalska i britanska vojska pod komandom vojvode od Wellingtona istjerali Francuze iz Portugala, vlast u zemlji je preuzelo kraljevsko upravno vije?e. Kralj se vra?a u Lisabon, a 1821. godine za upravitelja Brazila ostavlja Princa Pedra . U Portugalu kralj Joao VI morao se suo?iti sa revolucionarnim pokretom koji je osnovao zakonodavnu skup?tinu (Cortez) u nastojanju da ograni?i mo? monarhije . Portugalci su poku?ali da vrate Brazil u njegov prethodni polo?aj podani?ke kolonije. Pismom iz 1822 . godine naredili su Princu Pedru da se vrati u Portugal, ?to je on odbio uz op?te odobravanje brazilske elite.

Duh nezavisnosti je zahvatio brazilsku elitu, a tokom skupa u oktobru 1822. godine Princ Pedro je progla?en imperatorom Brazila. Iste godine 1. decembra krunisan je za ustavnog monarha nove nacije. Za godinu dana portugalska vojska se povla?i iz Brazila. Novi monarh iako je rođen u Portugalu bio je u svakom pogledu mnogo vi?e Brazilac nego Portugalac. Godine 1824. podr?ao je ustav koji mu kao imperatoru daje velika zakonska prava. Ovo ?e dovesti do mnogobrojnih borbi sa zakonodavnom skup?tinom sastavljenom od zemljoposjednika i predstavnika urbanih ekonomskih interesa. Njegova tvrdoglavost i stalno oslanjanje na portugalske savjetnike samo ?e pove?avati broj njegovih politi?kih protivnika. ^[4] Njegova vlada je smatrana ekonomski i administrativno neefikasnom, a politi?ki pritisci su ga na kraju prisilili da odstupi sa vlasti 1831 . godine. Vratio se u Portugal, ostavljaju?i iza svog petogodi?njeg sina Pedra II . Dok Pedro II nije dostigao zrelost, Brazilom su upravljali zamjenici (regenti). Ovaj period je bio nemiran i obilje?en brojnim lokalnim pobunama uklju?uju?i i " Male pobunu ", najve?u urbanu pobunu robova u Americi, koja se desila u Bahia 1835 . godine.

Godine 1840 . Pedro II je krunisan za cara. Njegova vladavina je istaknuta po zna?ajnom porastu izvoza kahve i kraj trgovine robljem iz Afrike 1850 . godine, iako ?e ropstvo u Brazilu biti ukinuto tek 1888 . godine. Kad je kona?no ukinuto ropstvo, desio se veliki priliv imigranata iz Evrope. Do 1870 . godine uticaj cara na doma?u politiku je po?eo da opada zbog kriza sa Rimokatoli?kom crkvom, vojskom, i robovlasnicima. Republikanski pokret je polahko stekao snagu. Na kraju je carstvo palo zbog toga ?to ga dominantne klase vi?e nisu trebale da bi za?titili svoje interese. Imperijalna centralizacija je bila u suprotnosti s njihovom ?eljom za lokalnom autonomijom. I zbog toga je do 1889 . godine Pedro II odstupio sa vlasti, a usvojen je republikanski sistem. ^[3]

Republika [ uredi | uredi izvor ]

Pedro II je bio svrgnut 15. novembra 1889. godine od republi?kog vojnog udara na ?elu sa generalom Deodorom da Fonsecom , koji je postao prvi predsjednik zemlje kroz vojno uzdizanje. Ime zemlje postalo je Republika sjedinjenih brazilskih dr?ava (promijenjeno 1967 . godine u Federativna republika Brazil). Od 1889-1930, dominantne dr?ave Sao Paulo i Minas Gerais smenjivale su se u kontroli predsjedni?tva.

Vojna hunta je preuzela kontrolu 1930. godine. Getulio Vargas je preuzeo du?nost ubrzo nakon toga ?e ostati kao diktatorski vladar (sa kratkim demokratskim periodom između) do 1945 . godine. On je ponovno izabran 1951 . godine i ostaje na du?nosti do njegovog samoubistva 1954 . godine. Naredne vlade su nastavile industrijski i poljoprivredni rast i razvoj ogromne unutra?njosti Brazila.

Vojska je preuzela vlast u Brazilu u pu?u 1964 . godine i ostaje na vlasti do marta 1985 . godine kada padaju u nemilost zbog politi?kih borbi između re?ima i brazilske elite. Ba? kao ?to je brazilske promjene re?ima 1889, 1930, i 1945. godine pokrenule konkurentske politi?ke snage i izazvale podjele unutar vojske, isto tako to je u?inilo promjenu re?ima 1964. godine. Tancredo Neves je izabran za predsjednika na indirektnim izborima 1985. godine, ?to je Brazilu vratilo civilnu vlast. Umro je prije preuzimanja du?nosti, a potpredsjednik, Jose Sarney , je polo?io zakletvu kao predsjednik umjesto njega. Demokratija je ponovno uspostavljena 1988 . godine, kada je donesen dana?nji savezni ustav. Fernando de Mello Collor je bio prvi predsjednik koji se istinski birao glasanjem nakon vojnog re?ima. Collor je preuzeo du?nost marta 1990 . godine. U septembru 1992 . godine, Nacionalnog kongres je glasao za opoziv Collora nakon niza skandala otkrivenih od strane medija. Potpredsednik, Itamar Franco , preuzima predsjedavanje. Uz pomo? ministra finansija, Fernanda Henriquea Cardosa, administracija Itamara Franca provodi tzv. Plano Real ekonomski paket, koji je uklju?ivao novu brazilsku valut real privremeno vezanu za ameri?ki dolar . Na izborima odr?anim 3. oktobra 1994 . godine Cardoso se kandidovao za predsjednika i pobijedio, a ponovo je izabran 1998 . godine. Nakon njega 27. oktobra 2002 . godine za predsjednika je izabran Luiz Inacio Lula da Silva , a ponovo je izabran 29. oktobra 2006 . godine. ^[3]

