Stanisław Błociszewski

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1804 Rogowo
Data i miejsce ?mierci	21 stycznia 1888 Grzybowo
Zawod, zaj?cie	oficer

Stanisław Błociszewski herbu Ostoja (ur. 8 maja 1804 w Rogowie , zm. 21 stycznia 1888 w Grzybowie ) ? oficer, powstaniec.

Syn Mateusza i Barbary z Pruskich. Słu?ył w wojsku pruskim; w 1827 został mianowany oficerem obrony krajowej (landwery). Gdy po wybuchu powstania listopadowego powołano go do pruskiego wojska, udał si? do wi?zionego w Głogowie gen. Jana Nepomucena Umi?skiego i przyczynił si? do jego ucieczki z twierdzy. Sam rownie? opu?cił szeregi pruskie i razem z Umi?skim wyruszył do Warszawy .

Za dezercj? z wojska pruskiego skazano go na ?mier? i wyrok wykonano in effige (po odczytaniu wyroku zaprowadzono skaza?cow pod szubienic?, na ktorej przyczepione były ich portrety, tu odczytano po raz wtory wyrok krolewski. Oprawca zdj?ł portrety i podeptał je, chor?gwiami wywijano ponad głowami skaza?cow.)

W Warszawie wst?pił do pułku pozna?skiego, sk?d odkomenderowano go na adiutanta gen. Bukowskiego , a nast?pnie przeniesiono do 2. pułku. W uznaniu waleczno?ci otrzymał złoty krzy? Virtuti Militari ; gen. Jozef Dwernicki wymienia go w swoim raporcie do Wodza Naczelnego w?rod innych odznaczonych w bitwie pod Stoczkiem . Razem z korpusem gen. Girolamo Ramoriny zło?ył bro? w Galicji i był internowany prawie przez rok. Po powrocie do W. Ks. Pozna?skiego aresztowany, skazany został wyrokiem s?du dywizyjnego za dezercj? na 20 lat wi?zienia, konfiskat? maj?tku, utrat? szlachectwa, kokardy pruskiej i stopnia oficerskiego. Wyrok ten krol pruski złagodził na 16-miesi?czne wi?zienie w fortecy głogowskiej.

W czasie powstania wielkopolskiego w 1848 Błociszewski był instruktorem oddziałow powsta?czych, po upadku powstania wi?ziony był przez czas dłu?szy w fortecy pozna?skiej.

W r. 1862 musiał cz??? swej ziemi sprzeda?; Ciołkowo oddał w dzier?aw? i osiadł w Poznaniu . Trzech synow Błociszewskiego wzi?ło udział czynny w powstaniu styczniowym . Błociszewski nale?ał do organizacji cywilnej Wielkiego Ksi?stwa Pozna?skiego i jako lustrator powiatu krobskiego , gosty?skiego i wschowskiego zajmował si? formowaniem oddziałow ochotniczych, zbieraniem broni i funduszow dla powstania. Z tego powodu, oskar?ony w procesie o zdrad? stanu przeciw Janowi Działy?skiemu i towarzyszom, przesiedział blisko dwa lata w wi?zieniu ?ledczym w Poznaniu i w Berlinie . W grudniu 1864 r. został uwolniony od winy i kary .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Polski Słownik Biograficzny , T-II str. 136