Rudolf Dreszer

płk Rudolf Dreszer (przed 1932)
generał brygady
Pełne imi? i nazwisko	Rudolf Eugeniusz Dreszer
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1891 Grodzisk Mazowiecki Imperium Rosyjskie
Data i miejsce ?mierci	22 pa?dziernika 1958 Waszyngton Stany Zjednoczone
Przebieg słu?by
Lata słu?by	1914?1946
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	201 Ochotniczy Pułk Szwole?erow Brygada Kawalerii ?Suwałki” Wile?ska Brygada Kawalerii 4 Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowodca pułku kawalerii dowodca brygady kawalerii dowodca dywizji piechoty dowodca grupy operacyjnej
Głowne wojny i bitwy	I wojna ?wiatowa wojna polsko-bolszewicka II wojna ?wiatowa kampania wrze?niowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Rudolf Eugeniusz Dreszer (ur. 27 lutego 1891 w Grodzisku Mazowieckim , zm. 22 pa?dziernika 1958 w Waszyngtonie ) ? generał brygady Wojska Polskiego , uczestnik I wojny ?wiatowej oraz walk o niepodległo?? Polski w wojnie z bolszewikami i w II wojnie ?wiatowej .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Rudolf Eugeniusz Dreszer był synem Jana Augusta (1863?1931), adwokat, notariusz, działacz niepodległo?ciowy ^[1] i Emilii z domu Rusch ^[2] . Jego bra?mi byli Zygmunt (1888?1947), polityk PPS , poseł, Gustaw (1889?1936), generał, Juliusz (1892?1937), oficer, adwokat. W 1900 wraz z rodzin? przeniosł si? do Cz?stochowy , gdzie jego ojciec zało?ył prywatn? kancelari?. W tym mie?cie bracia Dreszerowie ucz?szczali do Gimnazjum Rz?dowego ^[3] . W czasie rewolucji 1905 roku uczestniczył w strajku szkolnym . Wydalony ze szkoły w nast?pnym roku kontynuował nauk? w prywatnym Gimnazjum Polskim w Cz?stochowie. W gimnazjum został członkiem Zwi?zku Młodzie?y Polskiej ?Przyszło??”. W latach 1909?1914 studiował w Belgii na wydziale elektrycznym Politechniki w Liege .

W latach 1912?1913 odbył jednoroczn? słu?b? w 14 pułku huzarow w Cz?stochowie. W czasie I wojny ?wiatowej powołany do słu?by wojskowej w armii rosyjskiej, gdzie pełnił słu?b? na froncie od 1 sierpnia 1914 roku do 29 pa?dziernika 1917 roku. Nast?pnie wst?pił do I Korpusu Polskiego i słu?ył w wydziale wywiadowczym korpusu.

W dniu 1 listopada 1918 roku wst?pił do Wojska Polskiego i został komendantem miasta Chełm , pełni?c t? funkcj? do 17 listopada. Nast?pnie kolejno pełnił funkcj? zast?pcy dowodcy 7 pułku ułanow Lubelskich , szefa ł?czno?ci w dowodztwie 1 Dywizji Jazdy oraz dowodcy 201 Ochotniczego pułku szwole?erow .

W latach 1919?1921 słuchacz Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego . Po jej uko?czeniu był oficerem sztabu inspektora jazdy przy Inspektoracie Armii nr 1. 15 lipca 1924 został przydzielony do 3 pułku szwole?erow z rownoczesnym odkomenderowaniem do Inspektoratu Armii Nr 1 na sze?? tygodni ^[4] . W sierpniu odkomenderowanie zostało mu przedłu?one do 1 listopada tego roku ^[5] .

Szef sztabu 1 Dywizji Kawalerii (1924), dyrektor nauk w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudzi?dzu (pa?dziernik 1924 ? sierpie? 1927).

Nast?pnie przeszedł do słu?by liniowej, pełni?c kolejno funkcj? dowodcy 15 pułku ułanow Pozna?skich (sierpie? 1927 ? pa?dziernik 1931), Brygady Kawalerii ?Suwałki” (pa?dziernik 1931 ? kwiecie? 1937), Wile?skiej Brygady Kawalerii (kwiecie? 1937 ? sierpie? 1939). W tym czasie bronił sprawcow ci??kiego pobicia docenta Stanisława Cywi?skiego, Aleksandra Zwierzy?skiego i Zygmunta Fedorowicza za domnieman? obraz? Jozefa Piłsudskiego w gazecie Dziennik Wile?ski.

