Турэцкая мова
|
---|
|
Саманазва
|
Turkce, Turk dili
|
Кра?ны
|
Турцыя
,
К?пр
,
Балгарыя
,
Па?ночная Македон?я
,
Румын?я
,
Грэцыя
,
?рак
,
С?рыя
,
Азербайджан
,
Албан?я
,
Герман?я
,
Рас?я
,
Казахстан
|
Аф?цыйны статус
|
Турцыя
Турэцкая Рэспубл?ка Па?ночнага К?пра
К?пр
Па?ночная Македон?я
:
- Абшчыны Цэнтар-Жупа ? Пласн?ца
|
Арган?зацыя, якая рэгулюе
|
Турэцкае л?нгв?стычнае таварыства
|
Агульная колькасць носьб?та?
|
~70,8 млн
[1]
|
Рэйтынг
|
21
|
Статус
|
у бяспецы
[d]
|
Клас?ф?кацыя
|
Катэгорыя
|
Мовы Е?раз??
|
Алтайск?я мовы
- Цюркская падгал?на
- Агузская група
|
П?сьменнасць
|
лац?нка
(
турэцк? алфав?т
)
|
Мо?ныя коды
|
ДАСТ 7.75?97
|
тур 693
|
ISO 639-1
|
tr
|
ISO 639-2
|
tur
|
ISO 639-3
|
tur
|
WALS
|
tur
|
Ethnologue
|
tur
|
ABS ASCL
|
4301
|
IETF
|
tr
|
Glottolog
|
nucl1301
|
В?к?педыя на гэтай мове
|
Турэцкая мова
(саманазва:
Turk dili
, скарочана
Turkce
[?ty?ct??e?]) ?
аф?цыйная мова
Турцы?
, аднос?цца да
цюркск?х мо?
. У якасц? альтэрнаты?най назвы ?
цюркалог??
выкарысто?ваецца таксама
Turkiye Turkcesi
(турэцкая цюркская).
?снуе мноства
дыялекта?
турэцкае мовы, аснову турэцкай
л?таратурнай мовы
сёння ?тварае
стамбульск?
дыялект. Акрамя таго, у турэцкай мове адрозн?ваюць дунайск?, эск?шэг?рск? (у в?лаеце Эск?шэг?р), разградск?, дынлерск?, румел?йск?, караманск? (у в?лаеце Караман), адрыянопальск? (м. Эдырнэ), газ?янтэпск?, дыялект р-на м. Урфы ? шэраг ?ншых.
Сучасная турэцкая мова аднос?цца да па?днёва-заходн?х (або
заходне-агузск?х
)
цюркск?х мо?
.
Турэцкая мова ?
Турцы?
родная для 66,5 млн чалавек (на 2006 г.), альбо для амаль 90 % насельн?цтва кра?ны.
Каля 606 тыс. чалавек гавораць па-турэцку ?
Балгары?
(2011)
[1]
, 197 тыс. ва
Узбек?стане
,
Казахстане
,
Кыргызстане
,
Таджык?стане
?
Азербайджане
(1979). Роднай турэцкую мову л?чаць 177 тыс. чалавек на
К?пры
(1995) ? каля 130 тыс. у
Грэцы?
(1976).
На 2006 год ва ?с?м свеце па-турэцку разма?ляла каля 71 млн чалавек
[1]
.
?снуе мноства дыялекта? турэцкай мовы. Аснову турэцкай л?таратурнай мовы ?тварае стамбульск? дыялект. Акрамя яго вылучаюць дунайск?, эск?шэх?рск?, разградск?, дз?нлерск?, румел?йск?, адрыянапольск? (
горад Эдз?рнэ
), газ?янтэпск?, урфск?, эгейск? ? шэраг ?ншых дыялекта?.
Цэнтральна-анатал?йск? рэг?ён
гаворыць на
Orta Anadolu
. Правасла?ныя
грэк?
Кападок??
?жываюць караманл?йск? дыялект турэцкай мовы.
Сучасная турэцкая мова напрамую паходз?ць ад
агузскай
? мовы ?сходн?х цюркск?х плямён, як?я кал?сьц? насялял? Цэнтральную Аз?ю ? был? выц?снутыя у
VIII
-
X стст.
