Iwan Antanowicz

Iwan Antanowicz
	Profesor, doktor nauk filozoficznych
Alma Mater	Mi?ski Pa?stwowy Instytut Pedagogiczny J?zykow Obcych
Habilitacja	1973
Profesura	1977
	Prorektor
Uczelnia	Akademia Nauk Społecznych przy KC KPZR
Okres spraw.	1987??

Iwan Antanowicz
?ван Антанов?ч
Pełne imi? i nazwisko	Iwan Iwanawicz Antanowicz
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1937 ; Domasze
	Minister spraw zagranicznych Republiki Białorusi
Okres	od 13 stycznia 1997 ; do 4 grudnia 1998
Poprzednik	Uładzimir Sia?ko
Nast?pca	Urał Łatypow
	Zast?pca ministra spraw zagranicznych Republiki Białorusi
Okres	od 18 wrze?nia 1995 ; do 13 stycznia 1997
	Deputowany do Rady Najwy?szej Białoruskiej SRR X kadencji
Okres	od 1980 ; do 1985
Przynale?no?? polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi
	Sekretarz i członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Rosyjskiej FSRR
Okres	od 1990 ; do 1991
Przynale?no?? polityczna	Komunistyczna Partia Rosyjskiej FSRR
Poprzednik	stanowisko utworzone
Nast?pca	stanowisko zlikwidowane
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Iwan Iwanawicz Antanowicz ( biał. ?ван ?ванав?ч Антанов?ч , ros. Иван Иванович Антонович , Iwan Iwanowicz Antonowicz ; ur. 3 kwietnia 1937 w Domaszach w gminie Darewo ) ? radziecki , białoruski i rosyjski j?zykoznawca , filozof , wykładowca i polityk , w latach 1995?1997 zast?pca ministra, a w latach 1997?1998 minister spraw zagranicznych Republiki Białorusi. Posiada obywatelstwo Białorusi i Rosji, oceniany jako polityk powi?zany z Federacj? Rosyjsk?. Doktor nauk filozoficznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego ), profesor ; zajmuje si? badaniem historii filozofii społecznej, socjologii, teorii polityki.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Młodo?? i działalno?? w Zwi?zku Radzieckim [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? 3 kwietnia 1937 roku we wsi Domasze , w gminie Darewo powiatu baranowickiego wojewodztwa nowogrodzkiego II Rzeczypospolitej . W 1960 roku uko?czył Mi?ski Pa?stwowy Instytut Pedagogiczny J?zykow Obcych ^[1]^[2], uzyskuj?c wykształcenie tłumacza ^[3]. W 1973 roku uzyskał stopie? doktora nauk filozoficznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego ). W 1977 roku otrzymał tytuł profesora ^[1]^[2]. W latach 1959?1960 ^[2] pracował w Instytucie Filozofii i Prawa Akademii Nauk Białoruskiej SRR , w Białoruskiej Encyklopedii Radzieckiej . Był pracownikiem Sekretariatu ONZ , stałym przedstawicielem Białoruskiej SRR w UNESCO ^[1]^[2]. Od 1967 roku nale?ał do Komunistycznej Partii Zwi?zku Radzieckiego (KPZR) ^[4]. W latach 1977?1987 oddelegowany był do pracy partyjnej ^[4]^[2]. Od 1979 roku pełnił funkcj? szefa Wydziału Kultury Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi ^[1]. W latach 1980?1985 był deputowanym do Rady Najwy?szej Białoruskiej SRR X kadencji ^[4]. Od 1987 roku pracował jako prorektor Akademii Nauk Społecznych przy KC KPZR . W latach 1990?1991 pełnił funkcj? sekretarza i członka Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Rosyjskiej FSRR ^[1]^[2].

