Joachim Roch Hempel (ur. ok. 1744 , zm. 26 lutego 1810 w Puławach ), polski architekt i budowniczy.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Słu?ył w wojsku jako adiutant przy hetmanie polnym litewskim Jozefie Sosnowskim ; od lat 70. pracował jako architekt i budowniczy w słu?bie rodu Czartoryskich . Zajmował si? m.in. przebudow? rezydencji Aleksandry z Ogi?skich Czartoryskiej w Siedlcach ( 1783 ) oraz rozbudow? i przekształceniem rezydencji w Puławach. Zaprojektował i kierował budow? po?nobarokowego ko?cioła w Magnuszewie w powiecie kozienickim (1786-1787, ufundowanego przez Konstancj? z Czartoryskich Zamoysk?); Hempelowi przypisywany jest rownie? ko?cioł w Fajsławicach (powiat Krasnystaw ), podobny do ko?cioła w Magnuszewie.

Ogłosił kilka prac dotycz?cych budownictwa, m.in. O sposobie budowania z ubitej ziemi, czyli stawiania ?cian ziemnych długotrwałych i od ognia bezpiecznych osobliwie dogodnych okolicom niedostatek drzewa cierpi?cym (1803). Opracował rownie? kilka przekładow publikacji z tej dziedziny, m.in. O budowaniu piecow cegielnianych, w ktorych cegła torfem wypala si?, i sposobach tym?e wypalania Gilly'ego (1804).

Był dwukrotnie ?onaty; po owdowieniu po?lubił w sierpniu 1786 Zuzann? Hoffman, z ktor? miał sze?ciu synow i sze?? corek. Jednym z synow był Joachim (1787-1874), oficer szwole?erow, s?dzia pokoju powiatu łukowskiego.

?rodła [ edytuj | edytuj kod ]

• Tadeusz S. Jaroszewski, Joachim Hempel , w: Polski Słownik Biograficzny , tom IX, wyd. 1960-1961