Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Ang
ika-7 dantaon BC
ay nagsimula noong unang araw ng
700 BC
at nagtapos noong huling araw ng
601 BC
.
Ang
Imperyong Neo-Asiryo
ay nagpatuloy na magdomina sa
Malapit na Silangan
sa siglong ito, na ginagamit ang mabibigat na kapangyarihan sa mga kalapit na lugar nito tulad ng
Babylonia
at
Ehipto
. Bagaman sa huling dalawang dekada ng dantaon na ito, nagsimula ang imperyo na kumalas habang ang maraming mga kalaban ay umalyansa at sumabak sa digmaan mula lahat ng panig. Permanenteng umalis ang mga Asiryo sa mundong entablado nang nawasak ang kanilang kabiserang
Nineveh
noong 612 BC. Nagdulot ang mga kaganapang ito sa
Imperyong Neo-Babilonio
na magdomina sa rehiyon sa karamihan sa sumunod na siglo.
Nagpatuloy ang
Dinastiyang Zhou
sa
Tsina
at nagsimula ang Huling Panahon sa Ehipto sa ika-26 na dinastiya na nagsimula sa koronasyon ni Psamtik I.
- Ancus Marcius
, hari ng Roma
- Esarhaddon
, hari ng Asirya
- Jeremiah
Hudyong propeta
- Hezekiah
, hari ng Judah
- Madius
, hari ng
Escitia
- Nabopolassar
, hari ng Babylonia
- Nebuchadnezzar II
, hari ng Babylonia
- Numa Pompilius
, hari ng Roma
- Sennacherib
, hari ng Asirya
- Taharqa
, paraon ng Ehipto
- Tullus Hostilius
, hari ng Roma