Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ida van Nijvel
(ca.
592
-
Nijvel
, 8 mei
652
), ook
Itta
of
Iduberga
genoemd, was een vrouw uit hoge bestuurlijke kringen, dochter van de markgraaf van de Schelde, die trouwde met
Pepijn van Landen
(huwelijk in 614). Ze was de moeder van
Gertrudis van Nijvel
,
Begga
en
Bavo
.
Een van haar zoons,
Grimoald
, werd net als zijn vader
hofmeier
van
Austrasie
. Ida was vermoedelijk een dochter van de markgraaf van de Schelde
Arnoald
, die een achterkleinzoon was van
Tonantius Ferreolus (senator)
en van
Cloderic
.
Ida stichtte na het overlijden van haar man diverse
kloosters
, onder andere de
Abdij van Nijvel
(650) en die van
Fosses-la-Ville
. Dit was in die tijd een manier om wereldlijke macht te handhaven.
Ida wordt na haar dood, net als haar kinderen Gertrudis, Begga en Bavo, binnen de
Rooms-Katholieke Kerk
vereerd als
heilige
. Haar feestdag is op
8 mei
. Zij wordt door gelovigen aangeroepen voor hulp tegen de huidziekte
erysipelas
en tegen tandpijn.
Daarnaast is er ook de mystica
Ida van Nijvel
(
1190
-
1231
). Zij was de geestelijke leidsvrouw van
Beatrijs van Nazareth
. De levensbeschrijving van Ida van Nijvel is opgesteld in de zeventiende eeuw, waardoor men twijfelt aan de historische exactheid van deze
biografie
.