Geografija [ uredi | uredi izvor ]

Brazil je 5. po veli?ini dr?ava na svijetu . Nalazi se u Ju?noj Americi, i ujedno je najve?a dr?ava na tom kontinentu. Nju ve?inom prekriva tropska ?uma, a na isto?noj strani izlazi na Atlantski okean. Kroz Brazil proti?e jedna od najve?ih rijeka na svijetu Amazon . Amazon ima najve?u koli?inu vode od svih rijeka na svijetu. Glavne rijeke koje proti?u kroz Brazil su: Amazon, San Francisko , Tokantins ... Brazilski krajolik je ogroman i slo?en, pro?aran rijekama, mo?varama, planinama, i visoravnima zajedno sa drugim glavnim karakteristikama prelaze?i granice drugih dr?ava i regija. ^[1]

Reljef [ uredi | uredi izvor ]

Brazil je prete?no tropska zemlja poznata po svojim velikim amazonskim nizinama. Međutim, viso?ja pokrivaju ve?inu nacionalne teritorije. Fizi?ke karakteristike Brazila mogu se svrstati u pet glavnih fiziografskih podjela: Gvajansko gorje na sjeveru, Amazonske nizine, Pantanal u sredi?njem i zapadnom Brazilu, brazilska viso?ja (uklju?uju?i i velike obalske planinske vijence) i obalske nizine. ^[1]

Klima [ uredi | uredi izvor ]

Brazil ima vla?nu tropsku i suptropsku klimu, osim u suhljim podru?jima na sjeveroistoku, koji se ponekad nazivaju su?ni ?etverougao ili su?ni poligon. Prote?e se od sjevernog dijela dr?ave Bahia do obale između Natala i Sao Luisa. To podru?je prima oko 375?750 mm padavina godi?nje. Najve?i dio Brazila prima 1,000-1,800 mm godi?nje, ali padavine su ?esto mnogo obilnije u dijelovima amazonskog sliva i primorskom obodu Sierra do Mara. U sredi?njim dijelovima brazilsko gorje dobija najve?i dio svojih padavina tokom ljetnih mjeseci (novembar-april), ?esto u obliku bujnih ki?a. Oluje i poplave mogu udariti na sjeveroistoku zemlje u to vrijeme, u zavisnosti od pravca kretanja vremenskih ?inilaca. Ovo podru?je mo?e također do?ivjeti i du?e periode su?e. Ovi promjenljivi vremenski uslovi ote?avaju ?ivot u kontinentalnim podru?jima sjeveroistoka (portugalski, Sertao), te su glavni razlog za iseljavanje izvan ovog podru?ja. Ljetne temperature su uglavnom stalne za ovo doba godine. U januaru temperatura u najve?em dijelu nizina je u prosjeku oko 26 °C, dok je na planinama nekoliko stepeni hladnije zavisno od nadmorske visine. ^[1]

Prirodna okolina [ uredi | uredi izvor ]

Veliki prostor Brazila se sastoji od razli?itih ekosistema, koji zajedno odr?avaju neke od najve?ih svjetskih bioraznolikosti. Zbog intenzivnog ekonomskog i demografskog rasta, sposobnost Brazila da za?titi prirodna ?ivotna stani?ta je sve vi?e pod prijetnjom. Opse?na sje?a ?uma, posebno oko sliva rijeke Amazon, uni?tavanje podru?ja veli?ine jedne male zemlje svake godine, i potencijalno brojnih vrsta biljaka i ?ivotinja. Između 2002 . i 2006 . godine povr?ina amazonskih pra?uma koja je potpuno desetkovana, u svrhu podizanja stoke i iskori?tavanja drvne građe jednaka je po veli?ini sa ameri?kom saveznom dr?avom Ju?na Karolina . Do 2020. godine procjenjuje se da bi najmanje jedna polovina biljnih i ?ivotinjskih vrsta u Brazilu mogla izumrijeti. U brazilskom Pantanal podru?ju mnogi smatraju da je to najve?i slatkovodni sistem i najve?i sistem mo?vara na svijetu. To je jedan od nanetaknutijih i biolo?ki najbogatije okru?enje na planeti. Ovo podru?je također pru?a mnoge ekonomske koristi, nude?i ogroman prostor za pre?i??avanje vode i pra?njenja podzemnih voda i punjenje, stabilizaciju klime, vodovoda, smanjenje poplava i obiman transportni sistem, među brojnim drugim va?nim funkcijama.

Smatra se da Brazil ima najve?i broj kopnenih ki?menjaka i beski?menjaka u odnosu na druge zemlje svijeta. Također, Brazil ima najve?u raznolikost primata , najve?i broj sisara , drugi po broju vodozemaca i leptira , tre?i po broju ptica , i peti po broju reptila . Postoji veliki broj ugro?enih vrsta, mnogi od njih ?ive u ugro?enim stani?tima kao ?to je atlantska ?uma. ^[3]

Vlada [ uredi | uredi izvor ]

Politi?ki sistem [ uredi | uredi izvor ]

Zakonodavna vlast [ uredi | uredi izvor ]

