Vladimir Aleksijevi? Mo?in ( Petrograd , 9. oktobar 1894 ? Skoplje , 3. februar 1987 ) je bio ruski istori?ar i sve?tenik Ruske pravoslavne crkve koji je najve?i deo ?ivota proveo u Jugoslaviji.

Biografija [ uredi | uredi kod ]

?kolovao se u Petrogradu gde je zapo?eo studije na istorijsko-filolo?kom fakultetu koje je zbog ratnih de?avanja mora da nastavi u Kijevu ali ni tu nije useo da ih dovr?i jer je izbila Revolucija. U Kraljevinu SHS stigao je 1921 . godine i deset godina je radio kao profesor gimnazije u Koprivnici . Diplomirao je u Beogradu 1922 . a doktorirao u Zagrebu 1928 . godine sa tezom ?Normanska kolonizacija u Isto?noj Evropi“ . Docent je postao na Filozofskom fakultetu u Skoplju za oblast vizantologije a ve? idu?e godine na isti polo?aj sa istim zvanjem je postavljen na Univerzitetu u Beogradu . Na ovom polo?aju je ostao sve do 1939 . godine. Bio je ?lan Odbora za izdavanje gr?kih izvora za istoriju Srpske kraljevske akademije . U tom svojstvu je svake godine ili sam ili zajedno sa Aleksandrom Solovjevom ili Georgijem Ostrogorskim radio u svetogorskim manastirima. Po?etak Drugog svetskog rata u Jugoslaviji omeo je njegov izbor za vanrednog profesora vizantologije na Univerzitetu u Skoplju. Zbog toga se vratio u Beograd gde je jula 1942 . godine penzionisan. Do kraja rata je ostao u Beogradu gde je slu?io u ruskoj crkvi Svete Trojice i predavao je istoriju u rusko-srpskoj gimnaziji. Izabran je 1947 . za saradnika Istorijskog instituta SANU a istovremeno je postavljen za direktora Arhiva JAZU a potom za vr?ioca du?nosti upravnika Historijskog instituta JAZU u ?iji je sastav arhiv bio uklju?en. Posle odlaska u penziju bio je ?lan Arheografske komisije pri Ministarstvu kulture SR Srbije 81959?1961) a posle toga rukovodio je tada osnovanim arheografskim odeljenjem Narodne biblioteke u Beogradu . Tu mu je glavni zadatak bilo organizovanje sistematskog opisivanja slovenskih rukopisa u Srbiji i ostalim republikama SFRJ. Od 1964 . do 1966 . bio je redovni honorarni profesor na Grupi za bibliotekarstvo filolo?kog fakulteta dok je između 1966. i 1967. dr?ao kurseve iz slovenske paleografije, istorije iluminacije, poveza i vodenih znakova na Filozofskom fakultetu u Beogradu . Od 1967 . rukovodio je radom na opisivanju rukopisa Makedonije i bio je redaktor edicije ?Spomenici za srednjovekovnata i ponovata istorija na Makedonija I?IV“ . Od 1969 . do 1975 . bio je redovni honorarni profesor na Filozofskom fakultetu u Skoplju. Bio je ?lan brojnih nau?nih dru?tava i dobitnik mnogih nagrada za svoj nau?ni rad.

Istoriografski rad [ uredi | uredi kod ]

Glavna interesovanja Vladimira Mo?ina bila su slavistika i vizantologija i u obe ove oblasti dao je veliki doprinos kako u srpskim i jugoslovenskim tako i u svetskim okvirima. Izu?avao je vizantijske izvore zna?ajne za srpsku srednjovekovnu istoriju a rezultat tog rada bilo je izdanje ? Gr?ke povelje srpskih vladara “ koje je zajedno sa Aleksandrom Solovjevom izdao 1936 . godine. Napravio je vi?e izdanja akata svetogorskih manastira ( ?Akti bratskog sabora iz Hilandara“ , 1940).

Dosta je radio u oblasti srpske i vizantijske diplomatike gde je u ve?em broju manjih priloga re?avao razli?ite probleme uglavnom u vezi sa datiranjem pojedinih povelja. Rezultat njegovom rada na svetgorskim aktima bili su i prosopografski prilozi posve?eni zna?ajnijim Hilandarcima ( ?Hilandarac Kalinik, srpski diplomata 14. veka“ , 1940; ?Hilandarski igumani srednjeg veka“ , zajedno sa Miodragom Purkovi?em , 1940). Bavio se i istorijom dolaska ruskih monaha na Atos kao i pitanjima oko osnivanja i razvoja njihovog manastira.

Jo? 1919 . godine u Kijevu radio je na popisivanju starog rukopisnog materijala. Svoje rano interesovanje za ovu vrstu izvora nastavio je da razvija posle 1947. kada se posvetio sistematskom prou?avanju rukopisa, prenose?i svoje ?iroka znanja na mlađe saradnike. Organizovao je rad na opisivanju rukopisa u Beogradu, Zagrebu i Skoplju. Najpre je opisao rukopise arhiva JAZU ??irilski rukopisi Jugoslovenske akademije I?II“ (1952, 1955), rade?i u isto vreme na izdavanju i drugih zna?ajnih tekstova ( Du?anovog zakonika i Letopisa popa Dukljanina između ostalih). U vi?e studija je sistematski obrađivao pojedine elemente rukopisa kao ?to su vodeni znak i ornament. Opisivao je rukopise iz gotovo svih rukopisnih zbirki SFRJ (manastir Gra?anica, Pe?ka patrijar?ija, manastir Nikoljac kod Bijelog Polja, zbirka Povijesnog muzeja Hrvatske, Kopitareva zbirka slovenskih rukopisa u Ljubljani).

Bibliografija njegovih radova objavljena je u ?asopisu Slovo 18?19 (1969) 146?154 kao i u Zborniku Vladimira Mo?ina (1977) 7?16.

Literautura [ uredi | uredi kod ]

• Mo?in, Vladimir u Enciklopedija srpske istoriografije , Beograd 1997, 523-524.