Phokas
|
Keiser van die Bisantynse Ryk
|
![’n Muntstuk wat Phokas uitbeeld.](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ed/Phocas_cons.jpg/180px-Phocas_cons.jpg)
’n Muntstuk wat Phokas uitbeeld.
|
Bewind
|
602
?
610
|
Volle naam
|
Flavius Phocas Augustus
|
Dinastie
|
Geen
|
Oorlede
|
610
|
Voorganger
|
Mauricius
|
Opvolger
|
Herakleios
|
Eggenote
|
Leontia
|
Kinders
|
Domentzia
|
Moeder
|
Domentzia
|
Die Suil van Phokas, die laaste monument wat in die Roomse Forum opgerig is.
Phokas
(
Latyn
: Flavius Phocas Augustus,
Grieks
: Φωκ??; oorl. 610) was die
Bisantynse
keiser van 602 tot 610. Hy het die bewind van
Mauricius
oorgeneem en is self deur
Herakleios
in ’n
burgeroorlog
van sy mag gestroop.
Feitlik niks is bekend van Phokas se vroee lewe nie, behalwe dat sy ma se naam Domentia of Domentzia was en dat hy moontlik van
Thracie
was. Hy het minstens twee broers, Comentiolus en Domentziolus, gehad.
[1]
Teen 600 was hy ’n offisier in die Bisantynse leer wat skynbaar deur sy medesoldate as ’n leier beskou is. Hy was lid van die afvaardiging wat in die jaar deur die leer na
Konstantinopel
gestuur is om ’n lys griewe aan die regering te oorhandig. Die
Aware
het die Bisantyne in 598 verslaan en ’n groot aantal gevangenes geneem. Mauricius het geweier om losprysgeld aan die Aware te betaal en al die gevangenes is doodgemaak, ’n stap wat groot konsternasie in die leer veroorsaak het. Die afvaardiging se eise is verwerp.
In 602 het Maricius oproer in die legioene veroorsaak met hervormings wat daarop geskoei was om die uitgawes van hul instandhouding te verlaag. Hy het die Balkan-leer, wat toe teen die Aware geveg het, beveel om die winter aan die noordekant van die
Donou-rivier
deur te bring, wat onbeskerm was. Die leer het feitlik onmiddellik in opstand gekom en na die hoofstad opgeruk met Phokas aan die hoof. Binne ’n maand is Mauricius se regering omvergewerp, die keiser het geabdikeer en gevlug, en Phokas is as keiser aangewys.
Phokas se bewind is aanvanklik wyd verwelkom omdat hy belasting verlaag het, want dit was voorheen baie hoog. In die tyd het die Bisantyne oor
Rome
regeer, hoewel die
pous
die magtigste persoon in die stad was. Phokas het die pouse in baie van die teologiese geskille van die tyd gesteun en was op goeie voet met die pousdom.
Dit was egter tydens Phokas se bewind dat die tradisionele grense van die Bisantynse Ryk begin val het. Die
Balkan
-volke, Aware en
Serwiers
is in Mauricius se tyd op ’n afstand gehou, maar na die onttrekking van die leer aan die Donou in 605 het nuwe aanvalle begin wat die einde sou inlui van die Bisantynse Balkan-volke. In die ooste het die
Persiese
koning
Khosrau II
Mauricius se dood gebruik as verskoning om sy verdrag met die Bisantyne te verbreek en teen 607 het hy beheer oorgeneem van die gebeied tot by die
Eufraat
.
In 608 het die
eksarg
van
Afrika
en sy seun, albei Herakleios, ’n opstand teen Phokas begin en munte uitgereik met hulle twee in konsulere (maar nie keiserlike) regalia. Phokas het gereageer met teregstellings, onder meer van die oudkeiserin Constantina en haar drie dogters. Nicetas. ’n neef van Herakleios sr., het ’n inval in
Egipte
gelei en
Herakleios jr.
het ooswaarts geseil met ’n ander mag via
Sisilie
en
Siprus
. In die daaropvolgende burgeroorlog is Phokas se general Bonosus in Egipte verslaan. Die
Perse
het die konflik uitgebuit en ’n groot deel van die oostelike provinsies ingeneem; hulle het selfs
Anatolie
begin binnedring.
Teen 610 het Herakleios jr. in die omgewing van Konstantinopel aangekom terwyl die grootste deel van die Bisantynse leer wat Phokas ondersteun het, of verslaan is of gedros het. ’n Paar vooraanstaande lede van die aristrokrasie het Herakleios tegemoet gegaan en hy het gereel dat hy tot keiser verklaar word. Hy het Konstantinopel sonder teenstand binnegegaan en Phokas doodgemaak.
- ↑
Martindale, Jones & Morris (1992), p. 326
- Charles, R. H.
The Chronicle of John, Bishop of Nikiu
, vertaal, 1916. Herdruk 2007. Evolution Publishing,
ISBN 978-1-889758-87-9
.
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992),
The Prosopography of the Later Roman Empire ? Volume III, AD 527?641
, Cambridge University Press,
ISBN
0-521-20160-8
- Olster, David Michael,
The Politics of Usurpation in the Seventh Century: Rhetoric and Revolution in Byzantium
, (Adolf M Hakkert, 1993)
ISBN 90-256-1010-2
Hierdie artikel is vertaal uit die
Engelse Wikipedia