W okresie II RP został osadnikiem wojskowym w osadzie Orliczyn ( gmina Chotiaczow w wojewodztwie woły?skim ), wraz z nim osadnikami byli tam jego brat Juliusz oraz płk Stanisław Dreszer ^{[6] [7]} .

W ramach przygotowa? do wojny, został mianowany dowodc? Grupy Operacyjnej w Armii odwodowej ?Prusy” i wzi?ł udział w kampanii wrze?niowej , nast?pnie od 8 wrze?nia 1939 w składzie Armii ?Małopolska” .

Po kapitulacji przedostał si? przez Rumuni? do Francji , gdzie słu?ył w Polskich Siłach Zbrojnych , pełni?c funkcj? dowodcy 4 Dywizji Piechoty (stycze? ? kwiecie? 1940). Po upadku Francji przedostał si? do Wielkiej Brytanii, gdzie został dowodc? 5 Brygady Kadrowej Strzelcow (pa?dziernik 1940 ? stycze? 1941).

Nast?pnie od stycznia 1941 do stycznia 1942 roku bez przydziału, przebywał w obozie Rothesay na wyspie Bute w Szkocji, z prawem zamieszkania poza terenem obozu ^[8] . 30 grudnia 1941 roku przeniesiony w stan spoczynku ^[9] , do stycznia 1944 roku. Nast?pnie w dyspozycji Naczelnego Wodza. Zdemobilizowany w 1946 roku. Po demobilizacji wyjechał do Kanady , gdzie zamieszkał.

Zmarł w 1958 roku w Waszyngtonie .

Awanse [ edytuj | edytuj kod ]

• chor??y ? 1913
• podporucznik ? 1914
• porucznik ? 1918
• rotmistrz ? 1918
• major ? 1921
• podpułkownik ? 1924
• pułkownik ? 1 stycznia 1929 ze starsze?stwem z dniem 1 stycznia 1929 i 4. lokat? w korpusie oficerow kawalerii
• generał brygady ? ze starsze?stwem z dniem 19 marca 1938 w korpusie generałow

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Krzy? Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921) ^[10]
• Krzy? Niepodległo?ci (12 marca 1931) ^[11]
• Krzy? Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930) ^[12]
• Krzy? Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy w 1922 ^[13] )
• Złoty Krzy? Zasługi (10 listopada 1928) ^{[14] [15]}
• Medal Pami?tkowy za Wojn? 1918?1921
• Medal Dziesi?ciolecia Odzyskanej Niepodległo?ci
• Odznaka Sztabu Generalnego
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1928) ^[16]

Opinie [ edytuj | edytuj kod ]

Taktycznie przejawia do?? du?o temperamentu i inicjatywy, o zdrowych i słusznych zasadach działania broni, lecz oprocz tych dodatnich cech w szkoleniu daje si? wyczu? pewien schematyzm i niepewno?? siebie. Charakter do?? twardy i nie wpływowy, o bezwzgl?dnym os?dzie podwładnych i ich działa?. W metodzie szkolenia umie jasno i w zdrowy sposob podchodzi?, do zagadnie? taktycznych. Umysł jasny, zwi?zły, bez zbytnich frazesow. Ogolnie dobry. /-/ gen. D?b-Biernacki ^[17] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych . [dost?p 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939 . Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 762. ISBN  83-211-1096-7 .
• Krzysztof Kaczmarski: Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz oboz dyscyplinarny dla ?ołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940-1943) . Rzeszow-Warszawa: Instytut Pami?ci Narodowej, 2020. ISBN  978-83-8098-813-2 . OCLC 276981965 .
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałow Wojska Polskiego 1918?1939 . Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994, s. 104. ISBN  83-11-08262-6 .
• Rudolf Dreszer . sejm-wielki.pl. [dost?p 2015-11-09].

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Almanach Absolwentow IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Cz?stochowie