спаборным?
?йгурск?м?
(таксама цюркск?м?) плямёнам? на захад.
На працягу апошн?х некальк?х стагоддзя? турэцкая мова зазнала ?стотны ?плы?
перс?дскай
?
арабскай
мо?, у сувяз? з чым колькасць запазычаных з гэтых мо? сло? дасягала часам? 80 % турэцкай лекс?к?. Да
XX стагоддзя
?снавала л?таратурная мова
Асманскай ?мперы?
, якая дастаткова моцна адрозн?валася ад гутарковай турэцкай прамовы ?
асманская мова
.
Пасля ?сталявання Турэцкай Рэспубл?к? ?
1923
г. у 30-я гг. пача?ся працэс замены ?ншамо?ных запазычання? н?быта спрадвечным? турэцк?м? словам?. Гэты працэс працягваецца ? ? нашыя дн?, ? ? турэцкай мове ?сё яшчэ часта можна сустрэць словы перс?дска-арабскага паходжання. У XX ст. з'яв?л?ся новыя паняцц? з е?рапейск?х мо?, у першую чаргу з
французскай
.
Дзеля рэцюрк?зацы? ? мадэрн?зацы? турэцкай мовы ?
1932
г. было створана дзяржа?нае ≪Таварыства турэцкай мовы≫ (
≪Turk Dil Kurumu≫
).
Самым? бл?зк?м? да турэцкай мовам? (у лекс?чных, фанетычных ? с?нтаксычных аднос?нах) з'я?ляюцца найперш балкана-цюркск?
дыялект гагауза?
, распа?сюджаны на тэрыторы? сучасных
Малдовы
,
Румын??
?
Балгары?
, ? па?днёвы дыялект
крымскататарскай мовы
. Трох? далей ста?ць
азербайджанская
[2]
, а яшчэ далей ?
туркменская мова
.
П?сьмовыя помн?к? з
XIII
-
XIV
стагоддзя?.
Старажытныя
?сходн?я цюрк?
?жо был? плямёнам? з разв?тай культурай: яны карыстал?ся для п?сьма
цюркскай рун?чнай п?сьменнасцю
.
К X ст. агузы ?слам?завал?ся ? перанял?
арабскае п?сьмо
у яго перс?дск?м варыянце з дадатковым? знакам?, а таксама дадал? некальк? сва?х л?тар ? надал? новае значэнне некаторым ужо ная?ным арабск?м.
Асманск? алфав?т у пара?нанн? з сучасным турэцк?м
Асобна
|
У канцы
|
У сярэдз?не
|
У пачатку
|
Сучасны турэцк? алфав?т
|
МФА
|
?
|
?
|
?
|
a, e
|
[a], [e]
|
?
|
?
|
|
|
?
|
?
|
?
|
?
|
b
|
[b]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
p
|
[p]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
t
|
[t]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
s
|
[s]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
c
|
[?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
c
|
[t?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
h
|
[ħ]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
h
|
[x]
|
?
|
?
|
?
|
d
|
[d]
|
?
|
?
|
?
|
z
|
[z]
|
?
|
?
|
?
|
r
|
[r]
|
?
|
?
|
?
|
z
|
[z]
|
?
|
?
|
?
|
j
|
[?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
s
|
[s]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
[?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
s
|
[s]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
d, z
|
[d]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
t
|
[t]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
z
|
[z]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
', h
|
[?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
g, ?
|
[?]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
f
|
[f]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
k
|
[q]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
k, g, ?, n
|
[k]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
g, ?
|
[g]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
n
|
[n]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
l
|
[l]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
m
|
[m]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
n
|
[n]
|
?
|
?
|
?
|
v, o, o, u, u
|
[v], [o], [œ], [u], [y]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
h, e, a
|
[h], [æ]
|
?
|
?
|
?
|
?
|
y, ı, i
|
[j], [?], [i]
|
У пачатку
1926
года Кемаль
Атацюрк
прыня? удзел у кангрэсе цюрколага? у
Баку
, на як?м, у прыватнасц?, прагучала патрабаванне аб стварэнн? алфав?та на аснове лац?нскага для
цюркск?х мо?
