Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Minkiewicz
(ur.
25 czerwca
1914
w
Petersburgu
, zm.
29 maja
1981
w
Warszawie
) ? polski pisarz, satyryk.
Absolwent
Uniwersytetu Warszawskiego
(studiował filozofi?). W latach 1940?1941 kierował
wile?skim
teatrem satyrycznym. Był kontynuatorem poezji
Skamandrytow
. Po przenosinach do
Warszawy
wspołpracował z
okupacyjnymi
teatrami jawnymi
. W duecie ze
Stefanem Strausem
, pod pseudonimem ?Stru? i Kieliszek” pisał teksty do rewii i operetek, m.in.
Moczymy nogi, czyli porwanie pupilek
, wystawione w Teatrze Małych Form w grudniu w 1943
[1]
.
Wydał m.in. zbiory wierszy
Nic ?wi?tego
(1939),
Kazania i skargi
(1946),
Pigułki
(1951),
Sonety warszawskie i pierwsze wiersze
(1956),
Wiersze wybrane 1944-1954
(1954). Był ponadto autorem humoresek, felietonow satyrycznych, szopek politycznych (wraz ze
?wi?topełkiem Karpi?skim
), polskiego libretta do operetki
Pi?kna Helena
Offenbacha
, utworow dla dzieci (zbior wierszy
Lenin w Poroninie
, 1951;
Ikar i społka
, 1949;
Mi? z parasolem
, 1946 i inne). Wspołpracował z ?
Przekrojem
”, ?
Szpilkami
”, ?
Cyrulikiem Warszawskim
”. Zajmował si? przekładami, głownie literatury rosyjskiej. Jest autorem wiersza
Lenin w Poroninie
mylnie przypisywanego Julianowi Tuwimowi.
W 1955 roku otrzymał Nagrod? Pa?stwow? II stopnia
[2]
oraz
Medal 10-lecia Polski Ludowej
[3]
.
Pochowany na
cmentarzu Pow?zki Wojskowe w Warszawie
(kwatera C37-3-8)
[4]
.
- Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny
, tom I, PWN, Warszawa 1984
- Lesław Bartelski
,
Polscy pisarze wspołcze?ni 1944-1970
, Agencja Autorska, Warszawa 1972