Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De
Vrede van Westminster
is een overeenkomst tussen
Nederland
en
Engeland
die is getekend op
15 april
1654
(5 april 1654 (OS)
juliaanse kalender
[1]
) aan het einde van de
Eerste Engels-Nederlandse Oorlog
die begon op
29 mei
1652
.
[2]
Er waren verschillende oorzaken voor de oorlog tussen de Republiek en Engeland. De belangrijkste waren:
- Handelsconcurrentie tussen beide landen.
- Wraak voor de ondersteuning door de Republiek van de afgezette
Karel I van Engeland
.
- Afwijzing door de Republiek van Engelse voorstellen tot de vorming van een land.
Tijdens de oorlog wist Engeland de Republiek meer schade toe te brengen dan andersom. In 1653 blokkeerde de Engelse vloot een tijd lang de Noordzee, waardoor de handel en de import van graan in Nederland stil vielen. En in de
Slag bij Ter Heijde
versloeg Engeland de Nederlandse vloot, waarbij
Maarten Tromp
sneuvelde.
Door deze verliezen was de
Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden
gedwongen de Engelse voorwaarden te aanvaarden.
De
Akte van Navigatie
(Scheepvaartwetten) van
Cromwell
werd door de Republiek erkend. Deze wet verbood niet-Engelse schepen om goederen van buiten
Europa
naar
Engeland
te vervoeren, en verbood bovendien drie met name genoemde landen om enig goed naar Engeland te transporteren. Deze regels waren speciaal opgesteld om de superieure handelspositie van de Nederlanden aan te tasten. Ze sloten Nederland uit van de handel met Engeland, hetgeen verklaart dat deze wet de aanleiding was geweest tot de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog. Het Verdrag van Westminster van 1654 verviel toen het concept van
territoriale wateren
werd ingevoerd.
Het Verdrag van Westminster had een geheim bijvoegsel: de
Akte van Seclusie
, waarbij de Staten van Holland beloofden nooit de zoon van Willem II, de latere
Willem III van Oranje
, tot stadhouder te benoemen. Omdat er nauwe banden waren tussen de
Stuarts
en de
Oranjes
, en de Oranjes de Stuarts hadden gesteund tijden de
Engelse Burgeroorlog
, had Cromwell aangedrongen op deze clausule. Als leider van de
staatsgezinden
waren
Johan de Witt
en zijn oom
Cornelis de Graeff
de tegenstander van de Oranjes en was hij akkoord gegaan.
De concurrentie tussen beide landen was met de oorlog en het verdrag nog niet opgelost. Na de restauratie van de Stuarts werd het verdrag herroepen, maar de bepalingen van de Scheepvaartwet bevestigd.
Op aandringen van de
City
begon Engeland kort daarna een nieuwe
oorlog
.
- ↑
[1]
- ↑
Davenport, Frances G. (ed.)
(1929; repr. 2012).
European Treaties Bearing on the History of the United States and Its Dependencies, Vol.2 1650-1697
. The Lawbook Exchange, Ltd, p. 7.
ISBN 1-58477-422-3
.