Zakonodavnu vlast vr?i dvodomni nacionalni kongres (Congresso Nacional), koji se sastoji od Zastupni?kog doma (Camara dos Deputados) i Saveznog senata (Senado Federal). Kongres se sastaje svake godine u dvije sesije od ?etiri i pol mjeseca. Ustav daje Kongresu mo? da odlu?uje o pitanjima koja se odnose na saveznu vladu, posebno onih koji se odnose na fiskalnu politiku i administraciju sindikata. Kongres također potpisuje međunarodne ugovore po dogovoru od strane izvr?ne vlasti, ovla??uje predsjednika da proglasi rat i odlu?uje da li ili ne savezna vlada mo?e intervenisati u poslovima dr?ave. Ako je predsjednik stavio veto na kongresnu odluku ili bilo koju od njegovih odredbi, Kongres ima 30 dana da nadvlada veto apsolutnom ve?inom glasova. Savezni Senat sa 81 sjedi?ta se sastoji od tri predstavnika iz svake dr?ave i saveznog okruga, koji slu?e osmogodi?nje mandate. Senatorski izbori se odr?avaju svake ?etiri godine, a senatori se neposredno biraju od strane svakog stanovnika ove dr?ave. ^[1]

Izvr?na vlast [ uredi | uredi izvor ]

Izvr?nu vlast vr?i predsjednik, koji je ?ef dr?ave i vlade. Neposredno je izabran na ?etvorogodi?nji mandat (i ima pravo na jedan reizbor), a imenuje kabinet raznih ministara dr?avnih i nekoliko drugih ?efova na nivou ministarskih odjela. Izvr?na vlast ima ?iroka ovla?tenja, posebno u ekonomskoj i vanjskoj politici, finansijama i unutra?njoj sigurnosti. Predsjednik mo?e podnijeti zakonske prijedloge Kongresu i tra?iti zakonodavno odobrenja u roku od 30 dana. Ako Kongres ne postupi u ovom periodu, zakonski prijedlozi se smatraju odobrenim. Predsjednik mo?e djelimi?no ili potpuno staviti veto na bilo koji zakonski prijedlog koji podnosi Kongres uz izdavanje privremenih mjera koje ostaju na snazi do ??30 dana. On je također vrhovni komandant oru?anih snaga. ^[1]

Sudstvo [ uredi | uredi izvor ]

Brazilski pravosudni sistem je podijeljen u dvije grane: obi?ni sudovi, sastavljeni od dr?avnih i saveznih sudova, i posebnih sudova, sastavljenih od radni?kih, izbornih i vojnih sudova.

Vrhovni Savezni sud (Supremo Tribunal Federal) je najvi?i sud u Brazilu. On se sastoji od 11 ?lanova koje imenuje predsjednik uz odobrenje Saveznog senata. Sud daje kona?ne odluke o ustavnim pitanjima i razmatra predmete koji se odnose na predsjednika, potpredsjednika, Kongres, sudstvo, glavnog tu?ioca, ministre, diplomate, strane zemlje, kao i politi?ke ili administrativne podjele Unije. Vi?i sud pravde (Superior Tribunal de Justica) sastoji se od 33 sudija koje imenuje predsjednik uz odobrenje Senata. To je najvi?i sud u zemlji koji razmatra nekonstitucionalna pitanja i razmatraju slu?ajeve u koje su uklju?eni guverneri dr?ava i saveznog okruga. Obi?na sudska grana također uklju?uje ?albe saveznim sudovima poznatim kao Regionalni savezni sudovi. Svaka dr?ava ima dr?avne i savezne sudovima sa kojima ostvaruje prvostepenu nadle?nost. ^[1]

Politi?ke podjele [ uredi | uredi izvor ]

Brazil je savezna dr?ava koja se sastoji od 27 federalnih jedinica prvog nivoa: 26 saveznih dr?ava i federalnog (ili saveznog) distrikta, u kojem se nalazi glavni grad Brasilia.

Vanjska politika [ uredi | uredi izvor ]

Brazil je politi?ki i ekonomski najistaknutija zemlja u u Latinskoj Americi. Međutim, socijalni i ekonomski problemi spre?avaju je da postane efikasna zemlja sa globalnom mo?i. Između II svjetskog rata do 1990. godine, demokratske i vojne vlade poku?avale su da pro?ire uticaj Brazila u svijetu vođenjem dr?avne industrijske politike i nezavisne spoljne politike. Jo? donedavno, ova zemlja je imala za cilj ja?anje veza s drugim zemljama Ju?ne Amerike i uklju?ivanje u multilateralnoj diplomatiji preko UN-a i Organizacije ameri?kih dr?ava.

Trenutna vanjska politika u Brazilu temelji se na poziciji ove zemlje kao regionalne sile u Latinskoj Americi, vode?a među zemljama u razvoju, i svjetska sila u nastajanju. Brazilska vanjska politika se uglavnom ogleda kroz multilateralizam, mirno rje?avanje sporova, i nemije?anje u poslove drugih zemalja. Brazilski ustav također navodi da ?e ova zemlja te?iti ka ekonomskoj, politi?koj, socijalnoj i kulturnoj integraciji naroda Latinske Amerike. ^[3]

Oru?ane snage [ uredi | uredi izvor ]

Brazil ima najve?u vojsku, avijaciju i mornaricu u Ju?noj Americi koja ima vi?e od 300.000 vojnika, ?to je otprilike jedna tre?ina od ukupnog broja vojnog osoblja u regiji. Mnogo njenog naoru?anja je napravljeno u Brazilu, uklju?uju?i dizel podmornice , borbeni avioni, zra?ne transportne snage i vatreno oru?je. U drugom dijelu 20. vijeka , Brazil je postao vode?i izvoznik oru?ja. Međutim, njegova prodaja je opala u kasnim 1980-im kada je prestao rat između Irana i Iraka i kad je po?eo kolaps sovjetskog bloka . Do sredine 1990-ih Brazil je postao uvoznik oru?ja.

