Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Nikołajewicz Winokurow
Aleksandr Nikołajewicz Winokurow
(
ros.
Александр Николаевич Винокуров, ur.
9 sierpnia
1869
w
Jekaterynosławiu
, zm.
9 listopada
1944
w
Moskwie
) ?
rosyjski
rewolucjonista, komunista,
radziecki
polityk, przewodnicz?cy S?du Najwy?szego ZSRR (1924-1938).
1888-1894 studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Moskiewskiego, od 1893 zwi?zany z ruchem rewolucyjnym w Rosji. Był jednym z zało?ycieli organizacji socjaldemokratycznej w Jekaterynosławiu, za co 1895 został aresztowany i uwi?ziony, a 1897 skazany na zesłanie na
Syberi?
, z ktorej wrocił w 1902. Od 1898 członek
SDPRR
, po rozłamie w partii
bolszewik
, 1902-1904 pracował jako lekarz w
Kormie
, 1905-1908 w
Jekaterynburgu
, po?niej w
Petersburgu
. W 1917 pełnił funkcj? przewodnicz?cego Rady Kolegium Lekarzy, od pa?dziernika 1917 przewodnicz?cy Miejskiej Dumy Piotrogrodu, a od 1917 członek Kolegium Ludowego Komisariatu Pracy Rosyjskiej Republiki Radzieckiej. Od 20 marca 1918 do 4 listopada 1919 i ponownie od 16 kwietnia 1920 do 30 czerwca 1921 był ludowy komisarz ubezpiecze? społecznych
RFSRR
, 1921-1924 członek Centralnej Komisji Walki z Głodem przy
WCIK
, od stycznia 1924 do maja 1938 przewodnicz?cy S?du Najwy?szego ZSRR, nast?pnie do ?mierci szef wydziału Ludowego Komisariatu Ochrony Zdrowia ZSRR. Odznaczony
Orderem Czerwonego Sztandaru
. Pochowany na
Cmentarzu Nowodziewiczym
.
