Sijo - Koryo sulolasining o?rtalarida paydo bo?lgan va Choson sulolasida mashhur bo?lgan an?anaviy koreys she?riyat uslublaridan biri. Sijo morfologik xususiyatlariga ko?ra bir necha tarmoqlarga bo?linadi. Bulardan pyongsijo birinchi, o?rta va oxirgi boblardan iborat uchta bob, bir bobdagi ikkita iboradan iborat oltita ibora va 12 ta musiqiy notadan bo?lingan koreys tiliga xos bo?lgan qolipga ega rasmiy she?r . Bundan tashqari, rasmiy xususiyatlari bilan ajralib turadigan Os-sijo va Sasol-sijo kabi turlari mavjud.

Belgilash [ tahrir | manbasini tahrirlash ]

Sijo nomi Sijol Gajoning qisqartmasi. Bu so?z Choson sulolasining mashhur qo?shiqchisi Li Se chun tomonidan yaratilgan bo?lib, o?sha davrda mashhur bo?lgan qo?shiq degan ma?noni bildiradi.

Tarixi [ tahrir | manbasini tahrirlash ]

Bu Koryo sulolasining o?rtalarida Xansi va Xyanga ta?sirida sodir bo?lgan deb taxmin qilinadi.

Maqsadi [ tahrir | manbasini tahrirlash ]

Barcha umumiy she?riyat adabiyotining manbalari singari, sijo ham qo?shiq aytishga qaratilgan edi. Rasmiy she?riy xususiyatga ega bo‘lishining sababi shundaki, u ritmga qarab kuylanishi kerak edi, sijo uzun qilib tuzilgani sabab qo?shiq kuylash bilan bir vaqtda qo?shiq bilan qatordagi raqsni to‘liq ijro etish uchun vaqt kerak edi.

Mavzusi [ tahrir | manbasini tahrirlash ]

Sijoda maxsus holatlar yo?q edi, alohida mavzu ham qo?yilmagan. Binobarin, bir necha istisno hollar bundan mustasno, hozirgi zamondan oldingi sijoda har bir sijoning birinchi bobi sarlavha sifatida berilgan. Hozirgi zamon sijosida esa shoir umumiy she?rga o‘xshab bevosita sarlavha qo‘shadi.