|
Ten artykuł nale?y dopracowa?
:
|
Tadeusz Chorzelski
(ur.
21 maja
1928
, zm.
21 stycznia
1999
) ? polski
dermatolog
, jeden z tworcow
immunodermatologii
.
Urodzony w 1928 r. w
Korycinie
we wschodniej Polsce. Po wybuchu drugiej wojny ?wiatowej znalazł si? w bardzo trudnej sytuacji, gdy zgin?ł ojciec, a matka ? bez zawodu ? pozostała z dwojgiem dzieci. W tym okresie ucz?szczał jednak do szkoły ?redniej.
Jako kilkunastoletni chłopak pracował w fabryce, a za zarobione pieni?dze pobierał lekcje gry na skrzypcach. Po?niej wst?pił do partyzantki i brał udział w
powstaniu warszawskim
, a jeszcze po?niej mieszkał w Domu Dziecka w Sopocie ? domu dla dzieci, ktorych rodzice zgin?li. Tam uko?czył szkoł? ?redni? i muzyczn?, maj?c mo?liwo?? rozwoju swego talentu muzycznego, ktory oceniony został tak wysoko, ?e premier przyznał mu stypendium dla wybitnie uzdolnionej młodzie?y.
Wykształcenie i kariera zawodowa
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Od 1949 r. był na studiach lekarskich w
Akademii Medycznej w Warszawie
, ktor? uko?czył w 1954 r.
W 1954 rozpocz?ł prac? w Klinice Dermatologicznej Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1959 r. uzyskał stypendium na wyjazd do Monachium, gdzie rozpocz?ł badania stanow rzekomonowotworowych. W czasie pobytu w Monachium opanował j?zyk niemiecki i angielski. W 1961 r. uzyskał stopie? naukowy dr. med. na podstawie rozprawy ?Badania nad powstawaniem konstytucjonalnej akantolizy”, w ktorej wykazał, ?e genetyczna
choroba Haileya
jest wrodzon? skłonno?ci? do odczynu akantolitycznego pod wpływem ro?norodnych bod?cow.
Okres zainteresowania histologi? został zako?czony w 1965 roku napisaniem wspolnie ze
Stefani? Jabło?sk?
podr?cznika ?Histopatologia skory”.
W 1964 r. przebywał w Bostonie w Tufts University, gdzie pod wpływem W. Levera zainteresował si? p?cherzyc? i chorobami p?cherzowymi. Tam te?, na Uniwersytecie Harvarda poznał
Alberta Coonsa
? tworc? immunopatologii, a w Buffalo zetkn?ł si? ze słynnym immunologiem E. Witebskim i
Ernst Beutnerem
? odkrywc? autoprzeciwciał p?cherzycy i pemfigoidu. Profesor Beutner, tworczy naukowiec rownie? o artystycznej naturze, odwa?ny w swoich oryginalnych my?lach ? był wspaniałym partnerem dla Tadeusza. Wspołpraca mi?dzy nimi, trwaj?ca przeszło 25 lat ? zaowocowała wieloma pracami oraz kilkoma monografiami po?wi?conymi immunodermatologii.
Zorganizowana w 1965 r. Pracownia Immunopatologii w Klinice Dermatologicznej odznaczała si? du?? aktywno?ci?, co zaowocowało bardzo licznymi pracami naukowymi. W 1965 r. Tadeusz uzyskał stopie? naukowy dr. habilitowanego na podstawie pracy immunologicznej ?Badania nad zjawiskiem LE”. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1977 r., a profesora zwyczajnego w 1985 r.
Jego dorobek obejmuje przeszło 400 oryginalnych prac naukowych, w znacznej wi?kszo?ci opublikowanych w presti?owym pi?miennictwie anglosaskim, 5 monografii wydanych w USA, 28 rozdziałow do obcoj?zycznych monografii w wi?kszo?ci we wspołpracy z Ernstem Beutnerem, w du?ej cz??ci w problemach dermatologicznych we wspołpracy ze Stefani? Jabło?sk?, cz??ciowo z Mari? Błaszczyk-Kostaneck?, podr?czniki polskie (?Histopatologia skory”, ?Choroby skory” oraz ?Choroby weneryczne” z S. Jabło?sk? ? 4 wydania, ostatnie w 1997 r.).
Monografie z dziedziny immunopatologii (ameryka?skie wydania od 1972 do 1989 r.) stanowi? referencyjne podr?czniki immunodermatologii.
Najwa?niejsze osi?gni?cia priorytetowe w dziedzinie immunopatologii dotycz?: ? znaczenia przeciwciał p?cherzycowych w diagnostyce, rokowaniu i ocenie leczenia p?cherzycy, tj. wykazaniu zale?no?ci mi?dzy poziomem przeciwciał a przebiegiem choroby; ? czynny udział, ł?cznie z S. Jabło?sk?, w wyodr?bnieniu LABD ? linijnej IgA dermatozy p?cherzowej oraz opracowaniu metod jej leczenia; ? Unikalnym osi?gni?ciem było wykrycie nowego markera immunologicznego
celiakii
i
choroby Duhringa
, ktoremu nadał nazw? IgAEmA. S? to przeciwciała endomysialne w glutenozale?nej enteropatii, wykrywane prost? metod? immunofluorescencyjn?.
Badania w tej dziedzinie, prowadzone wspolnie z gastrologami i pediatrami były przedmiotem licznych publikacji, 2 przewodow habilitacyjnych.
W Pracowni Immunopatologii wyszkolił znakomity zespoł, w ktorym wyro?nia si? prof.
Maria Błaszczyk-Kostanecka
i jego ?ona doc.
Maria Jarz?bek-Chorzelska
, znawca immunofluorescencji, autorka wielu prac z tej dziedziny.
Cierpiał na
stwardnienie zanikowe boczne
. Jeszcze w czasie choroby pracował, wspomagany przez S. Jabło?sk? tak, ?e kilka prac ukazało si? tu? przed jego ?mierci?. 9 lutego 1999 r. został pochowany na
Cmentarzu Wojskowym na Pow?zkach
(kwatera G-13-8)
[1]
.
Został wysoko oceniony przez immunologow polskich, czego wyrazem była presti?owa nagroda sekretarza naukowego PAN w 1973 r. za stwierdzenie autoimmunologicznego mechanizmu chorob p?cherzowych, a tak?e nagroda I stopnia Ministra Zdrowia za odkrycie przeciwciał endomysialnych. Szczegolnym wyro?nieniem było honorowe członkostwo Towarzystw Dermatologicznych USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Austrii, Meksyku i Norwegii.
Identyfikatory zewn?trzne: