El Vikipedio, la libera enciklopedio
Gambovjolo
estas
kordinstrumento
. ?i sonas malpli la?te kaj malpli brile ol la violono, sed tamen delikate kaj mistere. La? registro ?i pli similas al la violon?elo. ?i ofte pensigas pri vo?o e?anta en la memoro, kiel en la kompona?o de
Marin Marais
Les voix humaines
, kaj ?i povas esti anka? tenere karesa, kiel en la duetoj de la
Sinjoro de Sainte-Colombe
,
Concerts pour deux violes egales
.
Ofte ?i estis uzata nur por ludi la
basan
akompanadon, a? akompani solistan muzikilon, ekzemple
klavicenon
. Ekzemple en la muziko de la
angla kampardancado
la baso estas ludata de gambovjolo.
[1]
?i anka? estis multe ludata, precipe en
Anglio
, en
gambovjolaroj
, t.e. kolektoj de pluraj gambovjoloj diversregistraj. Tia muziko, komponata precipe en la unua duono de la 17-a jarcento, estas kompleksa, revema, subtila, kaj nuancoplena.
Pli malfrue oni anka?, precipe en Francio, ludis ?in kiel solistan instrumenton. Unu inter la plej famaj komponistoj por solista gambovjolo estis la tiel nomata
Sinjoro de Sainte-Colombe
.
La historie lasta komponisto por la gambovjolo estis la germana
Karl Friedrich Abel
.
Post ?ia malfavori?o (ekde la 18-a jarcento) kaj forgesi?o flanke de ?iuj krom la historiistoj kaj muzeogardistoj, oni remalkovris la belecon de ?ia sono kaj de la muzika?oj komponitaj por ?i. Kelkaj muzikistoj refamigis ?in en la malfrua 20-a jarcento.
[
kiu?
]
La kataluna muzikisto kaj komponisto Jordi Savall estas unu el la plej estimataj gambovjolaj ludistoj internacie.
[2]
Komponistoj, kiuj verkis por la gambovjolo:
Angloj:
- William Byrd
- John Dowland
- John Jenkins
- William Lawes
- Matthew Locke
- Henry Purcell
Francoj:
- Monsieur de Sainte-Colombe
- Marin Marais
- Francois Couperin
- Antoine Forqueray
Germanoj:
- Karl Friedrich Abel
- Johann Sebastian Bach
Nuntempe: