Kino
(oficiala vorto) estas arto de
kinematografio
(el la
antikva greko
“κ?νημα” (movo) kaj “γρ?φειν” (skribi)). Kinematografio estas resuma nomo por ?iuj agadoj rilataj al
kamerao
,
filmo
kaj filmado (produktado de filmoj, metodoj kaj procedoj de filma te?niko, organizado de distribuo, vendado).
Kameraado
estas fako pli speciala rilatante al la laboro de
kameraisto
.
La vorto "kinematografio" estas uzata anka? pri
filmoj
kaj registrado de rapidaj movoj kun alta bilda
frekvenco
(ekz. por esplorado de eksplodoj).
La?
Francisko Azorin
,
kinematografo
estas
Aparato por projekcii movi?antajn bildojn sur ekranon.
[1]
Li indikas
etimologion
el la greka
kinema + graphos
(mova bildo). Kaj li aldonas la terminojn
kinematografejo
a?
kinejo
por
Salono, teatreto, loko por projekciaj spektakloj
;
kinetofono
, por
parolanta filmo
.
[2]
Kinematografio estas bazita sur la biologia neperfekteco de la homa organismo, precipe en
vidkapablo
, kiun ka?zas la t.n.
inerto de la homa okulo
. Tiu ?i fiziologia neperfekteco poste ka?zas, ke rapida alternado de projekciataj bildoj dum tre mallonga tempa periodo montri?as al la
cerbo
pere de la
optika nervo
kiel neinterrompita agado (la bildo ne ?iri?as kaj ?i estas perceptata per la cerbo kiel kontinua movo). Tiu ?i interesa
fiziologia
fenomeno estas hodia? uzata ne nur en klasika kinematografio, sed anka? dum spektado de
televidilo
kaj bildoj vidigataj per
komputila ekrano
. Filmoj utiligas tiun efekton, projekciante pli ol 10 bildojn
sekunde
(kutime 24), kio kreas en la cerbo
iluzion
de movado (en televido: 25 bildoj sekunde).
Eksperimenta kinarto
, a? pli simple eksperimenta kino, estas tiu kiu ampleksigas a? movas la limojn de la konvencia esprimaniero de la kinarto kaj ?efe de la rakonta kino tradicie strukturita ?irka? historia intriga rakonto, respektante eble nur la skeleton de scenaro, uzante novajn rimedojn por esprimi kaj sentigi emociojn, espertojn, sentojn, mondorigardojn, kritikojn al la propra kinarto ktp. En multaj filmoj, la rakonto permesas vojon al eksperimentoj de tipo forma, kaj oftas la uzado de plastikaj a? ritmaj rimedoj, ligite al la traktado a? manipulado de la figuro a? la sono.
Nombro de bildoj sekunde (25 a? pli)
[
redakti
|
redakti fonton
]
Fotokunmeta?o de famaj italaj aktoroj kaj re?isoroj
Kiel kroma profesio ekde la plej fruaj epokoj de la kino kiel jam industria komerco, oni povas konsideri
gazetojn
pri kino kiel grava parto de la kina etoso. La celo estis de ?iam duobla: nome propagandi filmojn, aktorojn, re?isorojn ktp., kaj informi pri profesia kritikaro, disvolvigo de la filmado, nova?oj pri la ricevo de ?iu filmo, ktp. Vidu ekzemple artikolon pri
Sight & Sound
.
La
filmindustrio
a?
kinindustrio
konsistas el la teknologiaj kaj komercaj rimedoj de
filmofarado
, t.e.,
filmoproduktorado
, filmo-
studioj
,
kinematografio
,
animacio
,
filmoproduktado
,
scenarverkado
, anta?-produktado, postproduktado,
kinfestivaloj
, distribuado; kaj
aktoroj
, kino-
re?isoroj
kaj alia filmteama laboristaro.
La iluzioj a? vidotrukoj uzitaj en kino, televido, teatro, videoludoj, kaj similaj industrioj simulilaj de imagitaj okaza?oj en rakonto a? virtuala mondo estas tradicie nomitaj
specialaj efektoj
.
Figuranto
a?
statisto
estas terminoj uzataj en la medio de spektakloj por la persono sen kategorio de aktoro kiu aperas nur fone kaj ne parolas en a?debla dialogo.
- HomeMadeFilms
Filmista retpa?aro - artikoloj pri filmoj, iliaj kreintoj kaj filma tekniko (aktualigata ?iusemajne)