.
З 1928 года для турэцкай мовы выкарысто?ваецца варыянт
лац?нскага алфав?та
, у распрацо?цы якога ?дзельн?ча? Атацюрк. Асновай новага нап?сання сло? (як ? для агульнай
рэформы мовы
) паслужы?
стамбульск?
дыялект.
У турэцк?м алфав?це 29 л?тар, прычым кожнаму гуку адпавядае л?тара:
Вял?к?я л?тары
|
A
|
B
|
C
|
C
|
D
|
E
|
F
|
G
|
?
|
H
|
I
|
?
|
J
|
K
|
L
|
M
|
N
|
O
|
O
|
P
|
R
|
S
|
?
|
T
|
U
|
U
|
V
|
Y
|
Z
|
Маленьк?я л?тары
|
a
|
b
|
c
|
c
|
d
|
e
|
f
|
g
|
?
|
h
|
ı
|
i
|
j
|
k
|
l
|
m
|
n
|
o
|
o
|
p
|
r
|
s
|
?
|
t
|
u
|
u
|
v
|
y
|
z
|
Л?тара
|
Фанема
|
Ап?санне
|
c
|
[
d?
]
|
афрыката
, як бел.
дж
|
c
|
[
t?
]
|
афрыката
, як бел.
ч
|
e
|
[
?
]
|
як бел.
э
|
?
|
[
ː
], [
j
]
|
yumu?ak g (мякк? g)
: слаба-прыдыхальны або часцей нямы зычны; на канцы склада рэал?зуецца, пада?жаючы папярэдн? непярэдн? галосны альбо, пасля галосных пярэдняга рада, пазначае гук, бл?зк? да бел.
?
|
h
|
[
h
]
|
як бел фрыкаты?нае
h
у
гамон
|
ı
|
[
?
]
|
пам?ж бел.
ы
?
?
, але бл?жэй да
ы
|
j
|
[
?
]
|
мякчэй бел.
ж
|
o
|
[
?
]
|
як бел.
o
|
o
|
[
œ
]
|
як ням.
o
у
mochte
|
s
|
[
s
]
|
як бел.
с
|
?
|
[
?
]
|
мякчэй бел.
ш
|
u
|
[
y
]
|
як ням.
u
у
mussen
|
v
|
[
v
]/[
w
]
|
бл?зк? да бел.
у
альбо да губна-губнога
w
, як у англ.
wood
|
y
|
[
j
]
|
як бел.
?
|
z
|
[
z
]
|
як бел.
з
|
Астатн?я л?тары выма?ляюцца як у нямецкай мове.
Л?тары лац?нскага алфав?та q, w, x у турэцкай граф?цы выкарысто?ваюцца тольк? ? замежных уласных ?мёнах; л?тара j сустракаецца тольк? ? запазычаннях.
У турэцкай мове восем галосных:
a, ı, u, o
(галосныя задняга рада),
e, i, u, o
(галосныя пярэдняга рада). У некаторых выпадках галосныя могуць быць до?г?м?, гэта мае месца, у прыватнасц?, у некаторых запазычаных словах ? пры выпадзенн? зычнай ?, якая ?дзе за галоснай.
Табл?ца турэцк?х галосных (
МФА
)
|
|
Для турэцкай мовы характэрны с?нгарман?зм (
гармон?я галосных
), гэта азначае, што пры далучэнн? аф?кса? галосныя ? ?х прыпадабняюцца апошняй галоснай асновы.
Пры гэтым турэцк?я галосныя маюць дзве асно?ныя прыкметы, па як?х адбываецца прыпадабненне: рад (задн?/пярэдн?) ? лаб?ял?заванасць. Гармон?я галосных з'я?ляецца прычынай таго, чаму шмат як?я турэцк?я словы маюць у сва?м складзе галосныя альбо тольк? задняга яльбо тольк? пярэдняга рада (напрыклад huzursuzsunuz, вы непако?цеся).