Iako je brazilski predsjednik vrhovni komandant, nacija nema dugogodi?nju tradiciju civilne kontrole nad vojskom. Mnogi visoki oficiri ?ije karijere su ukorijenjene u periodu od vojne vladavine 1964 - 1985 i dalje smatraju vojnu instituciju kao glavnog politi?kog faktora ove nacije i najvi?e posve?enog ?uvara nacionalnih interesa. Međutim, mlađi oficiri su izgleda vi?e spremni da prihvate ustavna ograni?enja. Od 1985. godine Brazil je demokratski izabrana vlada koja predsjedava u relativno stabilnim i mirnim uslovima i postepeno ograni?ava politi?ki uticaj vojske. Dugotrajna zabrinutost nad odbranom ju?ne granice Brazila je u velikoj mjeri u opadanju zato ?to su Brazil i Argentina oja?ali svoje ekonomske veze.

Historijski, nacionalna strategija odbrane Brazila je bila usredsređena uglavnom ka kompaktnoj ju?noj granici sa Argentinom i Urugvajem . Međutim, 1990 . godine mogu?a argentinska vojna prijetnja je nestala nakon ?to su Brazil i Argentina razvili ja?e ekonomske veze. Vojska je dijelom preusmjerila svoje napore na neizgrađene sjeverne i zapadne granice, kojima su prijetili gerilci iz Kolumbije i međunarodni trgovci drogom (posebno oni koji su krijum?arili kokaina iz Bolivije i Perua u Kolumbiju). Od 1994. godine Brazil je ulo?io zna?ajna sredstva u pra?enju i kontroli zra?nog saobra?aja i drugih kretanja u amazonskom podru?ju. Posebno je pa?nja posve?ena ?irokom pojasu du? sjeverne granice gdje se nalaze koordiniraju?i sistem satelita, kopneni i vazdu?ni radari, vremenski senzori i drugi uređaji koji imaju civilne i vojne vrijednosti. Pove?an je broj uzleti?ta, garnizona, rije?nih patrola, a manje vojne ispostave su također uspostavljene ili oja?ane. Međutim, s obzirom na ogromna prostranstva u ovom podru?ju vojno prisustvo ostaje uglavnom simboli?no.

Ve?ina slu?benika za provođenje zakona u Brazilu su pripadnici Vojne policije, ?ije su jedinice pod komandom na dr?avnom nivou. Vojnom policijom se upravlja nezavisno od oru?anih snaga po?ev?i od 1988 . godine. Brazilska civilna policija je zadu?ena za kriminalni istra?iva?ki rad, dok tek nekoliko hiljada pripadnika Federalne policijske uprave poku?ava da patrolira ogromna mora ove nacije, zra?ne i kopnene granice. To je zadatak za koji su se dugo oslanjali na vojnu pomo?. Nasilje i korupcija među policijskim snagama je uzrok ozbiljne zabrinutosti u Brazilu, pogor?anom niskim platama i niskom ?kolskom spremom. Svake godine policija u Sao Paulo-u i Rio de Janeiro-u je umije?ana u stotine vansudskih ubijanja kao i trgovinom droge, otmicama, krađama, i drugim zlo?inima. Poku?aji promjena su ote?ani zbog pukog broja takvih incidenata i ?estim sukobima između policijskih agencija. ^[1]

Privreda [ uredi | uredi izvor ]

Brazil je dr?ava sa najrazvijenijom ekonomijom u latinskoj Americi, sedma po veli?ini u svijetu po berzovnoj razmjeni i sedma po paritetu kupovne mo?i , u skladu sa podacima Međunarodnog monetarnog fonda i Svjetske banke. Brazil ima mije?anu ekonomiju sa velikim prirodnim bogastvima.

U Brazilu se nalazi pra?uma Amazon . Razvijena je posebno industrija i privreda . Trenutni BDP po stanovniku iznosi 10.200 US$, stavljaju?i Brazil na 64. mjesto u svijetu.

Glavni izvozni proizvodi uklju?uju avione, elektri?nu opremu, automobile, etanol, tekstilnu robu, obu?u, ?eljeznu rudu, ?elik, kafu, narand?in sok, soju, i na kukuruzu uzgajanu govedinu. Brazil je deseti najve?i potro?a? energije u svijetu, va?an proizvođa? nafte i gasa, i drugi u svijetu proizvođa? goriva iz etanola. Veliki udio imaju firme iz SAD , ?vicarske , Japana , Francuske . U posljednje vrijeme zabilje?en je veliki industrijski napredak. Svake godine se posijeku velike povr?ine ?ume. Te se nove povr?ine upotrebljavaju u poljoprivredi . Najve?i dio planta?a je u vlasni?tvu velikih feudalaca . Veliki uticaj imaju i strane kompanije . Brazil i dalje nastavlja sa industrijskim i poljoprivrednim rastom kao i razvojem unutra?njosti svoje teritorije. Koriste?i ogromna prirodna bogatstva i veliku radnu snagu, ova zemlja danas ima najve?u ekonomsku mo? u Ju?noj Americi i regionalni je lider, jedna je od prvih zemalja u ovom podru?ju koja je zapo?ela ekonomski oporavak. Visoka nejednakost u prihodima i kriminal i dalje predstavljaju goru?e probleme, kao i usporeni ekonomski rast u proteklih nekoliko godina. ^[5]

Stanovni?tvo [ uredi | uredi izvor ]

Strukturu stanovni?tva u Brazilu ?ini mje?avina bijelih doseljenika (uglavnom Portugalaca i ?panaca koji su izvr?ili kolonizaciju "nove zemlje"), crnih potomaka biv?ih robova koje su bijeli doseljenici dovodili kako bi ih koristili za rad na planta?ama , te indijanskih plemena koje su naseljavale Brazil prije dolaska bijelih doseljenika.

