Joachim Lelewel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Lelewel
Ilustracja
Joachim Lelewel (po 1831)
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1786
Warszawa

Data i miejsce ?mierci

29 maja 1861
Pary?

Narodowo??

polska

Dziedzina sztuki

literatura stosowana

Wa?ne dzieła
  • Polska, dzieje i rzeczy jej
  • Polska wiekow ?rednich
podpis
Portret Joachima Lelewela w wieku dojrzałym (fotografia rysunku)
Grob Lelewela na cmentarzu Na Rossie w Wilnie (2010)
Tablica upami?tniaj?ca Joachima Lelewela na Kamienicy Lelewelow (Dulfusowskiej) przy ul. Długiej 4 w Warszawie
Sala Joachima Lelewela na Uniwersytecie Wile?skim (2009)
Sztandar Krolestwa Polskiego z sali Sejmu, wywieziony po powstaniu listopadowym przez Joachima Lelewela
Pierwsze miejsce pochowku Joachima Lelewela na cmentarzu Montmartre w Pary?u

Joachim Lelewel (ur. 22 marca 1786 w Warszawie , zm. 29 maja 1861 w Pary?u ) ? polski historyk, bibliograf [1] , slawista, numizmatyk , poliglota (znał 12 j?zykow), heraldyk , działacz polityczny oraz wolnomularz . Idee Joachima Lelewela wywarły wpływ na kształtowanie si? ?wiatopogl?du Edwarda Dembowskiego [2] .

Rodzina [ edytuj | edytuj kod ]

Pochodził z rodziny szwedzkiej Loelhoeffel de Leowensprung, osiadłej w Prusach Wschodnich [3] .

Jego dziadkiem był Henryk Loelhoeffel von Lowensprung , lekarz nadworny krola Augusta III . Ojciec Joachima, Karol Maurycy był prawnikiem i skarbnikiem Komisji Edukacji Narodowej (1778-1794), otrzymał polski indygenat (1775) ze zmian? nazwiska na Lelewel.

Bra?mi Joachima byli Jan Paweł , in?ynier i malarz, oraz Prot Adam , oficer napoleo?ski.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Profesor i poseł [ edytuj | edytuj kod ]

Profesor Liceum Krzemienieckiego , Uniwersytetu Wile?skiego i Uniwersytetu Warszawskiego .

Członek czynny Towarzystwa Krolewskiego Przyjacioł Nauk w Warszawie w 1829 roku [4] .

Lelewel był rownie? zało?ycielem, w 1815 roku, Tygodnika Wile?skiego ? czasopisma o charakterze naukowo-literackim, na łamach ktorego debiutował m.in. Adam Mickiewicz .

Poseł na sejm Krolestwa Polskiego (1830).

Powstanie listopadowe [ edytuj | edytuj kod ]

Był prezesem zało?onego w trakcie powstania listopadowego Towarzystwa Patriotycznego (1/12/1830) ? radykalnego odłamu obozu powsta?czego, d???cego do wprowadzenia fundamentalnych reform społecznych. Jako najpopularniejszy przywodca kojarzony z lewic? rewolucyjn? został w propagandzie reakcyjnych przeciwnikow okrzykni?ty ?Tygrysem Polskim”, cho? w rzeczywisto?ci zajmował stanowisko legalistyczne i bronił zachowawczej polityki Jozefa Chłopickiego [5] . Był członkiem kierowanej przez Adama Czartoryskiego Rady Administracyjnej (3/12-18/12/1830).

Poseł na sejm powsta?czy (18/12) z powiatu ?elechowskiego [6] , przewodnicz?cy sejmowej Komisji Praw Organicznych i Administracyjnych.

Przypisuje mu si? zorganizowanie demonstracji patriotycznej 25 stycznia 1831, ku czci dekabrystow . Jako poseł z powiatu ?elechowskiego wojewodztwa podlaskiego na sejm powsta?czy [7] podpisał 25 stycznia 1831 akt detronizacji Mikołaja I Romanowa [8] . Jest prawdopodobnie autorem hasła Za wolno?? nasz? i wasz? , ktore widniało na sztandarach powsta?czych.

Był członkiem Rz?du Narodowego Krolestwa Polskiego (od 29 stycznia do 5 pa?dziernika 1831).

5 pa?dziernika 1831 wraz z oddziałami powsta?czymi pod dowodztwem ostatniego wodza naczelnego powstania gen. dyw. Macieja Rybi?skiego przekroczył granic? Krolestwa Polskiego i Prus w okolicach wsi Jastrz?bie , gdzie ogłoszono kapitulacj? i zło?ono bro?. Wraz z armi? na emigracj? udały si? te? władze powsta?cze z ostatnim prezesem Rz?du Narodowego Bonawentur? Niemojowskim , członkowie sejmu , liczni politycy oraz znani poeci porucznik Wincenty Pol i Seweryn Goszczy?ski . Odchodz?c na obczyzn? o?wiadczyli, ?e nie zrezygnuj? z podj?tego celu. Po przekroczeniu granicy pruskiej na rzece Pissie wraz z ?ołnierzami armii polskiej został internowany w obozie nad Drw?c? w okolicach zabudowa? klasztoru franciszkanow w Brodnicy .

Podczas powstania listopadowego została mu przekazana dokumentacja z kancelarii Pawła Monrenheima , kierownika kancelarii dyplomatycznej Krolestwa Polskiego. Zgodnie z ustaleniami historykow, odpowiada za zniszczenie cz??ci z 30 kartonow poufnej korespondencji dyplomatycznej. Pobudki, jakimi si? kierował, pozostaj? nieznane [9] .