Турэцк?я галосныя паводле рада ? лаб?ял?заванасц?
|
Пярэдняга рада
|
Задняга рада
|
|
Нелаб?ял?заваныя
|
Лаб?ял?заваныя
|
Нелаб?ял?заваныя
|
Лаб?ял?заваныя
|
Высокага ?здыму
|
i
|
u
|
ı
|
u
|
Н?зкага ?здыму
|
e
|
o
|
a
|
o
|
Адрозн?ваюць вял?кую ? малую гармон?ю галосных:
- У вял?кай гармон?? ?дзельн?чаюць галосныя высокага ?здыму, пры гэтым прыпадабненне адбываецца ? па раду, ? па лаб?ял?заванасц?;
- У малой гармон?? ?дзельн?чаюць галосныя н?зкага ?здыму, пры гэтым прыпадабненне адбываецца тольк? па раду.
Прыкладам вял?кай гармон?? можа служыць аф?кс прыналежнасц? nız/niz/nuz/nuz:
- masa
nız
? ваш стол
- di?ci
niz
? ваш дантыст
- kaparo
nuz
? ваш задатак
- kopru
nuz
? ваш мост
Прыкладам малой гармон?? з'я?ляецца аф?кс месцазнаходжання de-da:
- bahce
de
? у садзе
- lokanta
da
? у рэстаране
У турэцкай мове дзейн?чае закон гармон?? склада, гэта азначае, што ? межах склада з галосным? пярэдняга рада спалучаюцца палантал?заваныя (мякк?я) варыянты зычных, а з галосным? задняга рада непалантал?заваныя (цвёрдыя). Выключэнн? могуць сустракацца ? запазычаных словах, пры гэтым, кал? галоснай задняга рада /a/ папярэдн?чае мяккая зычная, над ёй (над галоснай) став?цца спецыяльны значак ≪^≫, напрыклад: ka?ıt (папера).
Нац?ск
у турэцкай мове, як прав?ла, падае на апошн? склад. Выключэннем з'я?ляюцца некаторыя словы з ненац?скным? аф?ксам?, запазычаныя словы (асабл?ва з
?тальянскай
?
грэчаскай
мо?), службовыя словы ? мног?я ?ласныя ?мёны. У той час як у запазычаных словах нац?ск звычайна падае на перадапошн? склад ([?o?kanta] lokanta ≪рэстаран≫ альбо [is?cele] iskele ≪набярэжная≫), ва ?ласных ?мёнах ён менш прадказальны ([is?tanbu?] ?stanbul, [?aŋka?a] Ankara).
Турэцкая належыць да
аглютынаты?ных
(або ≪прыляпляючых≫) мо? ?, тым самым, ?стотна адрозн?ваецца ад
?ндае?рапейск?х
. Гэта прая?ляецца ? тым, што ? слове выразна вылучаецца корань, а ?се граматычныя формы выражаюцца (практычна за?сёды адназначным?) аф?ксам?, як?я як бы прылепл?ваюцца да кораня. Пры гэтым адз?н за адным могуць узн?каць некальк? аф?кса? запар, кожны з сва?м значэннем. Парадак следавання тыпа? канчатка? выразна ф?ксаваны.
Прыклад:
Ucurtmayı vurmasınlar.
Яны не пав?нны зб?ваць паветранага змея
(Назва ф?льма)
Гэты сказ можна раскласц? наступным чынам: Ucurtma-yı vur-ma-sın-lar.
≪змей-яго зб?ваць-не-пав?нны-яны.≫
Канчатак
-yı
паказвае на вызначаны в?навальны склон;
-ma
азначае адма?ленне;
-sın
? паказн?к загаднага ладу,
-lar
? аф?кс 3 асобы множнага л?ку.
У турэцкай вылучаюць 5
склона?
(
назо?ны
,
давальны
,
в?навальны
,
зыходны
?
месны
),
родны склон
часам разглядаюць у якасц? шостага. Асно?ныя формы дзеяслова: (вызначаны)
прэзэнс
,
аорыст
, (вызначаны)
прэтэрыт
,
нараты?
,
дуб?таты?
, а таксама складаныя формы, вылучаюць таксама
залежны стан
?
?мо?нае
?
пажаданае
трыванне. Даданыя сказы выражаюцца, як прав?ла, так званым? канвербам?.
