Regina Gerlecka
(ur.
2 marca
1913
w osadzie Niesiekowka, zm.
12 marca
1983
w
Lublinie
) ? polska
szachistka
, pierwsza mistrzyni Polski w szachach, badacz literatury polskiej. Nauczycielka
tajnego nauczania
podczas
okupacji niemieckiej
w czasie
II wojny ?wiatowej
.
Była jedn? z czołowych polskich szachistek w 30. XX wieku. W
1935
i
1937
roku dwukrotnie zdobyła tytuły
mistrzyni Polski w szachach
. Rownie? dwa razy zwyci??ała w mistrzostwach Warszawy kobiet (w 1935 samodzielnie, natomiast w 1939 ? wspolnie z
Ro?? Herman
).
Najwi?kszy sukces w karierze odniosła w 1935 r., zajmuj?c z wynikiem 6½ pkt (z 9 partii) II miejsce (za
Ver? Menchik
) w rozgrywanym podczas
szachowej olimpiady
w
Warszawie
turnieju o
mistrzostwo ?wiata kobiet
. W
lwowskim
miesi?czniku "Szachista" napisano wowczas o niej
[1]
:
Zaszczytne drugie miejsce zaj?ła bardzo utalentowana mistrzyni Polski i Warszawy p. Regina Gerlecka, broni?c godnie honoru polskich szachistek. Wicemistrzostwo ?wiata jest wspaniałym sukcesem i nale?y jeszcze du?o si? spodziewa? po młodziutkiej p. Gerleckiej, ktora dzi? ju? nale?y do małej garstki najlepszych szachistek ?wiata.
Po raz drugi reprezentowała Polsk? na turnieju o mistrzostwo ?wiata w 1937 r. w
Sztokholmie
, jednak nie udało si? jej powtorzy? sukcesu z turnieju warszawskiego (ostatecznie podzieliła 10-16. miejsce z rezultatem 7 pkt z 14 partii).
Uczestniczyła w bardzo dobrze obsadzonym turnieju kobiecym w
Semmering
w 1936 r., zajmuj?c dzielone V-VII miejsce z rezultatem 6 pkt z 11 partii (zwyci??yła
Sonja Graf
)
[2]
.
Po wojnie probowała powroci? do czynnego ?ycia szachowego, jednak bez sukcesow. Wyst?piła w pierwszym powojennym finale mistrzostw Polski kobiet w
Łodzi
w
1949
r., zdobywaj?c co prawda br?zowy medal, ale w turnieju, ktory był bardzo słabo obsadzony (wystartowały zaledwie 3 zawodniczki). Po tych zawodach definitywnie wycofała si? z szachow.
W 1932 uko?czyła gimnazjum w Inowrocławiu, w latach 1932-1936 studiowała polonistyk? na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskała tytuł magistra na podstawie pracy
Rok 1905 w literaturze polskiej
, napisan? na seminarium
Jozefa Ujejskiego
. W 1934 opublikowała tom wierszy
Człowiek sentymentalny
. W latach 1937-1939 pracowała jako nauczycielka w warszawskich gimnazjach
im. Krolowej Jadwigi
i im. Anny Wazowny.
Pod koniec 1939 roku, wspolnie z kole?ank? ze studiow,
Agrypin? Nowick?
zacz?ły prowadzi? tajne komplety z zakresu gimnazjum. Nast?pnie od 1 pa?dziernika 1940 do 1 stycznia 1942 r. uczyła w Prywatnej Szkole Powszechnej Tobolcewa przy
ul. Puławskiej
[3]
.
Po II wojnie ?wiatowej pracowała pocz?tkowo jako nauczycielka na ?l?sku, od 1949 do 1952 pracowała w kuratorium o?wiaty w Łodzi. W 1952 została zatrudniona jako zast?pca profesora na Uniwersytecie Łodzkim, była autorem skryptu
Zarys historii literatury radzieckiej. Dla studentow 3. roku filologii polskiej i neofilologii z wyj?tkiem filologii rosyjskiej.
(1953), od 1954 kierowała tam Zakładem Literatury Polskiej XX w., nale?ała do zwolennikow radzieckiego stylu w badaniach naukowych. Po 1956 była za to krytykowana, podobnie jak za brak odpowiedniego formalnego wykształcenia (miała tylko magisterium) i nominacj? z przyczyn politycznych. W 1958 przeniosła si? na
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
, pocz?tkowo pracowała jako zast?pca profesora, nast?pnie jako starszy wykładowca, w 1958 obroniła prac?
kandydack?
Wczesna tworczo?? Władysława Orkana 1897-1902
[4]
. W 1969 mianowana docentem, od 1973 kierowała Zakładem Literatury Polskiej Realizmu i Pozytywizmu Instytutu Filologii Polskiej UMCS.