| Libera Francio
|
|
|
|
|
|
| ekzilregistaro
? provizora registaro
|
| Geografio
|
| ?efurbo
:
|
|
| Lo?antaro
|
|
|
|
|
|
|
| ?tat-strukturo
|
|
|
|
| Anta?aj ?tatoj:
|
Postsekvaj ?tatoj:
|
| Elstaraj historiaj eventoj
|
| Diplomatiaj Rilatoj
|
|
|
|
|
|
Aliancanoj
|
|
|
Charles de Gaulle
.
Medalo de la Libera Francio
La
Libera Francio
estas eksterlanda rezista organiza?o fondita en
Londono
de
generalo de Gaulle
sekve de lia
alvoko
de la
18-a de junio
1940
. La armitaj fortoj ali?intaj al la Libera Francio estis nomitaj
Liberaj Francaj Fortoj
(FFL). ekde la
13-a de julio
1942
, la ≪ Libera Francio ≫ estis alinomita ≪ Batalanta Francio ≫ de la
franca Nacia Komitato (ekzili?inta franca registaro)
por marki la ali?on de la Libera Francio kaj ≪ de grupi?oj en Francio, kiuj aktive partoprenis en la rezistado ≫
[1]
.
La Libera Francio kaj ties armeo oficiale ?esis ekzisti en la
1-a de a?gusto
1943
, sed ilia agado da?ris kun
CFLN
kaj la
Franca Armeo por la Liberigo
.
Felix Eboue
, guberniestro de
?ado
, akceptis
Charles de Gaulle
en 1940.
Memormonumentoj al la ?ipanoj de la
komerca ?iparo
de la Libera Francio en
Paimpol
en Bretonio.
En julio 1940, la Libera Francio enhavis ?irka?
7 000 homojn
. ?ia membraro notinde kreskis, en a?gusto-septembro 1940, sekve de la ali?o de pluraj afrika, oceaniaj kaj aziaj kolonioj : Kondominiumo de Nov-hebridoj (nun
Vanuatuo
) (la 22-an de julio),
?ado
(la 26-an de a?gusto),
Franca Kamerunio
(la 27-an de a?gusto),
Respubliko Kongo
(la 28-an de a?gusto) kaj
Ubangi-?ari
(la 31-an de a?gusto), ≪ Kontoroj de Hindio ≫ (la 7-an de septembro),
Franca Polinezio
(la 9-an de septembro) kaj
Nov-Kaledonio
(la 24-an de septembro
[2]
). Tiuj ali?oj, plie, donas al la Libera Francio teritorion kaj do ?tatan dimension kaj ne plu nur milita dimensio. Fine de septembro 1940, Britoj kaj FFL tamen malsukcesis akiri la ali?on de la
Franca Okcidenta Afriko
,
albordi?a provo al Dakaro
estis forpelita : AOF restis provizore en la
re?imo de Vichy
.
En decembro 1940, la Liberaj Francaj Fortoj enhavis
27 000 homojn
,
24 ?ipojn
kaj centon da diverstipaj aviadiloj
[3]
.
La
12-an de novembro
1940
,
Gabono
, kies guberniestro estis anoncita sian ali?on anta? ol repreni sian vorton
[4]
, estis
konkerita
de la solaj FFL : tiam la tuta
Franca Ekvatora Afriko
estis sub regado de la Libera Francio. En julio
1941
,
Sirio
kaj la
Granda Libano
, tiam administrataj de Francio la?
mandato de la Ligo de Nacioj
, estis
invaditaj kaj konkeritaj
de FFL kaj britoj. Tiuj lastaj, post sia
konkero de Madagaskaro
, ?in redonos al la Libera Francio la (
14-an de decembro
1942
). Du francaj batalionoj ? la estontaj mar?batalionoj n° 21-24 ? ali?igis
?ibutio
al la Libera Francio la
27-an de novembro
1942
.
La insuloj
Sankta-Piero kaj Mikelono
(la
24-an de decembro
1941
), same kiel
Valiso kaj Futuno
(la
2-an de majo
1942
) kaj
Reunio
(la
28-an de novembro
1942
), estis ali?igitaj per la
Liberaj Francaj Maraj Fortoj
(FNFL).
Monumento al la Liberaj Francoj starigitaj en
Greenock
, en Skotlando; ?i memorigas pri ilia kontribuo en la
batalo de Atlantiko
.
La
Konferenco de Brazzaville
estis kunsido de francaj politikistoj en la ekzilo kaj altrangaj oficiroj de la kolonioj okazinta en
Brazzaville
, kiu tiam estis la ?efurbo de
Franca Ekvatora Afriko
, en januaro 1944. En ?i oni diskutis la politikajn, sociajn kaj ekonomiajn reformojn plenumotajn en la Franca Kolonia Afriko.
- ↑
Oficiala Gazeto de la Batalanta Francio
, n° 9.
- ↑
1940 - la ?losilaj datoj de la esti?o de FNFL
- ↑
Dominique Lormier. (2006)
C'est nous les Africains : L'epopee de l'armee francaise d'Afrique 1940-1945
,
p. 48
.
ISBN 2-286-02021-3
.
- ↑
Pierre Montagnon,
La France coloniale, tome 2
, eldonejo "Pygmalion-Gerard Watelet", 1990, pa?o 28-a