El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ludmila NOVIKOVA
(
ruse
Людмила Новикова
) estas rusia kaj sovetunia
esperantistino
. La? la kroniko de la
Esperantista klubo "Revo"
en
Tjumeno
, en kiu raporti?as ekde la jaro 1975 aparte bonaj kontaktoj al la esperantistoj de urbo
Miass
, ?i kun
Tatjana Aleksandrovna Koptjagina
meze de la dua duono de la 20-a jarcento aparte aktivis en la loka esperantista asocio
Mahalita Stelo
de la urbo
Miass
en la
?eljabinska regiono
.
Ludmila Novikova estis inter la organizaj motoroj de la
Sovetia Esperantista Junulara Movado
, kaj abunde tradukis el la rusa al Esperanto, iom anka? el la franca, tiel ke ?i akcepti?is kiel membro de la
Moskva skolo
de esperantlingvaj verkistoj. Inter ?iaj tradukoj interalie estas la bildrakonta trilogio "
1825: Komploto
", "
1905: Prologo
" kaj "Rusia revolucio de 1917: Kiel tio okazis?" pri la historia vojo de la monarkia
Rusia Imperio
al
Sovetunio
. Krome ?i tradukis poezion de poetinoj kiel ekzemple
Anna A?matova
kaj
Marina Cvetajeva
, kaj en
1999
estis inter la tri rusaj verkistoj kiuj tradukis la esperantlingvan verkon
La dan?era lingvo
de
Ulrich Lins
pri la persekutoj de kaj stalinismo kaj naziismo kontra? la esperantistoj al la rusa, je librotitolo "
Opasnij jazik
".
El la franca ?i interalie poezie tradukis al Esperanto la kanzonon "La anasa forpaso" (france
La cane de Jeanne
) de la
kanta?toro
Georges Brassens
.
- Ludmila Novikova:
Ne?boruloj
. Rusino kiu suferas malfacila?on revenante hejmen tra Germanio, partikulare ?e
Essen
, kie policano detektas eksterle?an funckiadon de la veturiganta
buso
, memoras kiel dum la
Unua Mondmilito
?ia avo, militprizonulo, ricevis iel helpon de
germanoj
, por reveni hejmen.
Beletra Almanako
(
26
), junio 2016. pp. 32-41.