Jezik [ uredi | uredi izvor ]

Portugalski je slu?beni jezik , a jezik kojim Brazilci govore je dijalekt/vernakular kojeg lingvisti nazivaju brazilski portugalski . Razlike između razgovornog brazilskog portugalskog jezika i razgovornog evropskog portugalskog jezika sli?ne su razlikama između razgovornog ?vicarskog njema?kog i slu?benog njema?kog. Portugalski je maternji jezik ogromne ve?ine Brazilaca, ali je nacionalni leksikon pro?iren brojnim stranim rije?ima. Ovaj jezik je pro?ao kroz mnoge izmjene, kako u Portugaliji tako i u svojoj biv?oj koloniji, jer je prvi put uveden u Brazilu u 16. vijeku. Te dvije zemlje su u velikoj mjeri standardizovale svoje pravopise, ali izgovori, rije?nik i zna?enja rije?i odstupaju toliko da je sada mo?da lak?e za neke Brazilce da shvate ?panski jezik iz filmova iz drugih zemalja Latinske Amerike od filmova iz Portugala. Italijani , Nijemci , Japanci i imigranti iz ?panskog govornog podru?ja uveli su nove rije?i i izraze u brazilski portugalski, kao ?to su sveprisutni izraz "?au" ( bosanski , zbogom), koji je usvojen od italijanske rije?i "ciao". Strani proizvodi i tehnologija uveli su dodatne izraze. Brazilski starosjedila?ki narodi govore desetine jezika, a neki stru?njaci ukazuju da se najve?a razlika između brazilskog i portugalskog jezika mo?e pratiti sve do prvog kontakta sa Indijancima. Jezi?ka grupa Tupi-Guarani naroda je posebno uticala na brazilska imena mjesta i dodala mo?da hiljade rije?i i izraza brazilskom portugalskom jeziku. Tupian je bio glavni jezik starosjedila?kih naroda u Brazilu prije evropskog kontakta. Postao je jezik sporazumijevanja između Indijanaca i portugalskih trgovaca, misionara, avanturista i administratora. Na?iroko se koristio u amazonskom podru?ju i zapadnom Brazilu do 19. vijeka. ^[1]

Obrazovanje i zdravstvo [ uredi | uredi izvor ]

Savezna vlada, dr?ava, savezni distrikt, i op?tine svaki upravljaju svojim obrazovnim sistemom. Prema novom ustavu 25 posto od dr?avnih i op?inskih poreza i 18 posto od saveznih poreza se usmjerava za obrazovanje. Privatni ?kolski programi su dostupni kao dopuna javnom ?kolstvu. U 2003 . godini stopa pismenosti je iznosila 88 posto stanovni?tva, a stopa pismenosti mladih (uzrasta 15-19 godina) bila je 93,2 posto. Međutim, prema UNESCO-u obrazovanje u Brazilu i dalje pokazuje vrlo nizak nivo efikasnosti za 15-godi?njeg u?enika, posebno u javnoj ?kolskoj mre?i.

Visoko obrazovanje po?inje sa osnovnim ili obaveznim predmetima, koji mogu ponuditi razli?ite izbore kao ?to su akademska ili stru?na specijalizacija. Zavisno o izboru, studenti mogu pobolj?ati svoje obrazovanje s postdiplomskim kursevima.

Sistemom javnog zdravstva se upravlja i obezbjeđuje od strane svih nivoa vlasti, dok privatna zdravstvena za?tita ispunjava dodatnu ulogu. Nekoliko problema ote?ava efikasnost brazilskog zdravstvenog sistema. U 2006 . godini najve?i zdravstveni problemi su bili: smrtnost novorođen?adi, smrtnost djece, smrtnost majki, smrtnost uzrokovana nezaraznim bolestima i smrtnost uzrokovana vanjskim uzrocima (saobra?aj, nasilje i samoubistva). ^[3]

Religija [ uredi | uredi izvor ]

Oko dvije tre?ine Brazilaca se pridr?avaju katoli?anstva , koja je prestala da bude zvani?na religija nakon progla?enja republike 1889 . godine. ^[1] Brazilska biskupija je osnovana 1551 . godine. Da bi Indijance "pripitomio" i preveo na hri??anstvo kralj je poslao jezuite samo devet godina nakon osnivanja ovog katoli?kog reda 1540 . godine. Međutim, prvi biskup se pokazao previ?e krut (protivio se jezuitskoj praksi u?enja hri??anstva bez nasilnog nametanja), i kao rezultat toga jezuiti su se preselili u unutra?njost dalje od biskupove nadle?nosti. Kada je vijest o biskupovom svadljivom pona?anju stigla u Lisabon, bio je opozvan 1556. godine. Međutim njegov brod se na putu za Portugal zbog nevremena slupao du? obale Brazila. On je zarobljen i ?iv pojeden "od strane Caete Indijanaca koje je on tako strasno prezirao". ^[2]

Nakon nezavisnosti dolazi do popu?tanja ranijih bliskih veza između crkve i dr?ave. Dominacija katolika među imigrantima u 19. i 20. vijeku doprinijela je trajnoj prisutnosti ove religije . Ve?i dio ostatka stanovni?tva su protestanti , uklju?uju?i fundamentalisti?ke i pentekostalske grupe. Evangeli?ke grupe su okupile veliku podr?ku tokom 1990-ih prelaskom nekih ?lanova iz katoli?kih redova. Kao odgovor na ovo katoli?ka grupa je pokrenula niz harizmati?nih misa i skupova.