Emigracja [ edytuj | edytuj kod ]

Po upadku powstania emigrował z kraju. Był członkiem sejmu powsta?czego na emigracji [10] . Był członkiem Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich w Pary?u w 1832 roku [11] . Na emigracji był działaczem, a po kilku latach przywodc? Młodej Polski , zało?onej w szwajcarskim Bernie 12 maja 1834 przez Feliksa Nowosielskiego, Stolzmana, F. Gordaszewskiego, K. Zaleskiego i J. Dybowskiego połtajnej organizacji o charakterze demokratyczno-republika?skim, zwi?zanej z Młod? Europ? Giuseppe Mazziniego . W 1834 roku zaocznie skazany przez władze rosyjskie na powieszenie za udział w powstaniu listopadowym [12] . W 1837 zało?ył i kierował Zjednoczeniem Emigracji Polskiej , ktore d??yło do politycznego zjednoczenia całej polskiej emigracji (nie myli? ze Zjednoczeniem Emigracji Polskiej powstałym w Pary?u w 1866 roku).

Politycznie był zwolennikiem ustroju republika?skiego.

Zainicjowana przez niego tzw. szkoła lelewelowska (badaj?ca procesy historyczne w ich cało?ci) miała istotny wpływ na rozwoj polskiej historiografii. W latach 1842?1852 w Poznaniu na podstawie jego prac historycznych powstały Staro?ytno?ci Polskie , pierwsza polska encyklopedia historyczna napisana przez przedstawicieli tej szkoły: J?drzeja Moraczewskiego , Emila Kierskiego , Antoniego Popli?skiego , Jana Konstantego ?upa?skiego [13] [14] .

Był członkiem honorowym Pozna?skiego Towarzystwa Przyjacioł Nauk [15] . W 1847 roku wybrano go na wiceprezesa Mi?dzynarodowego Towarzystwa Demokratycznego [16] . Na bankiecie zało?ycielskim Towarzystwa we wrze?niu tego roku Lelewel spotkał Karola Marksa , z ktorym nawi?zał przyjacielsk? relacj? i zaanga?ował w działalno?? dla sprawy niepodległo?ci Polski [17] .

26 maja 1861 ci??ko chory przewieziony został przez przyjacioł z Brukseli do prywatnej kliniki w Pary?u . Proba ratowania jego zdrowia nie powiodła si? i trzy dni po?niej Lelewel zmarł [18] . Po uroczystym nabo?e?stwie został pochowany na cmentarzu Montmartre [18] .

W 1929 r., w zwi?zku z 350. rocznic? zało?enia Uniwersytetu Wile?skiego , z ktorym Lelewel był zwi?zany, jego prochy zostały sprowadzone do Wilna i zło?one na cmentarzu Na Rossie [18] .

Pomysłodawca odznaczenia w randze orderu ? Gwiazda Wytrwało?ci ”.

Genealogia [ edytuj | edytuj kod ]

4. Henryk Loelhoeffel von Lowensprung      
    2. Karol Maurycy Lelewel
5. Konstancja von Jauch        
      1. Joachim Lelewel
6. Franciszek Ignacy Szeluta-Małynicki h. Kalwaria    
    3. Ewa Szeluta-Małynicka h. Kalwaria    
7. Antonina Cieciszowska z Cieciszewa h. Pierzchała      
 

Joachim Lelewel w filmie [ edytuj | edytuj kod ]

Posta? Joachima Lelewela wyst?puje w filmie Młodo?? Chopina (1951) w re?yserii Aleksandra Forda . W rol? historyka wcielił si? Tadeusz Białoszczy?ski .

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny . Julian Krzy?anowski (red.). T. 1: A?M. Warszawa: Pa?stwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 555. ISBN  83-01-05368-2 .
  2. Narski 1969 ↓ , s. 379.
  3. Wiesława Albrecht-Szymanowska: Lelewel Joachim. W: Dawni pisarze polscy od pocz?tkow pi?miennictwa do Młodej Polski . T. 2. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 320. ISBN  83-02-08101-9 .
  4. Lista imienna członkow Towarzystwa Krolewskiego Przyjacioł Nauk w Warszawie w styczniu 1829 roku, [Warszawa], [1829], s. 4.
  5. ?bikowski 1981 ↓ , s. 252.
  6. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do bada? nad histori? XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 481, 586.
  7. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do bada? nad histori? XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 481.
  8. Dayarusz Sejmu z R. 1830?1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Krakow 1907, s. 245.
  9. Piotr   Wincenciuk , Policje tajne w Krolestwie Polskim (1815?1830) i dzieje ich spu?cizny aktowej , ?Miscellanea Historico-Archivistica”, T. 19, 2012, s. 203?222 .
  10. Walenty Zwierkowski, O Sejmie w Emigracji, Poitiers 1839, s. 10.
  11. Druk ulotny, odezwa Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich, Pary? 23 sierpnia 1832, niepaginowana.
  12. Tygodnik Petersburski 1834, nr 89, s. 533.
  13. Moraczewski 1982 ↓ .
  14. Gloger 1901 ↓ .
  15. Bolesław Erzepki, Spis członkow Towarzystwa Przyjacioł Nauk w Poznaniu, Pozna? 1896, s. 3.
  16. Norman Davies , ?Bo?e Igrzysko. Historia Polski. Wydanie poszerzone”, Krakow 2010, s. 27.
  17. Adam   Ciołkosz , Karol Marks a powstanie styczniowe | Lewicowo.pl [online], lewicowo.pl [dost?p 2022-06-14] .
  18. a b c Joachim Lelewel (1786-1861) [online], dzieje.pl [dost?p 2022-04-30] ( pol. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]