Działalno?? w niepodległej Białorusi [ edytuj | edytuj kod ]

Po rozpadzie ZSRR i zakazie działalno?ci KPZR Iwan Antanowicz wrocił na Białoru? ^[1]^[3]. W latach 1993?1995 pracował jako dyrektor Białoruskiego Naukowo-Technicznego Instytutu Informacji i Prognozowania ^[1]^[2]. Wchodził w skład gremium kierowniczego białorusko-ameryka?skiej społki Mi?dzynarodowa Izba Informacyjna. W czasie kampanii wyborczej poprzedzaj?cej wybory prezydenckie w 1994 roku był aktywnym członkiem sztabu premiera Wiaczasłaua Kiebicza i wyst?pował przeciwko jego kontrkandydatowi Alaksandrowi Łukaszence ^[2]. 7 czerwca 1994 roku w czasie audycji w białoruskim radiu oskar?ył Łukaszenk? o nacjonalizm , argumentuj?c, ?e ten rzekomo wyst?pił kiedy? w j?zyku białoruskim . Zdaniem politologa Andreja Lachowicza tego rodzaju ataki medialne były mało profesjonalne i przynosiły skutek odwrotny od zamierzonego ^[5].

Mimo to, 18 wrze?nia 1995 roku ^[6] prezydent Łukaszenka mianował Antanowicza zast?pc? ministra spraw zagranicznych Białorusi ^[4]^[2]. Od 13 stycznia 1997 ^[7] do 4 grudnia 1998 roku ^[8] pełnił funkcj? ministra spraw zagranicznych Białorusi ^[1]. B?d?c na tym stanowisku, w 1997 roku starał si? usprawiedliwi? w oczach społeczno?ci mi?dzynarodowej stanowisko Białorusi w sprawie aresztowania grupy dziennikarzy rosyjskiej stacji telewizyjnej ORT . W 1998 roku sprzyjał rozwi?zaniu konfliktu wokoł osiedla letniskowego Drozdy. Po przej?ciu w stan spoczynku pracował jako wykładowca w Białoruskim Uniwersytecie Kultury ^[4]. Nast?pnie wyjechał do Federacji Rosyjskiej ^[3].

Pogl?dy [ edytuj | edytuj kod ]

Iwan Antanowicz okre?la si? mianem komunisty i podkre?la, ?e nigdy nie nale?ał do ?adnej innej partii politycznej ^[9].

Jego zdaniem tylko dwa pa?stwa ?naprawd?” brały udział w II wojnie ?wiatowej ? ZSRR i Stany Zjednoczone . Pierwszy z tych krajow miał walczy? na kontynencie, a drugi ? na Oceanie Spokojnym . Antanowicz bardzo pozytywnie ocenił ?wiat dwubiegunowy z czasow zimnej wojny . Jego zdaniem panuj?cy wowczas porz?dek zabezpieczał Ziemi? przed wojn? j?drow?, a oba owczesne supermocarstwa chciały unikn?? ?niepotrzebnych ofiar”. Rozpad ZSRR Antanowicz ocenił jako tragedi? i kl?sk? Wschodu, przy czym jego zdaniem Zachod rownie? nie odniosł zwyci?stwa. Antanowicz ma jednoznaczne negatywne zdanie o prezydencie ZSRR Michaile Gorbaczowie (ktorego nazywa oszustem) i prezydencie Federacji Rosyjskiej Borysie Jelcynie (ktorego nazywa pijakiem). Jego zdaniem ci dwaj politycy doprowadzili do upadku Zwi?zku Radzieckiego ^[9].

Iwan Antanowicz negatywnie ocenia sytuacj? Unii Europejskiej . Jego zdaniem Niemcy podporz?dkowały pozostałych członkow i celowo wprowadzaj? ich w spiral? długow, czego przykładem jest Grecja . Antanowicz ma nieprzychylny stosunek do kanclerz Niemiec Angeli Merkel , ktor? nazywa ?łachudr?”. Jego zdaniem kraje byłego bloku wschodniego , ktore wybrały drog? integracji z Uni? Europejsk?, poniosły kl?sk? gospodarcz? i polityczn?. Według niego maj? one bardzo niewielk? suwerenno?? i w drugiej dekadzie XXI wieku ?adne z nich nie zdołało osi?gn?? poziomu rozwoju gospodarczego z roku 1991. Jako przykład podał Estoni? , gdzie rzekomo ?sytuacja wygl?da jak tu? po wojnie”. Zdaniem Antonaua Europ? z kryzysu mo?e wyprowadzi? tylko bardzo mocny autorytaryzm ^[9].