Brazil ima sve ve?i broj pristalica pravoslavlja , budizma , ?intoizma , islama i drugih religija. Sve one zajedno su broj?ano skoro jednake onima koji obavljaju oblik duhovnosti ili spiritizam, koji se temelji na u?enjima francuskog duhovnog u?itelja Allana Kardeca iz 19. vijeka. Mnogi Brazilci također praktikuju sinkretisti?ke religije, kao ?to su Macumba, Candomble, Xango i Umbanda koje su spoj hri??anskog vjerovanja sa obredima uvezenim iz Afrike ili spiritisti?koj praksi. Candomble dominira u dr?avi Bahia. Nago Candomble sekta, nastala iz vjere Joruba robova, posebno je ra?irena i uti?e na obrede drugih sekti. Macumba i Umbanda imaju mnogo pristalica u dr?avi Rio de Janeiro, dok je Xango najuticajniji u Pernambuco-u. Sljedbenici ovih religijskih pravaca uglavnom identifikuju svoja bo?anstva sa rimokatoli?kim svecima i vjeruju da ?e ova bo?anstva posredovati za njih kod vrhovnog bi?a. Sve?tenici i sve?tenice su uglavnom afri?kog porijekla, ali pristalice se mogu na?i iz svake etni?ke grupe i dru?tvene klase, posebno u urbanim centrima. Mo?da desetine miliona brazilskih katolika povremeno u?estvuju u ovim sinkretskim ili spiritualisti?kim gozbama i sve?anostima. ^[1]

Kultura [ uredi | uredi izvor ]

Sr? brazilske kulture je izvedena iz portugalske kulture, zbog jakih kolonijalnih veza sa portugalskom imperijom . Između ostalih uticaja, portugalci su donijeli portugalski jezik, rimokatoli?anstvo i kolonijalne arhitektonske stilove. Kultura je, također pod jakim uticajem afri?kih naroda, starosjedilaca i neportugalskih evropskih kultura i tradicija .

Brazilski karneval je godi?nja proslava koja se odr?ava 40 dana prije Uskrsa koji obilje?ava po?etak posta. Brazilski karneval ima razli?ite regionalne karakteristike. Drugi regionalni festivali su Boi Bumba i Festa Junina (junski festivali). ^[3]

Muzika [ uredi | uredi izvor ]

Brazilac Antonio Carlos Gomes (desno na slici) bio je prvi kompozitor iz "Novog svijeta" ?ije muzi?ko djelo je bilo prihva?eno u Evropi. Jedini neevropljanin koji je bio uspje?an kao operski kompozitor u Italiji , u vrijeme "zlatnog doba opere," savremenik Verdija i Puccinija . Njegova opera Il Guarany izvedena je premijerno u milanskoj La Scala-i 1870 . godine, a kasnije iste godine i u Rio de Janeiro-u za rođendan brazilskog cara. Sa ovim djelom je ostvario međunarodnu slavu, a Verdi je ovu operu nazvao djelom genija i izvedena je u ve?ini evropskih muzi?kih centara. Neke od njegovih opera pokazuju brazilski osje?aj sa elementima narodne polifonije . ^[6]

Klasi?ni kompozitor Heitor Villa-Lobos je bio taj koji je napravio raskid sa tradicijom stvaraju?i izrazito brazilske kompozicije tkaju?i narodne teme i ritmove portugalskog, indijanskog i afri?kog porijekla u njegovu muziku. U savremenoj muzici, Joao Gilberto i Antonio Carlos Jobim su predstavili svijetu bossa nova ritmove (uklju?uju?i poznatu pjesmu "Djevojka iz Ipaneme") mije?aju?i samba ritmove sa jazz muzikom prijatnom uhu. Francisco Buarque de Hollanda komponovao je ?irok spektar popularne muzike, uklju?uju?i balade i dru?tveno aktuelne lagahne opere . Pjesnik-tekstopisac Vinicius de Moraes obuhvatio je urbani brazilski duh u njegovim nezaboravnim tekstovima. Pjeva? pop muzike Roberto Carlos Braga pridobio je zna?ajan broj sljedbenika u cijeloj Latinskoj Americi u drugom dijelu 20. vijeka. Drugi interesantni muzi?ki stilovi su Sertanejo veoma prisutni u ju?nom, sredi?njem i zapadnom dijelu Brazila. Tu su zatim Axe koja je spoj sambe i reggae muzike koja se ?esto ?uje u sjeveroisto?nom Brazilu, i pagode koja je vrsta energi?ne sambe razvijene u urbanim podru?jima. Muzi?ki uticaji iz Brazila, Sjeverne Amerike i Evrope su pomije?ani stvaraju?i tzv Tropicalia stil. Ve?i Brazilski gradovi povremeno su doma?ini savremenih muzi?kih događaja, i besplatnih koncerata klasi?ne muzike na otvorenom koji privla?e mno?tvo slu?alaca u Rio de Janeiro-u, Sao Paulo-u, Belo Horizonteu i drugim gradovima. Brazil također ima dugu tradiciju narodne muzike, kao ?to je na sjeveroistoku Brazila tzv. cantoria (pjevana poezija ) takmi?enja u kojima muzi?ari improvizovanjem poku?avaju osvojiti muzi?ke "dvoboje." ^[1]

Knji?evnost [ uredi | uredi izvor ]

Brazilska knji?evnost datira s kraja 16. vijeka, do radova prvih portugalskih istra?iva?a u Brazilu, kao ?to je Pero Vaz de Caminha, ispunjenih opisima faune i flore, i komentarima o autohtonom stanovni?tvu, ?to je o?aravalo evropske ?itaoce. Brazil je imao mnogo svjetski poznatih knji?evnih li?nosti ?iji ukupni broj knji?evnih djela je po mnogima bogatiji od onih iz Portugala zbog raznih etni?kih i regionalnih tema. Joaquim Machado de Assis , sin oslobođenog roba bio je vode?i glas tokom 19. vijeka sa svojim romanti?nim romanima. U 20. vijeku na sjeveroistoku se stvara posebno ?irok spektar vrhunskog pisanja, uklju?uju?i i Gilberta Freyrea na temu ?ivota za vrijeme ropstva. Tu su i tragedije Graciliana Ramosa o velikoj su?i, zatim Joao Guimaraes Rosa sa pri?ama o pre?ivljavanju i nasilju u unutra?njosti, i Jorge Amado sa vedrim pri?ama postavljenim u podru?ju uzgajanja kakao-a , Bahia. Pri?e Erica Verissima iz ju?nog Brazila su prevedena na mnoge jezike. ^[1]

Filmska umjetnost [ uredi | uredi izvor ]

U roku od godinu dana od prvog eksperimenta bra?e Lumiere u Parizu 1896 . godine pojavljuju se prvi kinematografi u Rio de Janeiro-u. Deset godina kasnije glavni grad se mogao pohvaliti sa 22 kino ku?e i sa prvim prikazanim brazilskim filmom " Davitelji " (portug. Os Estranguladores ) od Antonia Leala . Od tada filmska industrija u Brazilu bilje?i stalni napredak koji iako nikada nije bio veliki, svojim filmovima je tokom godina privukao međunarodnu pa?nju. Zbog ogromne ve?ine Brazilaca koji su u to vrijeme bili nepismeni, zvu?ni filmovi se pojavljuju ve? 1910 . godine kao dio muzi?kog kina. Prevodioci i glumci smje?teni iza ekrana obezbjeđivali su glasove u filmu pra?eni muzikom. Godine 1920 . filmovi su bili sinhronizovani sa gramofonskim plo?ama tako da je "presnimavanje" bilo mogu?e. Tokom 1920-ih i 1930-ih godina Humbert Mauro je bio sredi?nja li?nost u podizanju kvaliteta lokalnog filma na visoki nivo.

U 1930. godine u doba nijemog filma u Brazilu, snimljen je film Maria Peixota Limite . Smatra se jednim od najzna?ajnijih filmova u historiji brazilske kinematografije. Velike sovjetski re?iser Sergej Eisenstein naziva film

"izuzetno lijepim filmom kojem gledalac treba da se preda od prvih trenutaka, kao u agoniji akorda sinteti?kog i ?istog jezika kinematografije

.

Krajem 1 960-ih , tzv. tropski pokret je obuzeo umjetni?ku scenu u Brazilu, tako da je i filmska industrija potpala pod njene ?ari. Ovaj umjetni?ki pokret je nagla?avao potrebu da se izmijene svih strani uticaji i pretope u brazilski nacionalni proizvod. Najbolji film koji predstavlja ovaj pokret bio je Macunaima od Joaquima Pedra de Andradea . Rade?i u isto vrijeme kao i tropikalisti tu je i pokret marginalno kino (cinema marginal). Ovo je jo? jedna grupa re?isera koji su se pojavili u Sao Paolo-u i Rio de Janeiro-u koji su također pravili filmove sa malo novca. Ova grupa je pravila filmove s temama koje su se odnosile na margine dru?tva. Njihovi filmovi su smatrani "te?kim". Godine 1969 . nastala je vladina filmska agencija Embrafilme . Oni su bili odgovorni za koprodukciju, nov?anu podr?ku i distribuciju velikog broja filmova 1970-ih i 1980-ih . Embrafilme je dodao komercijalnu dimenziju filmskoj industriji i omogu?io joj je da pređe na vi?e ambicioznih projekata.

Tokom 1980-ih kino dvorane nisu bile dobro posje?ene. To je dijelom zbog popularnosti televizije . Mnoge kino dvorane su bile zatvorene, a posebno u unutra?njosti zemlje. Pa ipak, neki va?ni filmovi su napravljeni koji su obrađivali politi?ka pitanja. Danas se savremeni brazilski filmovi prikazuju na televiziji i u kinima ?irom svijeta. Brazil je danas vi?e svjestan bogatstva njegove tri razli?ite kulture koje oboga?uju njegovu filmsku industriju. Savr?en primjer za to je film O Quatrilho snimljen 1996 . godine. Bio je jedan od pet kandidata za najbolji film na stranom jeziku na dodjeli filmske nagrade Oscar 1996 godine. Saveznim zakonima za poticaj kulture federalna vlada poti?e i podr?ava firme da doprinose sa postotkom poreza koji ?e se koristiti za podr?ku umjetnosti . Kao rezultat ovih zakona, imamo "o?ivljavanje brazilskog filma", sa pove?anim prihodima od 80 miliona brazilskih reala (brazilska valuta) 1997 godine. Tokom 1990-ih Hector Babenco je postao prvi zna?ajni brazilski re?iser u Hollywoodu . ^[7]

Sport [ uredi | uredi izvor ]

