Nga Wikipedia, enciklopedia e lire
Perandori romak
Augusti
si
Jupiteri
, duke mbajtur skepter dhe rruzull (gjysma e pare e shekullit te 1-te pas Krishtit).
Teokracia
eshte nje forme qeverisjeje ne te cilen nje ose me shume
hyjni
njihen si autoritete te larta sunduese, duke u dhene udhezim hyjnor ndermjetesve njerezore qe menaxhojne punet e perditshme te qeverise.
Fjala teokraci e ka origjinen nga
greqisht
:
θεοκρατ?α
(
theokracia
) qe do te thote "sundim i Zotit". Kjo, nga ana tjeter, rrjedh nga
θε??
(
theos
), qe do te thote "zot" dhe
κρατ?ω
(
krateo
), qe do te thote "te sundosh". Keshtu, kuptimi i fjales ne greqisht ishte "sundim nga perendia" ose misherimi njerezor i perendise.
Termi
teokraci
rrjedh nga
θεοκρατ?α
ne
greqishten e vjeter
, "sundimi i Zotit", nje term i perdorur nga
Jozefi
per mbreterite e Izraelit dhe te Judes, qe pasqyron pikepamjen se "vete Zoti njihet si kreu" i shtetit. Perdorimi i zakonshem, i pergjithshem i termit, sic perkufizohet me siper ne termat e sundimit nga nje kishe ose nga nje udheheqje fetare analoge, mund te pershkruhet me sakte si nje kishezim.
Ne nje teokraci te paster, udheheqesi qytetar besohet se ka nje lidhje personale me hyjnine ose me hyjnite e fese ose te besimit te atij qyteterimi, sic eshte udheheqja e
Muhamedit
ndaj myslimaneve te hershem me profecite nga Allahu. Ne nje kishe, udheheqesit fetare marrin nje rol udheheqes ne shtet, por nuk pretendojne se ata jane instrumente te zbuleses hyjnore.
