Pri la aliaj signifoj de OTO rigardu en
OTO
.
Oto
,
latine
:
Marcus Salvius Otho
, naski?is jare
32
mortis jare
69
estis
romia
imperiestro jare
69
, de la 15-a de januaro al la 16-a de aprilo.
Monero de Oto
Oto devenis de antikva aristokrata etruska familio kaj naski?is en Ferentinum (nun nomata Ferento) apud
Viterbo
en Italio. Inter liaj prauloj estis etruskaj princoj. Lia patroflanka avo estis Marcus Salvius Oto, kies gepatroj estis Romia kavaliro kaj virino de malalta rango (eble eks-sklavino) kaj kiu infanis inter la domanaro de
Livia A?gusta
, edzino de
A?gusto Cezaro
. Pro la influo de Livia, la avo de Oto i?is senatano kaj atingis la rangon
pretoro
. La patro de Oto estis
Lucius Oto
.
Oto estis inter la ekstravagancaj amikoj de
Nerono
?is la jaro 58 kiam, ur?ata de sia bela edzino
Popea Sabina
, li konatigis ?in kun Nerono. ?i i?is la amorantino de Nerono, eksedi?is de Oto, kaj persvadis la imperiestron forsendi lin al la provinco
Luzitanio
, kie Oto restis ?. dek jarojn. Li regis la provincon kun modereco tiuepoke rara. Kiam
Galbo
, provincestro de la najbora Hispania Tarraconensis, ribelis kontra? Nerono, Oto akompanis lin al
Romo
. Galbo estis maljuna kaj mankis al li infanoj: kura?igata de la prognozoj de astrologoj, Oto esperis sukcedi lin, kaj eniris sektretan akordon kun Titus Vinius, favorato de Galbo, promesante edzi?i kun ties filino. Tamen en januaro 69 Galbo formale adoptis Lucius Calpurnius Piso Licinianus. Pro anta?aj ekstravagancoj Oto mem suferis grandegajn financojn problemojn, sed li trovis sufi?e da mono por a?eti la subtenon de dudek-tri anoj de la
pretora gvardio
. La 15-an de januaro Oto, prezentinte siajn kutimajn respektojn al Galbo, kaj sin senkulpigis, dirante ke li havis ur?ajn privatajn aferojn. Li rapidis al siaj komplicoj, kiuj eskortis lin al la barakejo de la pretora gvardio, kie oni deklaris lin imperiestro. Kun gvardistoj li revenis al la Forumo de Romo, kie la kohorto gvardanta Oton forlasis lin kaj la soldatoj murdis Oton, Pison kaj aliaj. La senatanoj agnoskis lin imperiestro. Helpis Oton ke la pretora gvardio malkontentis pro ke ili neniam ricevis mondonojn de Galbo pro sia subteno de lia ribelo kontra? Nerono.
Oto resta?ris la statuojn de Nerono kaj remetis ties funkciulojn en iliajn anta?ajn postenojn. Li promesis juste regi la imperion, kaj pla?is al la senato ke li milde traktis Marius Celsus, amiko de Galbo kaj nomumata estonta konsulo. Tamen kiam li legis la paperojn de Galbo, Oto lernis ke
Vitelio
, kiu komandis legionojn en Germanio, jam komencis gravan ribelon kaj estis survoje kun armeo al Italio. Oto devis fari preparojn por milito. Li esperis malebligi la eniron de Vitelio en Italion, sed tro malfruis. Apud la rivero
Pado
okazis la decida batalo, per kiu Oto malvenkis. Oto, per digna parolado, adia?is siajn armeon, dirante, la? la historiisto Dio Cassius (Dio Kasio), "Pli justas ke unu pereas por ?iuj, ol multaj por unu". Li enliti?is kaj la venontan matenon ponardis al si la koron. Kelkaj liaj soldatoj anka? sin mortigis.