Nogomet je najpopularniji sport u Brazilu. Brazilska nogometna reprezentacija je prema slu?benom rangiranju FIFA -e među najboljima u svijetu, i s 5 osvojenih naslova svjetskih prvaka najtrofejnija. Ko?arka , odbojka , automobilizam , i borila?ke vje?tine također privla?e veliku publiku. Brazilska odbojka?ka reprezentacija trenutno dr?i naslove prvaka Svjetske lige, Svjetskog Grand Champions kupa, svjetskog prvenstva i Svjetskog kupa. Drugi sportovi sa sve brojnijim poklonicima su tenis , rukomet , plivanje i gimnastika . Varijacije nekih sportova porijeklom su iz Brazila: nogomet na pla?i , futsal (dvoranski nogomet) i "footvolley" pojavili su se kao varijacije nogometa. U borila?kim vje?tinama, brazilci su razvili capoeiru , vale tudo , i brazilski d?iju-d?icu . Brazil je jedna od najuspje?nijih nacija u automobilizmu , te su brazilski voza?i do sada osvojili 8 naslova svjetskih prvaka u Formuli 1 , 6 pobjeda na 500 milja Indianapolisa te naslove i pobjede u brojnim drugim kategorijama i prvenstvima. Brazil je bio doma?im mnogim istaknutim međunarodnim sportskim događajima, uklju?uju?i Svjetsko prvenstvo u nogometu 1950 . koje ?e se u Brazilu odr?ati i 2014 . Automobilisti?ka staza u Sao Paulu , Autodromo Jose Carlos Pace, doma?in je godi?nje Velike nagrade Brazila . Sao Paulo je organizovao IV. Pan Ameri?ke igre 1963 ., a Rio de Janeiro XV. Pan Ameri?ke igre 2007 . Godine 2009., Rio de Janeiro je odabran kao doma?in Olimpijskih igara 2016., prvih koje ?e se odr?ati u Ju?noj Americi.

Brazilska nogomentna groznica [ uredi | uredi izvor ]

Mornari iz Velike Britanije (gdje je nogometna igra nastala) prvi su igrali nogomet na brazilskom tlu. Mladi? po imenu Charles Miller je taj kome pripada zasluga za upoznavanje Brazilaca sa ovim sportom. Godine 1894 . on je donio sa svog putovanja u Englesku dvije nogometne lopte i pravilnik ove igre. Igrao je nogomet tokom svog putovanja u inostranstvo, a po povratku pomogao je organizovati nekoliko timova u Sao Paulo-u. Nogometa?i su isprva bili uglavnom britanski radnici u firmama u britanskom vlasni?tvu. Zatim je Mackenzie univerzitet organizovao tim sastavljen prvenstveno od Brazilaca, prvi takav nogometni klub.

Entuzijazam za ovu igru se pro?irio među imu?nim mladim Brazilcima od kojih su mnogi bili izlo?eni nogometu prilikom njihovih posjeta Evropi , pa su po?eli da organizuju svoje timove. Mnogi rani fudbalski timovi u Sao Paulo-u i Rio de Janeiro-u su bili pod pokroviteljstvom dru?tava koja su bila za bogate, a igre su se igrale na poljima obezbijeđenim od strane ekskluzivnih klubova.

U drugoj deceniji 20. vijeka nogomet dobija jo? jedan poticaj s prilivom evropskih imigranata koji su po?eli da osnivaju svoje timove. Za dugo vremena nogomet u Brazilu je ostao vrlo britanski. Siroma?niji sloj Brazilaca ubrzo je razvio vlastitu fascinaciju nogometom. Za siroma?ne je to bio idealan sport koji je zahtijevao samo loptu i malo slobodnog prostora. Igra se pokazala idealnom za brazilski temperament i postala je savr?en mehanizam za individualno i kolektivno samoizra?avanje. Usvojili su ga kao svoj sport, identifikovali se s njim nastavlju?i mijenjati ga.

Ono ?to su Brazilci unijeli u ovaj sport je bilo njihovo jako oslanjanje na individualnost i improvizaciju, vjera u magiju (obja?njena uvjerenjem da je u odnosima između ljudskog tijela i nogometne lopte sve mogu?e) i iznad svega osje?aj velike radosti podjednako kod igra?a i navija?a.

?ini se da nogomet spaja sport i sambu . Tokom igre navija?i ?esto udaraju u bubnjeve od po?etka do kraja utakmice tako podsti?u?i bolju igru kod igra?a, koji preobra?avaju driblinge na terenu u oblik plesa. Njihovi potezi uvijek zra?e spontanost, jednu od karakteristika sambe.

Antropolog Roberto da Matta i drugi su razvili drugo obja?njenje za popularnost nogometa. Oni smatraju da je postojanje stalnih pravila koji se po?tuju klju? popularnosti ovog sporta kod brazilskih masa. U dru?tvu u kojem zakoni koji su neprijatni za bogate i mo?ne ili ih ignori?u i lahko mijenjaju, nogomet se izdvaja kao aktivnost koja je upravljana pravilima s kojima su svi upoznati, a koji garantuju da talent, a ne novac ili li?ne veze preovladavaju.

Ovaj sport tako pokazuje obi?nim ljudima u Brazilu da je socijalna pravda koju oni ne vide u svakodnevnom ?ivotu mogu?a, i njihova ljubav prema ovoj igri predstavlja njihovo prihvatanje te mogu?nosti. Brazil ima vi?e stadiona (pet) s kapacitetom od preko 100.000 sjedi?ta ?to je vi?e od bilo koje druge zemlje. Nogometni tim ove zemlje je prvi koji je ?etiri puta osvojio svjetski kup i predstavlja predmet velikog nacionalnog ponosa. Osim toga, nogomet je proizveo trajnog i neprikosnovenog nacionalnog heroja Brazila, Pelea , kao i mo?da jo? ve?eg idola Manea Garrinchu . ^[4]

Također pogledajte [ uredi | uredi izvor ]

• Spisak brazilskih nogometnih klubova
• Capoeira
• BRICS
• Brazilska samba
• Svjetsko prvenstvo u nogometu 2014.
• Univerzitet Minas Gerais
• Jose Ferraz de Almeida Junior

Reference [ uredi | uredi izvor ]

Vanjski linkovi [ uredi | uredi izvor ]

Commons ima datoteke na temu: Brazil

WikiAtlas ima mape na temu: Brazil

• Zvani?ni sajt vlade
• Zvani?ni sajt predsjedni?tva
• Zvani?ni sajt senata
• Brazil Arhivirano 22. 12. 2015. na Wayback Machine na CIA World Factbook