in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Emmanuel I van Portugal
Emmanuel I
(Portugees:Manuel I) (Alcochete, 31 Mei 1469 ?
Lissabon
, 13 Desember 1521), met die bynaam die Grote of die Gelukkige (o Venturoso), uit die Huis van Aviz, was koning van
Portugal
van 1495 tot 1521.
Hy was 'n seun van Ferdinand van Viseu en Beatrix van Portugal. Hy het sy neef en swaer
Johannes II
as koning van Portugal opgevolg.
Hy is agtereenvolgens met die susters Isabella en Maria van Aragon getroud en daarna met Eleanor van Habsburg.
Hy het as 'n absolutistiese monarg geregeer en met Portugese kolonialisme begin: In 1498 bereik
Vasco da Gama
Indie en in 1500 ontdek Pedro Alvares Cabral
Brasilie
, wat 'n Portugese besitting geword het.
In die tradisie van vorige konings het Emanuel I sy heerskappy met groot godsdienstige verdraagsaamheid begin en selfs
Jode
bevry wat vervolging in
Kastilie
ontvlug het en hulself in 'n situasie van slawerny bevind het. Hierdie verdraagsaamheid is ook geregverdig deur die behoefte aan die finansiele en intellektuele kapitaal van die Hebreeuse gemeenskappe, noodsaaklik vir sy ekspansionistiese beleid.
Sy ambisie om die Iberiese koninkryke te verenig het egter daartoe gelei dat hy toegee aan die eise van die Katolieke Spaanse konings, om 'n klousule in sy huwelikskontrak met Isabella van Aragon (geteken op 30 November 1496) in te sluit dat die
More
en Jode verdryf kon word. Toegegee aan hierdie Kastiliaanse druk, het Emanuel I in 1515
Pous Leo X
versoek om 'n hof van Inkwisisie in Portugal te stig.
Portugal het 'n kulturele bloeitydperk onder sy bewind beleef. Die laat-Gotiese argitektoniese styl sou na hom Emanuel- of die Manuel-styl genoem word.
Manuel is in 1521 oorlede en is begrawe in die Mosteiro dos Jeronimos, wat tydens sy bewind gebou is. Sy weduwee Eleonora het na sy dood met koning Francis I van Frankryk getrou.