Акрамя таго, у турэцкай ?снуе тольк? нявызначаны артыкль bir ? адсутн?чае граматычная катэгорыя роду.
Прыклады запазычаных сло? з розных мо?:
- з арабскай: fikir
(?дэя, думка)
, hediye
(падарунак)
, resim
(малюнак)
, alkol
(алкаголь)
, saat
(гадз?на)
- з перс?дскай: pencere
(акно)
, ?ehir
(горад)
, hafta
(тыдзень)
- з грэчаскай: liman
(порт)
, kutu
(скрынка)
- з французскай: luks
(раскоша)
, kuzen
(стрыечны брат)
, pantolon
(штаны)
, kuafur
(цырульн?к)
, hoparlor
(гучнагаварыцель)
, kamyon
(грузав?к)
- з ?ншых мо?: pikap
(прайгравальн?к)
, ?alter
(выключальн?к)
, ti?ort
(футболка)
Асманская турэцкая (разам з старажытная?рэйскай) была, мабыць, першай усходняй мовай, якая шырока ?вайшла ? культурны кантэкст Беларус? яшчэ ? сярэднявяко??. Захавалася мноства двухмо?ных кн?г на старабеларускай ? асманскай мовах. У Нацыянальным музе? Л?то?скай Рэспубл?к? ? В?льн? захо?ваецца турэцка-беларуск? размо?н?к 1836 года, нап?саны ? Слон?ме Мустафой Шаг?дзев?чам. Дзякуючы Сяргею Шупу ? Гал?не Александров?ч-М?шк?нене гэта размо?н?к бы? перавыдадзены ? 1995 годзе ? Нью-Ёрку пры падтрымцы Беларускага ?нстытута навук? ? мастацтва.
- Дмитриев Н. К.
Строй турецкого языка. ?
М
., 1939.
- Кононов А. Н.
Грамматика турецкого языка. ? М.-Л.: Изд-во АН СССР, 1941.
- Кононов А. Н.
Очерк истории изучения турецкого языка / Академия наук СССР. ?
Л.
: Наука. Ленингр. отд-ние, 1976. ? 120 с. ?
1 850 экз.
|
---|
|
Булгарская група
| |
---|
Старажытнацюркская група
| |
---|
Горна-алтайская
(цэнтральна-?сходняя)
група
¹
| |
---|
Карлукская група
¹
| |
---|
Кыпчакская група
|
- старажытнакыпчакская †
- нагайска-кыпчакск?я
?
алабугацка-нагайская
² ?
астраханска-нагайская
² ?
казахская
?
каракалпакская
?
нагайская
?
с?б?рскататарская ? нагайск?я дыялекты
¹ ?
стэпавы дыялект крымскататарскай
?
узбекска-нагайская (кыпчакск?я дыялекты ?збекскай) ‡
² ?
ферганска-кыпчакская ? нагайска-кыпчакск?я дыялекты
² ?
па?днёвак?рг?зская ? нагайска-кыпчакск?я дыялекты
² ?
юрта?ска-нагайская
²
- паволжска-кыпчакск?я
?
башк?рская
?
с?б?рскататарская
¹
(дыял.:
бараб?нск?
,
табола-?ртышск?
,
томск?
)
?
татара-башк?рская
² ?
татарская
(дыял.:
казанск?
,
м?шарск?
;
крашэнск?
¹)
- палавецка-кыпчакск?я
?
старажытная палавецкая †
?
кара?мская
(дыял.:
гал?цк?
,
крымск?
¹,
тракайск?
)
? крымскататарск?
(
л?таратурны
,
крымчакск?
²,
сярэдн? дыялект крымскататарскай
,
урумск? (прыазо?ск?) ? кыпчакск?я гаворк?
²)
? ка?казск?я¹ (
армяна-кыпчакск? †
,
карачаева-балкарск?
,
кумыцк?
) ?
мамлюкска-кыпчакск? †
¹
|
---|
Агузская група
| |
---|
Саянская (табаская) група
| |
---|
Хакаская (к?рг?зская) група
| |
---|
Якуцкая група
| |
---|
Цюркск?я змяшаныя
мовы ? групы
| |
---|
П?сьмо
| |
---|
|