Arthur Docters van Leeuwen
|
|
Arthur Docters van Leeuwen in 2013
|
Algemene informatie
|
Volledige naam
|
Arthur Winfried Hein Docters van Leeuwen
|
Geboren
|
8 mei
1945
Den Haag
|
Overleden
|
14 augustus 2020
Den Haag
|
Nationaliteit
|
Nederlands
|
Beroep
|
(top)ambtenaar, bestuurder
|
Bekend van
|
BVD
|
Overig
|
Politiek
|
D66
(tot 2002)
,
VVD
(vanaf 2002)
|
Arthur Winfried Hein Docters van Leeuwen
(
Den Haag
,
8 mei
1945
? aldaar,
14 augustus
2020
) was een
Nederlandse
jurist
en
topambtenaar
, die onder meer hoofd van de
BVD
, voorzitter van het
College van procureurs-generaal
en voorzitter van de
Autoriteit Financiele Markten
was.
Docters van Leeuwen werd geboren te Den Haag en groeide op in
Zeist
, waarnaar de familie in 1946 was verhuisd. In 1963 deed hij eindexamen aan het
gymnasium
, daarna studeerde hij
rechten
in Utrecht waar hij lid werd van
Unitas
. In 1969 studeerde hij af in
staats-
en
bestuursrecht
. Docters van Leeuwen overleed in 2020 op 75-jarige leeftijd.
[1]
[2]
Docters van Leeuwen begon zijn loopbaan in 1969 als ambtenaar op de afdeling wetgeving, hoofdafdeling Pensioenen en Wachtgelden, directoraat-generaal Overheidspersoneelsbeleid bij het
Ministerie van Binnenlandse Zaken
. Daarna was hij van 1970 tot 1980 inspecteur der Rijksfinancien bij het
ministerie van Financien
.
In 1980 keerde hij terug op het Ministerie van Binnenlandse Zaken als plaatsvervangend directeur politie op het directoraat-generaal Openbare Orde en Veiligheid. In 1981 werd hij plaatsvervangend directeur-generaal voor Openbare Orde en Veiligheid.
Begin 1989 werd Docters van Leeuwen benoemd als hoofd van de
Binnenlandse Veiligheidsdienst
(BVD), de huidige
AIVD
. Hij werd in 1995 opgevolgd door
viceadmiraal
Nico Buis
.
Op 1 januari 1995 werd hij
procureur-generaal
bij het
Gerechtshof Den Haag
en voorzitter van het
College van procureurs-generaal
. In
1998
raakte hij als procureur-generaal in conflict met toenmalig
minister van Justitie
Winnie Sorgdrager
. Dit leidde tot zijn ontslag (Zie de
Affaire van Sorgdrager en de procureurs-generaal
). Over deze affaire werd in 2003 een
docudrama
gemaakt, gebaseerd op het boek
Klem in de draaideur
van
Ad van Liempt
en
Ger van Westing
.
Van september 1999 tot 1 juni 2007 was hij bestuursvoorzitter van de
Autoriteit Financiele Markten
(AFM) en haar rechtsvoorganger Stichting Toezicht Effectenverkeer (STE). Na zijn pensionering was Docters van Leeuwen onder andere voorzitter van
Holland Financial Centre
,
research fellow
aan de
Nederlandse School voor Openbaar Bestuur
en voorzitter van de adviesraad bij IRS, een bedrijf dat zich richt op integriteits- en veiligheidsvraagstukken.
[3]
In 2005 was hij aanwezig op de
Bilderbergconferentie
te Rottach-Egern, Duitsland.
[4]
In november 2008 werd hij benoemd als commissaris bij Aegon namens de overheid.
In oktober 2009 kreeg Docters van Leeuwen van de Nederlandse Orde van Advocaten de opdracht uit te zoeken hoe het toezicht op advocaten kon worden verbeterd. In zijn advies, dat in april 2010 verscheen, pleitte hij voor een sterkere positie van de
deken
.
[5]
In juli 2011 werd hij een van de drie Nederlandse bestuurders bij
Oilinvest
, nadat het bedrijf de banden met de vroegere Libische staatsaandeelhouders had verbroken en de aandelen waren overgegaan naar een stichting. Oilinvest is een van de grootste van oorsprong Libische bedrijven in Europa, dat vanuit Ridderkerk via dochters in verschillende Europese landen ruim 3.000 benzinestations van
Tamoil
en een aantal raffinaderijen exploiteert.
Docters van Leeuwen was gedurende 20 jaar lid van
D66
, tot 2002. Hij stapte over naar de
VVD
. Bij de VVD maakte hij deel uit van een commissie die het
beginselprogramma
van de partij vernieuwde. Het concept van het nieuwe
Liberaal Manifest
werd op 25 februari 2005 gepresenteerd.
[6]
[7]
Hij trok zich terug als
VVD
-kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2006, omdat hij de 10e plaats op de lijst te laag vond. Daarnaast stak het hem dat
Fred Teeven
op de 5e plaats stond. "Daarmee geeft de VVD zichtbaar de voorkeur aan een lijn die de mijne niet is", aldus Docters van Leeuwen in een brief aan VVD-partijleider
Mark Rutte
.
In de jaren zestig publiceerde hij onder het
pseudoniem
Hein Wybrand
een aantal erotische verhalen in
Maatstaf
die in 1971 door uitgeverij Bert Bakker werden uitgegeven onder de titel
Het reservaat
.
Op 30 november 2011 kwam onder zijn eigen naam het sprookjesboek
Late sprookjes
uit bij uitgeverij
Prometheus
(
ISBN 9789044619133
).
Medio oktober 2013 verscheen bij uitgeverij
Prometheus
een dichtbundel van zijn hand getiteld
Weggewaaid
.
Daarnaast werkte hij aan een proefschrift over de institutionalisering van overheidsorganisaties. Zijn beoogd promotor was
Uri Rosenthal
.
In 2020 publiceerde uitgeverij
Prometheus
postuum zijn memoires onder de titel:
Arthur Docters van Leeuwen: een spoor van vernieuwing
.
Bronnen, noten en/of referenties
|