Dionisius die Grote
(
Grieks:
Διον?σιο?) was die 14de pous en
patriarg van Alexandrie
vanaf 28 Desember 248 tot sy dood op 22 Maart 264. Die meeste inligting wat oor hom bekend is, kom van sy menigte skrifte. Slegs een oorspronklike brief oorleef tot vandag toe; die oorblywende briewe is uittreksel in die werke van
Eusebius
.
Hy is deur Eusebius, Basilius van Caesarea en ander "die Grote" genoem, en is deur die Katolieke Ensiklopedie gekenmerk as "ongetwyfeld, na Cyprianus, die mees vooraanstaande biskop van die derde eeu ... soos St. Cyprianus, minder 'n groot teoloog as 'n goeie administrateur."
[3]
Dionisius is gebore in 'n ryk politeistiese familie iewers in die laat 2de, of vroee 3de eeu. Hy het die grootste deel van sy lewe boeke gelees en die tradisies van politeiste noukeurig bestudeer. Hy het op 'n volwasse ouderdom tot die
Christendom
bekeer en sy bekeringservaring met Filemon, 'n pastoor van
Pous Sixtus II
, bespreek.
[3]
Dionisius het tot die Christendom bekeer toe hy 'n visioen ontvang het wat deur God gestuur is; daarin is hy beveel om die dwaalleer wat die Kerk in die gesig staar, kragtig te bestudeer sodat hy dit deur leerstellige studie kon weerle. Na sy bekering het hy by die Kategetiese Skool van Alexandrie aangesluit en was 'n student van
Origenes
en
Pous Herakles
. Hy het uiteindelik leier van die skool en biskop van die kerk geword, wat Pous Herakles in 231 opgevolg het. Later het hy Pous geword van die kerk van Alexandrie en patriarg van die Setel van
Sint Markus
in 248.
[3]
Lewe as Pous van Alexandrie
[
wysig
|
wysig bron
]
Dionisius was meer 'n bekwame administrateur as 'n groot teoloog.
[3]
Inligting oor sy werk as biskop van Alexandrie word gevind in Dionisius se korrespondensie met ander biskoppe en geestelikes van die derde eeuse Katolieke Kerk. Dionisius se korrespondensies het interpretasies oor die
Evangelie volgens Lukas
, die
Evangelie volgens Johannes
en die
Boek van Openbaring
ingesluit.
Gedurende 249 n.C. is 'n groot
vervolging
in Alexandrie deur 'n politeistiese gepeupel uitgevoer, en honderde is aangerand, gestenig, verbrand of afgemaai weens hul weiering om hul geloof te ontken. Dionisius het daarin geslaag om hierdie vervolging en die burgeroorlog wat daarop gevolg het, te oorleef. In Januarie 250 het die nuwe keiser Decius 'n dekreet van wettige vervolging uitgevaardig. Uit vrees het baie Christene hul geloof verloen deur 'n tekenbare politeistiese offer te bring, terwyl ander probeer het om vals dokumente te bekom wat hul opoffering bevestig. Ander wat geweier het om op te offer, het openbare bespotting en skande onder hul familie en vriende in die gesig gestaar, en, as dit deur die owerhede gevind is, wrede
marteling
en teregstelling. Baie het uit die stad na die woestyn gevlug, waar die meeste aan blootstelling, honger, dors of aanvalle deur bandiete of wilde diere beswyk het.
[4]
Dionisius self is agtervolg deur die prefek Aurelius Appius Sabinus, wat 'n sluipmoordenaar uitgestuur het om hom op die oog af te vermoor. Dionisius het drie dae lank weggekruip voordat hy op die vierde nag van die Deciaanse dekreet saam met sy dienaars en ander lojale broers vertrek het. Na 'n borsel met 'n groep soldate het hy daarin geslaag om saam met twee van sy volgelinge te ontsnap, en 'n woning in die Libiese woestyn opgerig tot die einde van die vervolging die volgende jaar.
[4]
Hy het
Pous Cornelius
ondersteun in die omstredenheid van 251, wat ontstaan ??het toe
Teenpous Novatianus
, 'n geleerde biskop van die Kerk in Rome, 'n skeuringskerk op die been gebring het met 'n streng standpunt oor die hertoelating van Christene wat tydens die vervolging afvallig geraak het. In teenstelling met Novatianus se leer, het Dionisius beveel dat die
nagmaal
aan niemand geweier moes word nie, nie eers as hul op hul sterfbed is nie al het hulle voorheen die geloof verloen.
[5]
In 252 het 'n pessituasie Alexandrie geteister, en Dionisius het saam met ander priesters en diakens dit op hulle geneem om die siekes en sterwendes by te staan.
[4]
Die vervolgings het ietwat bedaar onder Trebonianus Gallus, maar is hernu onder
Valerianus
wat later Gallus vervang het. Dionisius is gevange geneem en toe in ballingskap gebring. Toe Gallienus die ryk oorgeneem het, het hy al die gelowiges wat in die tronk was, vrygelaat en diegene in ballingskap teruggebring. Gallienus het aan Dionisius en die biskoppe 'n brief geskryf om hul veiligheid te verseker met die opening van die kerke.
[6]
Tydens die debat met
Pous Stefanus
en Cyprianus het Dionisius die posisie van die Roomse Biskop ondersteun, maar hy het steeds die outonomie van die Afrika-kerke ondersteun.
[7]
Basilius van Caesarea skryf aan
Pous Damasus I
oor hulp wat Dionisius aan die kerk in Caesarea gestuur het. Hierdie korrespondensie word deur
Pous Pius IX
aangehaal in sy ensikliek
Praedecessores Nostros
(On Hulp vir Ierland) van 25 Maart 1847.
[8]
- ↑
Martyrologium Romanum
- ↑
"Baramhat 13 : Lives of Saints : Synaxarium - CopticChurch.net"
.
- ↑
3,0
3,1
3,2
3,3
Chapman, John. "Dionysius of Alexandria." The Catholic Encyclopedia. Vol. 5. New York: Robert Appleton Company, 1909. 6 Apr. 2013
- ↑
4,0
4,1
4,2
"Saint Dionysius", The College of Saint Dionysius
- ↑
Butler, Alban.
Lives of the Saints
, Vol. XI, 1866
- ↑
"The Story of Abba Dionysius", Coptic Orthodox Church
- ↑
"Saint Dionysius of Alexandria | Christian theologian | Britannica"
.
www.britannica.com
(in Engels)
. Besoek op
22 April
2022
.
- ↑
Pope Pius IX,
Praedecessors Nostros
, 25 March 1847
- (
en
)
Werke deur Saint Dionysius
by
Project Gutenberg
- (
en
)
Werke deur of oor Saint Dionysius
op die
Internet Archive
- (
en
)
The works of Gregory Thaumaturgus, Dionysius of Alexandria and Archelaus
, trans.
S. D. F. Salmond
, Edinburgh, T. & T. Clark, 1871:
Google Books
,
archive.org
- (
en
)
F. C. Conybeare,
"Dionysius of Alexandria, Newly discovered letters to the Popes Stephen and Xystus"
,
English Historical Review
25 (1910) pp. 111-114 (tertullian.org copy)
- (
en
)
Bishop of Alexandria, Saint Dionysius, "St. Dionysius of Alexandria Letters and Treatises", edited by Charles Lett Feltoe, The MacMillin Company, London, 1918