Antanowicz pozytywnie ocenił okres historii Białoruskiej SRR od 1945 do 1990 roku. Według niego republika rozwijała si? wowczas na rowni z przoduj?cymi krajami Europy, powstawały w niej uniwersytety, laboratoria, teatry. Okre?lił Białoru? mianem ?radzieckiego projektu”. Jego zdaniem wspołczesna, niepodległa Białoru? jest politycznie i gospodarczo najbardziej konsekwentna w?rod krajow byłego ZSRR. Antanowicz nie jest jednak zwolennikiem realizacji w niej socjalistycznego modelu rozwoju. Według niego Białoru? znajduje si? w stanie powa?nej zale?no?ci gospodarczej od Federacji Rosyjskiej, lecz zachowuje pełn? suwerenno?? polityczn?. Antanowicz uwa?a, ?e j?zyk polski jest na Białorusi obcy i nie nale?y dopuszcza? do jego rozprzestrzeniania si?. Pot?pił m.in. obecno?? napisow po polsku w Ko?ciele ?w. Szymona i ?w. Heleny w Mi?sku . Nie ma jednak nic przeciwko temu, by na Białorusi u?ywane były j?zyki rosyjski, białoruski i ??ydowski”. Antanowicz uwa?a rownie?, ?e kraju na miejsce ?agresywne propagowanie katolicyzmu ” ^[9].

Według Antanowicza aneksja Krymu przez Federacj? Rosyjsk? była aktem zemsty na Zachodzie za oderwanie Kosowa od Serbii . Wojn? na Donbasie ocenia z kolei jako rezultat ?ucisku rasowo-etnicznego” dokonywanego na miejscowej ludno?ci. Antanowicz ocenia, ?e Ukraina i Rosja znalazłyby wyj?cie z kryzysu, ale nie chc? do tego dopu?ci? Stany Zjednoczone ^[9]. To ostatnie pa?stwo zdaniem Antanowicza rz?dzone jest nie przez prezydenta, lecz przez grupy masonow ^[9].

Oceny [ edytuj | edytuj kod ]

W opinii politologa Piotra Natczyka wyznaczenie Iwana Antanowicza, ktory na pocz?tku lat 90. był sekretarzem Komunistycznej Partii Rosji, na stanowisko ministra spraw zagranicznych, było dowodem na umocnienie si? w tamtym okresie czynnika rosyjskiego w białoruskiej polityce ^[10]. Natczyk zwrocił uwag?, ?e jednocze?nie z Antanowiczem mianowany został na ro?ne stanowiska cały szereg zwolennikow ?cisłych wi?zi Białorusi z Federacj? Rosyjsk?. Ponadto tego rodzaju zmiany kadrowe miały ?wiadczy? o potrzebie Łukaszenki zabezpieczenia propagandowego jego polityki wschodniej ^[11].

Prace [ edytuj | edytuj kod ]

Iwan Antanowicz zajmuje si? badaniem historii filozofii społecznej, socjologii, teorii polityki ^[2]. Jest autorem publikacji:

Amierikanskaja bur?uaznaja aksiołogija na słu?bie imprierializma . Mi?sk: Nauka i tiechnika, 1967. ( ros. ) .
Sowriemiennaja ?fiłosofskaja antropołogija”: kriticzeskij oczerk . Mi?sk: Nauka i technika, 1970. ( ros. ) . * Socyjalnaja patołogija kapitalizma: konkriet.-ist. analiz . Mi?sk: Biełaru?, 1974. ( ros. ) .
Socyalnoje kriedo bur?uaznogo gumanizma . Mi?sk: Wyszejszaja szkoła, 1976. ( ros. ) .
Socyołogija SSZA: problemy i poiski rieszenij . Mi?sk: Wydawnictwo Białoruskiego Uniwersytetu Pa?stwowego , 1976. ( ros. ) .
Licznost' i socyalnoje prognozirowanije: (kritika futuroł. koncepcyj) . Mi?sk: Akademia Nauk BSRR , Instytut Filozofii i Prawa, 1977. ( ros. ) .
Socyalnoje razwitije i problema progriessa: kritika nowiejsz. bur?uaz. koncepcyj . Mi?sk: Biełaru?, 1977. ( ros. ) .
Kapitalizm i socyalnyj kontrol: (kritika tieorii i praktiki soc. kontrola w bud?uaz. socyołogii . Moskwa: Mysl, 1978. ( ros. ) .
Antimonopolisticzeskaja bor'ba w stranach kapitała na sowriemiennom etapie . Mi?sk: Wydawnictwo Białoruskiego Uniwersytetu Pa?stwowego, 1979. ( ros. ) .
Bur?uzaznaja socyołogiczeskaja tieorija: krit. oczerk osnow. naprawlenij, koncepcyj, katiegorij . Cz. 1: Etapy ewolucyi. Mi?sk: Wyszejszaja szkoła, 1980. ( ros. ) .
Bur?uzaznaja socyołogiczeskaja tieorija: krit. oczerk osnow. naprawlenij, koncepcyj, katiegorij . Cz. 1: Dialektika krizisa. Mi?sk: Wyszejszaja szkoła, 1981. ( ros. ) .
Sowriemiennyj kapitalizm: socyołogija krizisa: proizwodstwo . Mi?sk: Wyszejszaja szkoła, 1987. ( ros. ) .
Sowriemiennyj kapitalizm: socyodinamika własti . Moskwa: Akademika Nauk Społecznych przy KC KPZR , 1990. ( ros. ) .
Socyodinamika idieołogij . Mi?sk: Nawuka i technika, 1995. ( ros. ) .
Polse sowriemiennosti: oczerk cywilizacyi modiernizma i postmodiernizma . Mi?sk: Biełaruskaja nawuka, 1997. ( ros. ) .
Jewrosojuz, ?Nowaja Jewropa”, SSZA i Rossija: stratiegija intiegracyi i dobrososiedstwa . Moskwa: MAKS Press, 2007. ( ros. ) .
Gieopoliticzeskije wyzowy Rossii i miroporiadok XXI wieka . Moskwa: MAKS Press, 2007. ( ros. ) .
Socyołogija modiernizacyi kurs lekcyj . Moskwa: MAKS Press, 2010. ( ros. ) .
Biełaru? w głobalnom mirie: dialektika stanowlenija i intiegracyi . Mi?sk: Kni?nyj Dom, 2014. ( ros. ) .

Nagrody i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Order ?Znak Honoru” (ZSRR) ^[4];
Medal Franciszka Skaryny (1 kwietnia 1997) ? za aktywn? działalno?? na rzecz realizacji strategii polityki zagranicznej, umocnienia suwerenno?ci pa?stwowej i znaczny wkład w rozwoj nauk humanistycznych ^[12];
Honorowy Tytuł ?Zasłu?ony Działacz Nauki Republiki Białorusi” ;
Gramota Pochwalna Rady Najwy?szej Białoruskiej SRR ^[4].

?ycie prywatne [ edytuj | edytuj kod ]

Iwan Antanowicz jest ?onaty, ma cork? ^[4]. Posiada obywatelstwa Białorusi i Rosji ^[13]. Twierdzi, ?e przyja?nił si? z białoruskim pisarzem Wasilem Bykauem , z ktorym prowadził korespondencj?. Odmawia jednak opublikowania jej tre?ci. Poza znajomo?ci? j?zykow rosyjskiego i białoruskiego ^[9] doskonale włada te? trzema j?zykami obcymi ^[1], m.in. angielskim ^[9].

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Kto… ↓ , s. 19
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Беларуская… ↓ , s. 381
↑ ^a ^b ^c Пяткев?ч i Руб?нчык 2011 ↓ , s. 1178
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Kto… ↓ , s. 20
↑ Ляхов?ч 2011 ↓ , s. 126
↑ А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 18 сентября 1995 г. №382 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)]. ( ros. ) .
↑ А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №32 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. ( ros. ) .
↑ А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 4 декабря 1998 г. №589 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. ( ros. ) .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Зм?цер Панкавец : Былы м?н?стр замежных справа? Беларус? назва? Меркель ≪лахудрай≫ . Nasza Niwa , 2015-01-27. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-03)]. ( biał. ) .
↑ Натчык 2011 ↓ , s. 273
↑ Натчык 2011 ↓ , s. 274
↑ А. Лукашэнка : Указ Прэзiдэнта Рэспубл?к? Беларусь ад 1 красавiка 1997 г. №221 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-22)]. ( biał. ) .
↑ Вольга М?цкев?ч : Яка?ле?ск?: Арабы пускаць грошы на вецер не будуць . Europejskie Radio dla Białorusi , 2011-08-16. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. ( biał. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Антанов?ч ?ван ?ванав?ч. W: Рэдкал.: Г. П. Пашко? ? ?нш.: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т . T. 1: А ? Аршын. Mi?sk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 1996, s. 381. ISBN 985-11-0036-6 . ( biał. ) .
Centrum Naukowo-Analityczne ?Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi . Białystok : Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska ? Białoru?. ISBN 83-913780-0-4 .
Андрэй Ляхов?ч : Увядзеньне пасады прэзыдэнта Беларус?: перадумовы ? наступствы. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Пал?тычная г?сторыя незалежнай Беларус? (да 2006 г.) . Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 123?128. ISBN 80-86961-16-8 . ( biał. ) .
Пётра Натчык : Беларуская намэнклатура ? л?н?? разлому ? яе асяродзьдз?. Кадравая пал?тыка Лукашэнк?. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Пал?тычная г?сторыя незалежнай Беларус? (да 2006 г.) . Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 265?276. ISBN 80-86961-16-8 . ( biał. ) .
Алесь Пяткев?ч , Вольф Руб?нчык : Каротк?я зьвестк? аб некаторых беларуск?х пал?тыках, акты?ных у 1991?2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Пал?тычная г?сторыя незалежнай Беларус? (да 2006 г.) . Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178?1213. ISBN 80-86961-16-8 . ( biał. ) .

[a-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Kto… ↓ , s. 19

[c-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Беларуская… ↓ , s. 381

[g-3] Пяткев?ч i Руб?нчык 2011 ↓ , s. 1178

[b-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Kto… ↓ , s. 20

[d-5] Ляхов?ч 2011 ↓ , s. 126

[h-6] А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 18 сентября 1995 г. №382 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)]. ( ros. ) .

[i-7] А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №32 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. ( ros. ) .

[j-8] А. Лукашенко : Указ Президента Республики Беларусь от 4 декабря 1998 г. №589 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. ( ros. ) .

[m-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Зм?цер Панкавец : Былы м?н?стр замежных справа? Беларус? назва? Меркель ≪лахудрай≫ . Nasza Niwa , 2015-01-27. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-03)]. ( biał. ) .

[e-10] Натчык 2011 ↓ , s. 273

[f-11] Натчык 2011 ↓ , s. 274

[k-12] А. Лукашэнка : Указ Прэзiдэнта Рэспубл?к? Беларусь ад 1 красавiка 1997 г. №221 . old.bankzakonov.com. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-22)]. ( biał. ) .

[l-13] Вольга М?цкев?ч : Яка?ле?ск?: Арабы пускаць грошы на вецер не будуць . Europejskie Radio dla Białorusi , 2011-08-16. [dost?p 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. ( biał. ) .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]